Burdelowa impreza - Elias Martinelli, Anthony Parsley, Bianca Bulstrode

23 Luty 1980 rok

Sesja przeniesiona

Mężczyzna na wzmiankę o swoich ramionach odruchowo popatrzył się na jedno z nich i uśmiechnął się lekko.
-Żadna kobieta do tej pory się nie skarżyła- Odpowiedział po czym wziął kilka głębszych łyków trunku, który radośnie kołysał u niego w szklance. Chciał porozmawiać z Anthonym, wyjawić w jak wielkie bagno się wpakował, ale z drugiej strony czy to co działo się teraz nie było lepsze. Na chwilę oderwie myśli od tych bezlitosnych rozmyślań o tym co wydarzy się za jakiś czas. Psychicznie nie czuł się gotowy na żadne poważne związki, nawet za bardzo nie wiedział jak miałby się zachować w tej sytuacji. Chciałby być z Mildą szczery, móc powiedzieć jej o wszystkim, ale wiedział czym to groziło, dlatego też chciał czy nie pewne fakty musiał przed nią ukrywać. Włoch po chwilce jedynie potrząsnął lekko głową i powrócił znowu do gabinetu, oraz swoich gości po czym posłał im lekki uśmiech. Nie wypadało tak myślami odlatywać w tylko sobie znane strony. Tym bardziej, że były teraz ustalane reguły wedle których reszta tego spotkania miała przemijać.
-To nadal mało sprawiedliwie- Mimo to on sam lepszego pomysłu, aby ich dogonić nie miał. A naprawdę tęsknił za tym przyjemnym szumem w głowie, oraz tym poczuciem, że wszystkie problemy są zupełnie nic nie warte. Czy to pierwsze stadium alkoholizmu? być może, ale bywały takie chwile w życiu człowieka, kiedy rzeczywistość na trzeźwo była nie do zniesienia. Dlatego też, po raz trzeci podszedł do butelki i dolał sobie trunku do szklanki. Od wlewania w siebie kolejnej porcji alkoholu oderwał go głos kobiety, który wyartykułował cenę, która wedle niej była godna tego fotela.
-Za tyle to możesz sobie kupić fotel w pierwszym lepszym czarodziejskim sklepie- Odpowiedział dopijając resztkę whisky, a szklankę odstawił na solidne mahoniowe biurko.
-100 galeonów- Powiedział swoją cenę i obserwował reakcję kobiety. Z doświadczenia wiedział, że kobiety były niezwykle dobre jeżeli chodzi o targowanie się.
-To prawdziwa skóra, a fotel obity przez jednego z lepszych włoskich tapicerzy- Czy tak było w rzeczywistości, nie był do końca pewien, ale przypuszczał, że wuj raczej by go nie okłamał. Z resztą sam doskonale pamiętał jak jego ojciec kiedyś oczekiwał na przybycie takiej osoby. Włoch oparł się o biurko i czekał na kolejną propozycję kobiety. Znając życie spotkają się gdzieś w połowie ceny. On i tak tego fotela nie sprzeda z jego faktyczną wartość. Takie było prawo targowania się i trzeba być tego świadomym.
-Usługi dla kobiet mówisz...- Powtórzył po czym na chwilkę się zamyślił. W zasadzie wcześniej nie brał tego pod uwagę, a sam pomysł wydawał się stosunkowo innowacyjny.
-Problem jest tylko taki, że wy kobiety niezwykle często macie znacznie więcej godności niż my mężczyźni- Umiał na to spojrzeć obiektywnie. Bardziej pewnym było to, że do burdelu przyjdzie mężczyzna niż kobieta. Niektóre kobiety będą się powstrzymywać mówiąc, że to niemoralne...może i miały rację, ale jakże potrzebne w życiu każdego człowieka.
-Ale rozważę to- Pomysł może i miał jakąś przyszłość, ale nad tym trzeba było przysiąść na trzeźwo. Z resztą ten burdel tak naprawdę i tak nie należał do niego.. Musiałby się skonsultować ze swoim wujem.

| @Elias Martinelli @Bianca Bulstrode

- Twój brak przekonania do aktualnego planu wynika jedynie z twojej trzeźwości, Eliasie. Później przyznasz nam rację po stokroć, ja ci to zapewniam – odparłem, przyglądając się z ciekawością temu sławetnemu fotelowi, po czym opadłem na niego z tyłkiem swoim. Nie wiedziałem, czy ten zamiar był w pełni świadomy, czy mną po prostu chybotnęło za bardzo. Ale nieistotne! Fotel! Wyglądał raczej przeciętnie, ale co ja mogłem wiedzieć o fotelach, o modzie, o wystrojach wnętrz? Nie miałem do tego głowy! Chodziłem w jednym płaszczu od stu lat, bo był mi wygodnym druhem. Może nawet faktycznie prowadziliśmy wzajemnie zażarte dysputy?
- Bianeczce to ja bym oddał ten fotel za darmo – stwierdziłem po chwili milczenia, wcześniej jedynie przysłuchując się im dysputom i rozkoszując się swoją szklaneczką alkoholu. Pomimo rasowego alkoholizmu, potrafiłem docenić trunek i niekiedy się nim nawet delektować! – Ale domu uciech bym jej nie otwierał – podsumowałem, bo właśnie to orzekała mi moja intuicja. Na pijanego mnie nie wezmę, nie przekonają ani nic!
- Tak hardo, moja droga, tu stąpasz, kupujesz meble…, ale gdyby, w czysto teoretycznym świecie, okazało się, że nie jesteśmy żadnymi dżentelmenami, tylko panami na jedną noc, to czy oddałabyś się w nasze ramiona, które, ekhem, tak nam tu komplementujesz? – zapytałem nieco poważnie, nieco rozbawiony, nieco bardzo pijany. Z pewnością nie było w tym umyślnej złośliwości, bo zdążyłem polubić tę małą Biancę, więc pewnie krzywdy nie dałbym jej zrobić i ogólnie mieszkanie swoje mało luksusowe bym jej oddał wraz z synem i gosposią… Dobra, bez przesady. Heimira i Elaine bym jej nie oddał, ale z pewnością wiele bym zrobił dla takiej młodej damy czysto bezinteresowanie! Była mi niczym… córka? Hmm… Z tym myśleniem wychodziło, że naprawdę był ze mnie nieźle patologiczny ojciec, co z kolei nie przemawiało zbyt dobrze i nie dawało Biance stuprocentowej pewności, co do mojej bezinteresowności… Ale czy ja coś od niej chciałem? Jedynie towarzystwa do kieliszka. Nic więcej! Czy to znowu tak wiele?
- O, godność! Tak, to dobre słowo, Eliasie! – odparłem, bo to była kwintesencja tego, o czym mówiłem. GODNOŚĆ! Tak wiele, a zarazem tak mało. – Poza tym – a obraź się moja droga – panny takie jak ty myślą jedynie o romantycznych relacjach, a nie czysto interesownych… za wyjątkiem tej sytuacji z kupowaniem fotelu, oczywiście. To kolejny ewenement! Choć może tylko zachcianka? Zachciankami również są panny przyozdobione! – kontynuowałem swoje pijackie wywody. Nie wiem, gdzie błądziłem, ale czułem, że gdzieś zmierzam… Tak, gdzieś dotrę w pewnym momencie i będę miał jasność.

