Sypialnia

Sypialnia Eliany

Niewielkie pomieszczenie, którego okna wychodzą na wschód. Ciężko określić, czy więcej miejsca zajmuje łóżko czy donice z kwiatami. Próżno wypatrywać typowo kobiecej toaletki, za to na lewo od drzwi wejściowych mieści się szafa obok której stoi krzesło okupowane przez książki. W niewielkiej etażerce można znaleźć okulary do czytania i stary - choć nadal ostry - nóż do ziół przywieziony jeszcze z Ukrainy.

Oczywiście, że byli wyjątkowi. Słynęli przecież z różnych rzeczy, takich jak na przykład - nic imponującego. Ale mieli famę ludzi o mocnych głowach, zdolnych przetrwać najbardziej niesprzyjające warunki i podobno z Ukrainek to dobre dziewczyny były. Na ogół.
- Nie wiem. Może? - odpowiedziała nieco wymijająco, bo przynależność narodowa nie robiła na niej większego wrażenia. Owszem, lubiła śpiewny akcent, niektóre zwyczaje i znajome miejsca, ale na tym zdawał się kończyć jej sentyment, bo w końcu wybrała Londyn. A teraz zamek w Dover, na który Reeves ani się nie skrzywił ani nie zachęcił jakimś weselszym grymasem. Zadał za to bardzo proste pytanie, na które odpowiedź była równie prosta.
- Legalnie się tam nie dostaniemy. Poza tym co by to była za przygoda, gdyby nie odrobina ryzyka? To nie wycieczka krajoznawcza. W każdym razie, nie dosłownie. - Ze wspinaczką mógłby być mały problem, Eliana nie była Emerym pokonującym bez trudu powierzchnie płaskie, czy to w pionie czy w poziomie. Jako dziecko wspinała się co najwyżej na drzewa, ale nie umniejszało to jej zapału. Chciała jednak spróbować, ryzykując nie tylko obtarciem kolan czy siniakami. Upadek z wysoka byłby wystarczającym, aby posłać ją na tamten świat w klimatycznej scenerii odrestaurowanych ruin i brukowanego dziedzińca. - Bez skrytobójstw. Chcę tylko wejść na dach, nikt nie musi tracić głowy dla mojego kaprysu - oznajmiła bardzo rzeczowo, trochę tak, jakby ganiła dziecko. Może żartował, ale wolała to jasno określić, zanim doszłoby do jakiegoś nieporozumienia i przyszłoby jej dyskutować z nim nad trupem.
Puściła jego dłoń aby nie pomyślał sobie, że wymaga od niego rzucenia wszystkiego i wyruszenia już w tym momencie, ich plan dopiero nabierał kształtów, a sama Eliana radośniejszych kolorów, gdy przyznał że lubi te nocne wspinaczki po dzikim winie. I że lubił ją już wcześniej, co było odrobinę urocze.
- No cóż, najwyżej kiedyś się doigram, bo na pewno nie pożałuję. O czym rozmawialiście z Lizzy? Wtedy, kiedy poszłam do kuchni? - doprecyzowała, kiedy przypomniała jej się atmosfera na jaką nacięła się wracając. Miała podejrzenia, że chodziło o niezaspokajalną ciekawość Keen natury stricte naukowej, a którą musiała powstrzymać przed zasypaniem go milionem pytań po których mógłby czuć się urażony. Raczej nie dawała wiary w wylewność swojej przyjaciółki wobec obcych, przecież nawet jej dopiero wczoraj uzmysłowiła w co tak dokładnie się przemienia. I było to absolutnie fantastyczne, bo Eliana nigdy w życiu nie widziała tak pięknego stworzenia. Niebezpiecznego jak diabli, ale eleganckiego, budzącego respekt i w jej wykrzywionym postrzeganiu - kuszącego, by przytulić. Może Reeves miał rację i Noreiko faktycznie miała coś z głową?
