Lista: Umiejętności

Umiejętności

Magia jest nieodłącznym elementem życia czarodziejów. W dużej mierze to właśnie na niej oparte są zasady funkcjonowania w świecie magicznym, a co za tym idzie - także na wszelkiego rodzaju zajęciach, którymi na co dzień parają się ludzie. Ich rozwijanie określamy mianem umiejętności, którymi następnie można posługiwać się zarówno w wymiarze zawodowym, jak i społecznym.

Umiejętności nabyte to wszelkiego rodzaju zdolności, których postać może się nauczyć, wykraczające poza zwykłe, dostępne dla wszystkich zaklęcia. Zostały one podzielone na dwie kategorie – łatwe, dostępne dla wszystkich użytkowników i skomplikowane - otrzymywane pod stworzony koncept postaci, o ile zostaną wyraźnie zaznaczone jej predyspozycje do danej umiejętności w karcie postaci.
Każda z umiejętności ma wyszczególnione obszary magiczne z którymi najlepiej współgra. Wpływają one na siebie wzajemnie, pozwalając na wzmocnienie możliwości postaci w poszczególnych dziedzinach.

Umiejętności nabytych można nauczyć się fabularnie lub poprzez wykupienie odpowiednich poziomów za fasolki. Przed wykupieniem należy sprawdzić, czy postać spełnia wymagania podane poniżej.

Postać, która trafiła do grupy "Nieaktywni", zostaje usunięta ze spisów umiejętności. By mogła zostać ponownie wpisana, dotyczy to w szczególności umiejętności, które mają limit lub zostały w międzyczasie zablokowane, gracz musi wysłać na PW kogoś z administracji krótkie, lecz uargumentowane podanie.

Postacie kanoniczne, u których dana umiejętność została udokomentowana w książkach, nie wpływają na jej limit miejsc.

Istnieje możliwość jednorazowej zmiany umiejętności z pakietu startowego, pod warunkiem, że postać z tych umiejętności, które chce wymienić, nie korzystała na fabule. Jest ona darmowa. Innymi prawami rządzą się zmiany, które są wykupywane za fasolki. Dotyczą one zarówno umiejętności wybranych w ramach pakietu startowego, jak i tych, które zostały później zakupione. Więcej o nich można odnaleźć w regulaminie fasolek.

Każda postać posiada wypisane umiejętności na poziomie zerowym, dopóki tego nie zmieni. Posiadanie poziomu wyższego niż zerowy należy odnotować w karcie rozwoju.

Umiejętność zakładania klątw czy pieczęci zajmuje jedno miejsce w ilości posiadanych przez postać umiejętności, tak jak umiejętność łamania klątw lub pieczęci. Posiadanie równocześnie umiejętności zakładania i łamania jest liczone osobno, więc postać, która potrafi przykładowo zakładać i łamać klątwy, poświęca na to dwa miejsca.

Podstawowe wymagania

Startowa ilość umiejętności (przyznawana przy akceptacji Karty Postaci wraz z ilością fasolek) jest ograniczona poprzez wiek postaci:
- do 23 roku życia są to dwie umiejętności na poziomie średnim lub trzy na niskim,
- od 24 do 35 roku życia są to dwie umiejętności na poziomie średnim i dwie na niskim,
- od 36 do 50 roku życia są to trzy umiejętności na poziomie średnim i dwie na niskim,
- powyżej 50 roku życia są to jedna umiejętność na poziomie wysokim i dwie na średnim.
Niekoniecznie jednak trzeba stosować się do narzuconego powyżej szablonu. Przykładowo - postać mająca 50 lat może, zamiast jednej umiejętności na poziomie wysokim, dobrać sobie jedną na poziomie średnim lub niskim. Z kolei postać mająca 36 lat może, zamiast trzech umiejętności na poziomie średnim, wybrać trzy na poziomie niskim. Innymi słowy - jeśli powyżej zaprezentowany wzór gryzie się z koncepcją na postać, jaką opracował sobie gracz, może on ją dowolnie modyfikować, o ile zawrze w niej przelicznik "1 do 1". Bezwzględnie zabrania się zamiany, przykładowo, jednej umiejętności na poziomie wysokim na dwie umiejętności na poziomie średnim czy dwóch umiejętności na poziomie średnim na jedną umiejętność na poziomie wysokim.