Spojrzała na Eliasa, a potem ponownie na fotel i zmarszczyła brwi, jakby nad czymś myślała bardzo intensywnie. Następnie pokręciła głową.
- Nie. Zupełnie mi się to nie opłaca - oznajmiła i ponownie obróciła się na stopie. Spojrzała z wyrzutem na swoją, krępującą w dużym stopniu ruchy, ciemno fioletową spódnicę. Złapała w palce kawałek materiału i lekko skrzywiła się. Dlaczego ona w ogóle kupiła coś takiego? Spódnica powinna być luźna, zwiewna, ładnie kręcąca się podczas tańca... Trzeźwa Bianca naprawdę była nudna… I nie znała się na porządnych ubraniach - Ale wiesz co? Przyjdę tutaj jeszcze. Pewnie nieco mniej fajna, ale przyjdę i wtedy się potargujemy. Umowa stoi? - uśmiechnęła się czarująco do mężczyzny. Następnie ponownie odwróciła się do Anthimothy'ego, marszcząc brwi na jego słowa. Czy on właśnie krytykował jej świetny pomysł na biznes? A to przyjaciel! A już miała mu zaproponować te no… Udziały, czy jak tam się to nazywało. Cofnęła się o krok, prawie przy tym potykając się o dywan, i oceniająco spojrzała na obu mężczyzn, rozważając pytanie zadane jej przez jednego z nich. Czy oddałaby się w ich ramiona, gdyby okazali się oni jedynie panami na jedną noc? W sumie, to dlaczego nie? Entuzjastycznie pokiwała głową.
- Gdybym szukała takich usług i była wolna to… To bylibyście świetnymi kandydatami - przekrzywiła lekko głowę - No… No może Anthimothy nieco świetniejszym. Wybacz Eliasie. Świetnie się z Tobą targuje i masz dobre wino, ale on jest bardziej w moim typie. Nie martw się! To nie ma nic wspólnego z Twoim nosem! Jest uroczy! Sam też jesteś przystojny… Tylko nie w moim typie
Ventus też nie jest za bardzo w moim typie - doznała nagłej refleksji, ale szybko odrzuciła ją od siebie. Jak to nie jest w jej typie? W końcu się zaręczyli, prawda? La la la la la. Nie będzie o tym teraz myślała. Teraz będzie po prostu pić. I tańczyć! I najwidoczniej kłócić się o burdele dla kobiet! Wyprostowała się dumnie, a przynajmniej na tyle, na ile była w stanie.
- Oczywiście, że kobiety mają więcej godności od was! Dlatego takie burdele musiałyby spełniać wyższe standardy. No wiecie. Ładne fotele, wygodne łóżka, ozdobne zasłony, purpurowe zasłony, klimatyczna muzyka… O! I kwiatki. Dużo kwiatków. Najlepiej fioletowych - wyliczała, a do jej głowy przychodziły coraz, to nowe pomysły.
- Hm… - przygryzła wargi - Ale jeśli myślę tylko o romantycznych relacjach, to czemu mam aranżowane małżeństwo w planach? - zapytała, sama nie do końca rozumiejąc o co jej chodzi - Poza tym tu nie chodzi o interesy. Tu chodzi o dostanie czystej przyjemności, kiedy jest się singielką.
Popatrzyła się na nich z lekkim pobłażaniem, jakby właśnie tłumaczyła im coś niezmiernie oczywistego, a następnie ponownie podbiegła do Anthimothy'ego, złapała za ręce i zaczęła kołysać nimi to w lewo, to w prawo.
- Zatańczmy! - rzuciła radośnie, po czym popatrzyła na drugiego z mężczyzn - Eliasie. Ty jesteś za mało pijany, aby tańczyć. Włącz muzykę, wypij coś jeszcze i dołącz do nas.Ty wybieraj, co tańczymy. W końcu jesteś gospodarzem!
Zachichotała. Co za piękny, piękny wieczór w tak wybitnym towarzystwie.

Wspomnienie zyskuje status porzuconego z uwagi na upływ dwóch miesięcy od ostatniego posta.

[z/t x2]