- Albo nie mów. Nie chcę ci psuć humoru, w końcu dopiero przyszedłeś. - Nie musiała wiedzieć, mieli przecież omówić kwestię wspinania się na niebotycznie wysokie mury zamku. Widząc jak sięga do jej włosów i zadowala się wyłącznie jednym lokiem, przechyliła głowę aby zasypać mu dłoń całą ich kaskadą. Tak bardzo lubiła kiedy to robił, że przestała zaplatać włosy w warkocz, który do niedawna zawsze jej towarzyszył kołysząc się z każdym ruchem.

Prawie zdążył ucieszyć się z zezwolenia na nielegalność całego przedsięwzięcia. Prawie, bowiem starczyła ledwie chwila, aby Eliana wprowadziła pewien rozsądek w plan, który nie mógł powieść się w pierwotnym kształcie, a przynajmniej Reeves w to nie wierzył. Jeżeli wypadki chodziły po ludziach to tym bardziej po wampirach. Nie bez powodu byli nieoficjalnymi czempionami przeskakiwania ponad kłodami, jakie los rzucał im pod stopy. Wydął usta z niezadowoleniem, niby mała dziewczynka.
- A wjazd na pełnej pompie? - Spróbował jeszcze, uczepiwszy się słówka i oferując swoje usługi w zakresie roztrzaskiwania głów o ścianę. - Może w sytuacji kryzysowej? - Sugerował, starając się przełamać ludzkość barier, jakie przed nim wznosiła. Jednocześnie do główki wpadł mu straszliwie perfidny plan. Jego palce przesunęły się wzdłuż jej ramienia, aby rozpraszająco je rozmasować. Istniała nawet przez chwilę szansa, że nie robił tego z aż takim rozmysłem, lecz zdradziło go spojrzenie. Badawcze, lecz zarazem nieznacznie rozbawione właśnie dziecinnością tej wymiany zdań. Absolutnie się z tym nie krył, a wręcz ciekaw był, czy Eliana rozpatruje jego potrzebę wypatroszenia strażnika w kategorii zachcianki również w jego przypadku.
- Jeżeli nie straci ten konkretny, to zrobi to inny. Tym razem w imię mojego kaprysu. - Zauważył, poważniejąc nieco i wychodząc wreszcie nieśmiało z roli psotnego nastolatka. Dłoni jednak nie cofał, chociaż lekko zadrżały mu palce, gdy zapytała o Elizabeth. Jego twarz nie popełniła tego samego błędu. Zmusił się do przywołania na nią delikatnej neutralności, która nie sugerowała zupełnie nic i ostatecznie miała pasować do jego słów niczym pięść do nosa.
- O kilku drobnostkach… - Zaczął, w zamyśleniu wędrując palcami wzdłuż jej boku i pędząc po nim dłonią niczym krab. Sprawdzał, czy ma łaskotki. Znieruchomiał, dopiero gdy stwierdziła, że jednak ma nie mówić. - Czemu uważasz, że rozmowa o Elizabeth zepsuje mi humor? - Odpowiedział na to pytaniem i przechylił delikatnie głowę, dopasowując ją kątem do jej własnej, aby móc spojrzeć jej prosto w oczy. Wolał sądzić, że jest w swoich wrażeniach nieco bardziej dyskretny, lecz rzeczywistość po raz kolejny weryfikowała jego poczynania. Przesunął znowu palce, a zasypany falą loków, śmiało wsunął w nie opuszki i delikatnie pomasował nimi skórę jej głowy. Dać mu wcierkę to połączymy przyjemne z pożytecznym.
- Chciała poznać moje intencje względem ciebie. - Powiedział po chwili milczenia, najwyraźniej decydując, że niezależnie od tego co jej zdradzi, to i tak nie wpłynie na jego dzisiejsze poczynania. Zadowolenie, jakie odczuwał w związku z ponownym znalezieniem się blisko niej i tak w nim dominowała. - A ciebie nazwała nekrofilem.
Był ciekaw, czy mu uwierzy, czy raczej natychmiast weźmie stronę Keen.

Cokolwiek rozumiał przez wjazd na pełnej pompie, Eliana nie podzielała jego zapału do gruchotania kości przypadkowym świadkom. Cóż to za ryzyko i zabawa, skoro wynik z góry byłby przesądzony?