Umiejętności mogą posiadać ograniczenia dotyczące ilości miejsc dostępnych na start dla użytkowników. Informację o tym zawarto na samym końcu opisu danej umiejętności. Kiedy nastąpi brak miejsc, nie ma możliwości, żeby umiejętność wybrać w ramach pakietu startowego lub ją kupić za fasolki. Limit nie obowiązuje postaci, które nauczyły się danej umiejętności fabularnie.

Jedna postać w ciągu całego swojego życia nie może rozwinąć więcej niż sześciu umiejętności na poziomie wyższym niż zero.
Przykładowo: postać mająca 20 lat na start, czyli po zaakceptowaniu Karty Postaci, wraz z określoną ilością fasolek (w jej przypadku 40), otrzymuje trzy miejsca na umiejętności na poziomie niskim. Nie istnieje coś takiego, jak fabularne zwiększanie się limitu posiadanych miejsc na umiejętności, to znaczy - jeżeli postać mająca 20 lat dorośnie na fabule do wieku 24 lat, nie oznacza to, iż automatycznie zyskuje kolejne (czwarte) miejsce na umiejętność. Limity wiekowe opisane w "Podstawowych wymaganiach" dotyczą wyłącznie startowego wieku postaci, to znaczy wieku, który miała w momencie tworzenia przez gracza Karty Postaci. Tak, jak zostało wspominane, maksymalnie może być ich sześć. Ten zapis nie dotyczy umiejętności startowej, traktowanej w sposób odrębny od reszty.

Istnieje również wymaganie fabularne wynikające z potrzeby zachowania logiki - słodka, pomocna, niewinna osiemnastoletnia absolwentka Hogwartu nie ma żadnego powodu aby uczyć się nekromancji, ponieważ posiadany poziom spaczenia jej na to nie pozwala.  Przed zdecydowaniem się na daną umiejętność należy zastanowić się czy aby na pewno pasuje ona do postaci.

Dla każdej postaci jest jednak możliwość wybrania sobie jednej z poniższych umiejętności, którą otrzyma za darmo na poziomie niskim i nie będzie zajmować jej żadnego ze slotów. Muszą być otwarte na wybraną umiejętność zapisy!

Na ten moment obejmuje to: gra na instrumencie, krawiectwo, kowalstwo, malarstwo, oswajanie, rzeźbiarstwo, teleportacja, tworzenie eliksirów i zaklęcia niewerbalne.

Fabularna nauka

Uczenie się umiejętności na fabule wymaga czasu i zaangażowania w sesje ich dotyczące. Nie da się osiągnąć praktycznie nic w jeden miesiąc - zanim gromadzona przez postać wiedza zacznie kiełkować, minie dużo dłuższy okres.

Istnieje możliwość skracania fabularnej nauki umiejętności poprzez osiąganie określonych progów procentowych w wybranej księdze magicznej i specjalne kupony, które można zdobywać w konkursach, loteriach, na forumowych akcjach czy eventach lub jako nagrodę od MG za przejście przez cały proces nauki fabularnej obojętnie jakiego poziomu wybranej umiejętności. Na cały proces mogą mieć wpływ również osiągnięte poziomy z innych umiejętności.
Maksymalnie fabularną naukę umiejętności można skrócić o 50% czasu jej trwania. Wraz z nim zmianie ulega przelicznik czasu rzeczywistego.
Skracanie nie dotyczy ilości sesji z nauczycielem, w tym ilości wymaganych postów.

Nie ma ograniczeń co do ilości rozpoczętych nauk umiejętności, przy czym można się uczyć jednego poziomu danej umiejętności naraz. To oznacza, że w tym samym czasie, przykładowo, nie można rozgrywać zarówno nauki legilimencji na poziomie niskim, średnim i wysokim.

Umiejętności łatwe

Rozwiń

Poziom niski – Aby przejść z poziomu zerowego na ten poziom w umiejętności łatwej, trzeba rozegrać przynajmniej 4 posty, w których postać uczy się danej umiejętności i próbuje jej użyć. Muszą one rozegrać się na przestrzeni minimalnie fabularnego miesiąca.

Poziom średni – Aby przejść na ten poziom, trzeba rozegrać przynajmniej 12 postów, w których postać uczy się danej umiejętności i próbuje jej użyć oraz rozegrać sesję z MG, który poprowadzi nauczyciela postaci lub sesję z postacią posiadającą tę samą umiejętność, tylko że na wyższym poziomie. Zarówno posty jak i sesje powinny zostać rozegrane na przestrzeni minimalnie 3 fabularnych miesięcy. Posty i miesiące z poziomu niskiego nie wliczają się.

Poziom wysoki – Aby przejść na ten poziom umiejętności łatwej, trzeba rozegrać przynajmniej 24 posty z wykorzystaniem danej umiejętności oraz 3 sesje z MG, który poprowadzi nauczyciela postaci lub 3 sesje z postacią posiadającą tę samą umiejętność, tylko że na wyższym poziomie. Zarówno posty, jak i sesje, powinny zostać rozegrane na przestrzeni minimalnie 6 fabularnych miesięcy. Sesje i miesiące z poziomu średniego nie wliczają się.

Umiejętności skomplikowane

Rozwiń

Poziom niski – Aby przejść z poziomu zerowego na ten poziom w umiejętności skomplikowanej, trzeba rozegrać przynajmniej 8 postów, w których postać uczy się danej umiejętności i próbuje jej użyć oraz rozegrać sesję z MG, który poprowadzi nauczyciela postaci lub sesję z postacią posiadającą tę samą umiejętność, tylko że na wyższym poziomie. Zarówno posty jak i sesja muszą one rozegrać się na przestrzeni minimalnie 2 fabularnych miesięcy.

Poziom średni – Aby przejść na ten poziom, trzeba rozegrać przynajmniej 24 posty, w których postać uczy się danej umiejętności i próbuje jej użyć oraz rozegrać 3 sesje z MG, który poprowadzi nauczyciela postaci lub 3 sesje z postacią posiadającą tę samą umiejętność, tylko że na wyższym poziomie. Zarówno posty jak i sesje z MG powinny zostać rozegrane na przestrzeni minimalnie 6 fabularnych miesięcy. Posty i miesiące z poziomu niskiego nie wliczają się.

Poziom wysoki – Aby przejść na ten poziom umiejętności skomplikowanej, trzeba rozegrać przynajmniej 40 postów z wykorzystaniem danej umiejętności i napisać 5 sesji z MG, który poprowadzi nauczyciela postaci  lub 5 sesji z postacią posiadającą tę samą umiejętność, tylko że na wyższym poziomie. Zarówno posty, jak i sesje z MG, powinny zostać rozegrane na przestrzeni minimalnie 10 fabularnych miesięcy. Sesje i miesiące z poziomu średniego nie wliczają się.

Osiągnięcie danego poziomu zaawansowania należy umieścić w temacie aktualizacji swojej postaci wraz z kodem na umiejętności. Obok uprasza się o odnotowanie fabularnej daty zdobycia poziomu zaawansowania umiejętności, ponieważ będzie ona potrzebna później, przy odliczaniu czasu wymaganego do zdobycia kolejnych poziomów.

Regulamin fabularnego zdobywania umiejętności

Rozwiń

1. Aby rozpocząć naukę, należy utworzyć wątek w dziale swojej postaci. Jego nazwa powinna brzmieć: "Nauka umiejętności: [nazwa umiejętności] (poziom niski/średni/wysoki)".
Przykładowo: "Nauka umiejętności: Miotlarstwo (poziom niski)".

2. Aby nauczyć się umiejętności, należy napisać określoną liczbę postów. Została ona wskazana w "fabularnej nauce".

3. Każdy post można napisać tylko raz na jeden fabularny tydzień. To, który tydzień fabularny odbywa się aktualnie, zawsze jest uwzględnione w temacie daty i pogody. Nie ma możliwości podjęcia nauki wybranej umiejętności wcześniej/później niż wskazuje aktualny czas na forum.
Przykładowo: postać, która chciałaby się nauczyć umiejętności na poziomie niskim umiejętności łatwej, musi napisać 4 posty, po jednym na jeden tydzień fabularny.