- Zrobimy to tak, żeby nie było żadnej sytuacji kryzysowej. Potraktuj to jak wyzwanie, o ile dasz radę.
Ciekawe, czy byłby skłonny złapać się na taki fortel i jak daleko posunąłby się, żeby zaimponować dziewczynie. Sprostałby jej warunkom, czy zrobił po swojemu? A może jednak uparłby się, aby udowodnić jej, że jednak potrafi?
Nie poruszyła głową, choć jej wzrok skupił się na palcach poznających jej odkryte ramię. Były chłodne, ale od dawna nie figurowało to w jej obszarach zmartwienia. Przyzwyczaiła się do tego, choć ich obecność w tym miejscu była nowa. W połączeniu z tym relatywnie beztroskim przekomarzaniem się sytuacja zaczynała nabierać kształtów osobliwej gry, której rezultatu była szczerze ciekawa.
- Nie przyłożę do tego ręki - odparła miękko, nauczona, że kaprysy Reevesa podążały niezbadanymi ścieżkami. Co raz wyskakiwał z czymś nowym, mniej lub bardziej przerażającym, czasami komicznym, a czasem wręcz wprawiał ją w osłupienie. Jak wtedy, kiedy przyłapała go za swoim oknem, przyczajonego niczym kota. Mogła akceptować jego potrzebę polowania, ale jak już to kiedyś nakreśliła, miała problem z bezmyślną impulsywnością, która mogłaby sprowadzić na niego kłopoty. Chciała po prostu spędzić miło czas pod upstrzonym gwiazdami niebem, a nie dywagować nad trupem gdzie najlepiej byłoby go zakopać. To była jej wizja, a jeżeli mężczyzna chciał wprowadzać swoje pomysły, musiał zarezerwować sobie na to następne spotkanie, bo jej było pierwsze w kolejce. W końcu obiecał, cholera, a ona była diabelnie uparta.
Na jego pytanie odpowiedziała bezwiednym wzruszeniem ramion; niektóre tematy go drażniły, a nie zawsze potrafiła jasno określić, które dokładnie. Mógł jej powiedzieć, ale nie musiał, ciągnięcie go za język przynosiło mierne efekty. Jej powaga została zniweczona, gdy pochyliła głowę w reakcji na dotyk w okolicach żeber. Czy on próbował ją połaskotać? Bo jeśli tak, to niestety miał dobre wyczucie. Eliana miała łaskotki, o czym pozwoliła mu się przekonać po nieudanej walce ze śmiechem, który rozbrzmiał cicho pomiędzy nimi. Schwyciła jego palce aby je unieruchomić, zanim przyszłoby mu do głowy wykorzystać tę przewagę w jakiś niecny sposób.
- Och. No tak, to by pasowało do Lizzy. I to też - mruknęła, ocierając łzę rozbawienia ramieniem. Nie miała jej za złe, że tak to ujęła, znała ją wystarczająco długo aby wiedzieć, że nie miała nic złego na myśli. Poza tym martwiła się, i to chyba jako jedyna spośród osób, które Eliana znała. Dołączenie Reevesa do tego zestawu było problematyczne, aczkolwiek nie niemożliwe. Parę razy dał jej odczuć, że ma w sobie jakąś niepojętą troskę względem jej osoby, ale nadal pozostawało wiele niewiadomych. No nic, nie czas, żeby się nad tym rozdrabniać.
- Nie wiem co prawda, czy chciała w ten sposób dogryźć tobie, czy zasugerować, że mam jakieś niezdiagnozowane daddy issues. Dopytam ją następnym razem, może dowiem się czegoś ciekawego. - kąciki ust wychyliły się jej znacząco ku górze, ale trudno było skupić się na rozmowie, kiedy Emery co chwilę zmieniał zainteresowanie miejscem ulokowania dłoni. Był już na jej ramieniu, potem oceniał eksperymentalnie czy ma łaskotki, a teraz zadomowił się w jej włosach, co przyjęła z cichym pomrukiem aprobaty i pochyleniem głowy. Zaczynała rozumieć, dlaczego on tak bardzo to lubił.