4. Jeden post jest równy jednej próbie nauczenia się umiejętności. Należy opisać w nim, w jaki sposób postać spróbowała podjąć naukę, a jeśli wymaga tego umiejętność, także rzucić kością i zinterpretować wynik. Podczas nauki trzeba dostosować się do opisu, który został zawarty pod określonym poziomem umiejętności, który aktualnie posiada postać.
Przykładowo: postać, która uczy się umiejętności na poziomie niskim, dostosowuje się do opisu umiejętności poziomu zerowego, a postać, która uczy się umiejętności na poziomie średnim, dostosowuje się do opisu umiejętności poziomu niskiego.

5. W każdym poście poświęconym nauce trzeba napisać konkretną datę (np. na samej górze posta), która wskaże, w jakim dniu postać odbywa naukę.

6. W przypadku poziomów, które wymagają udziału nauczyciela, sesja powinna odbyć się w myślodsiewni, ale może rozegrać się również na fabule, pod warunkiem spełnienia wszystkich wytycznych – tytuł takiej rozgrywki powinien brzmieć: "Nauka umiejętności: [nazwa umiejętności] (poziom niski/średni/wysoki), sesja nr X/Y". W miejscu X wpisujemy, którą sesję z nauczycielem o nauce danej umiejętności rozgrywamy, a w miejscu Y wpisujemy ilość sesji z nauczycielem, które obowiązują na danym poziomie. Nauczyciel ma obowiązek poprowadzić sesję z nauką umiejętności, wcielając się w postać mentora postaci. Gracz, który jest zainteresowany nauką, może pisać do MG w tym temacie, jeśli nie jest w stanie zorganizować nauki z postacią, która ma wyższy poziom w pożądanej umiejętności.
6.1. Sesja z nauczycielem, obejmująca naukę wybranej umiejętności, powinna zawierać minimum 6 postów na głowę.
6.2. Nauczyciel wciela się w postać mentora postaci – jeśli jest to MG, gracz powinien dostarczyć mu informacje o swojej wizji nauczyciela (np. sposób podejścia do ucznia). W przeciwnym wypadku MG samodzielnie wykreuje postać nauczyciela, która będzie towarzyszyć postaci przez cały proces nauki umiejętności.

7. Gdy nauka postaci dobiegnie końca, temat z nauką umiejętności i sesjami z nauczycielem w myślodsiewni, zostaną zablokowane. Prośbę o przeniesienie tematu nauki z nauczycielem w myślodsiewni do zakończonych i zablokowanie tematu z nauką umiejętności, należy zgłosić w temacie próśb.

8. Nauka umiejętności nie jest traktowana jako sesja fabularna. Tylko za sesje z nauczycielem przysługują graczowi fasolki jak za zwykłe sesje fabularne. MG może również, wedle własnego uznania, przyznać dodatkowe 5 fasolek za szczególnie wyróżniające się zaangażowanie w naukę. Dotyczy to zarówno postaci ucznia jak i nauczyciela.
8.1. Zgodnie z ww. dodatkowe 5 fasolek, które MG może przyznać, dotyczą:
a) 1 fasolka – wykreowania przez gracza postaci nauczyciela (krótka charakterystyka – ok 200 słów, wypisanie kilku nawyków, objaśnienie podejścia do ucznia),
b) 1 fasolka – regularne odpisy po stronie gracza i rozbudowane posty (minimum 250-300 słów każdy),
c) 1 fasolka – prezentowanie pilności w nauce postaci, zdobywanie wiedzy merytorycznej (np. wyszukiwanie dodatkowych informacji w księgach) w rozgrywce na fabule (taką wzmiankę należy zgłosić MG na PW z linkiem do posta).
d) 2 fasolki – stworzenie własnej minimechaniki do nauki, w oparciu o opis przy danym poziomie (np. wyczarowanie przeszkód, innowacyjne użycie umiejętności, dostosowanie otoczenia i warunków).