Naturalnie, jej odpowiedź nie była tą, którą chciałby usłyszeć, ale trudno byłoby przewidywać, że będzie inaczej. Zachowywanie się jak dorosły było nudniejsze, niż ustawa przewidywała, a ktoś, kto na karku miał już ponad setkę był tym wystarczająco zmęczony, aby dosłownie w każdej sytuacji wypatrywać okazji do rozerwania się. On sam nie uważał tego za szczególne odbieganie od normy, dlatego też otwarcie popatrzył na Elianę z pewnym powątpiewaniem. Zmarszczył też czoło, jak gdyby zastanawiał się, czy intryguje go takie wyzwanie, czy raczej piekielnie zniechęca.
- Tragicznie nużący sposób na włamywanie się do zamku. - Stwierdził, ale niejako wcale nie określił się ze swoimi zamiarami. Nie zapowiadało się też, aby w najbliższej przyszłości miało się to zmienić. Niedzielenie się niektórymi myślami było zbyt mocno zapisane w jego sposobie bycia, aby robił to nieproszony i tym samym chętnie wychodził przed szereg.
- Dziś może nie. - Mruknął w ramach odpowiedzi na jej następne słowa. Jednocześnie nie była to myśl, jaką chciałby rozwijać, dlatego też pozostał na tych trzech enigmatycznych słowach, resztę dopowiadając już wyłącznie samemu sobie i błądząc myślą wokół tematu, jakiego żadne z nich z pewnością jeszcze nie rozbierało na czynniki pierwsze. Jednocześnie nie stwierdził też ani tego, że pójdzie w jej ślady, ani iż zrobi jej na przekór. Co ma być, to będzie. W zasadzie nie potrzebował przecież jej zgody, gdyby przeszło mu przez myśl skręcenie komuś karku i ukręcenie mu głowy. Mógł to uczynić w każdej chwili, a powstrzymać mogłaby go tylko wyjątkowo szybka reakcja. Zarazem też nie planował tego z pełną premedytacją. Jednakże nauczony doświadczeniem życiowym, nie śmiał sięgać myślą dalej, aniżeli o kilka chwil. Przy takich okazjach wszystko uwielbiało koncertowo się pierdolić.
Nie łaskotał jej wbrew jej woli dłużej, aniżeli było to konieczne dla uzyskania samozadowolenia się za pomocą jej śmiechu. Tak czy inaczej, wyłącznie się z nią droczył i jego palce chociaż przez krótką chwilę spoczęły grzecznie w jej dłoni. Potem okazało się, że chwila ta faktycznie była krótka, a plan bardziej rozległy, niż mogłoby się to wydawać. Masując jej głowę, przyglądał się przez chwilę, jak nachyla się w jego kierunku.
- Dla mnie jej wypowiedź była więcej, niż oczywista. - Przyznał, w zamyśleniu zawijając jej włosy w ślimaka na czubku głowy. Wypuszczając go, przez kilka sekund obserwował z zainteresowaniem, jak złoto rozsypuje się, tracąc tę nieporządną formę i ponownie otula miękką pierzynką jej plecy.
- Czy to cię powstrzymuje? - Zapytał, niejako puszczając mimo uszu wzmiankę o daddy issues. Nie poprzestał na tym. Mimo tego, że miał zabrać ją do zamku, uznał, iż jeszcze przyjdzie na to odpowiedni moment tej nocy i naparł na jej ramiona. Wymusił na niej ponowne zapadnięcie się w pościel, ale tym razem dołączył do niej. Znalazł się nad nią, opierając łokcie po obu stronach jej głowy, zaś kolana po bokach jej bioder.
- Czy to coś we mnie? - Zapytał tak cicho, że można byłoby to wziąć za niespodziewane objawienie się u Eliany legilimencji, gdyby nie poruszające się usta. To musiało dręczyć go bardziej, aniżeli mogłoby się wydawać.