Mechaniczna nauka

Mechaniczna nauka polega na kupowaniu poziomów umiejętności za fasolki. Uprasza się o zwrócenie uwagi na ilość wolnych miejsc przed wykupieniem umiejętności! W przypadku gdy lista osób posiadających daną umiejętność jest zamknięta, możliwa jest wyłącznie fabularna nauka – poczynając od poziomu niskiego. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zapisy na daną umiejętność z powrotem zostaną otwarte.

Spis treści

1. Alchemia
2. Animagia
3. Czarowanie bez różdżki
4. Eksterioryzacja
5. Egzorcyzmy
6. Fale
7. Gra na instrumencie
8. Hipnoza
9. Kształtowanie magii
10. Krawiectwo
11. Kowalstwo
12. Legilimencja
13. Malarstwo
14. Miotlarstwo
15. Nekromancja
16. Oklumencja
17. Opętanie
18. Oswajanie
19. Różdżkarstwo
20. Rzeźbiarstwo
21. Siła woli
22. Tańce rytualne
23. Teleportacja
24. Tworzenie eliksirów
25. Tworzenie horkruksów
26. Tworzenie mechanizmów
27. Wyczuwanie aur
28. Zaklęcia niewerbalne
29. Zakładanie i łamanie klątw
30. Zakładanie i łamanie pieczęci

Alchemia

Umiejętność skomplikowana

Alchemia jest powiązana z eliksirami, ale realizuje odmienne od typowego warzenia cele. Mówi się zresztą, jakoby miała to być wyższa forma eliksirów, gdzie zmienia się właściwości surowców, tworzy kompletnie nowe, a także szuka się rozwiązań na problemy stricte egzystencjalne. Kształty, zastosowanie czy sposób użycia wytworzonych materii może być różnorodne. Między innymi dużo z nich da się rozkruszyć na proszek alchemiczny. Proszek alchemiczny to nic innego jak rozkruszony minerał, który został poddany manipulacjom przez alchemika. Daje on podobne, niejednokrotnie zwiększone efekty jak obiekt, który posłużył do jego uzyskania.
Alchemicy przeprowadzają różnego rodzaju badania, by odkryć możliwie jak najwięcej zastosowań danego składnika, co potem pomaga im w eksperymentach. Jest to jednak dziedzina dla nielicznych, a nawet najprostsza receptura może być odczytywana jak najbardziej zawiłe zaklęcie. Używane są zresztą terminy z przeróżnych mitologii czy astronomii, a sami alchemicy często uczą się nowych języków, by móc swobodnie odczytywać stare zapiski, a także tworzyć nowe, które dostępne będą tylko dla wybranych. Duże znaczenie odgrywają w tej dziedzinie także kolory, które mogą całkowicie odmienić pracę nad danym zagadnieniem.

Alchemia narodziła się najpewniej w starożytnym Egipcie, w którym zresztą do dzisiaj znajduje się najwięcej alchemików charakteryzujących się umiejętnościami robiącymi piorunujące wrażenie na czarodziejach z innych części świata. Na początku wykorzystywano alchemię przede wszystkim do rytuałów związanych z chowaniem zwłok - stąd do dziś bardzo dobrze zachowały się ciała egipskich czarodziejów. Dopiero później zaczęto marzyć o czymś, co będzie zamieniać wszystko w złoto, eliksirze życia, leku na każdą chorobę czy możliwości stworzenia miniaturowego człowieka. Jednemu znanemu alchemikowi, Nicolasowi Flamelowi, udało się stworzyć przedmiot, który zamienia metale nieszlachetne w złoto oraz umożliwia stworzenie eliksiru życia. Alchemicy od początku są związani z mistycyzmem, który stanowi podporę dla ich działań. Mówi się, że zwiększa ich możliwości. Dlatego też każdy alchemik wybiera jeden minerał, który będzie stanowił symbol jego przekonań i wzmacniał potencjał alchemiczny.

Minerały

Rozwiń

Minerał wybrany przez alchemika dodaje 10 oczek do rzutów skupiających się na tworzeniu czegoś, co będzie powiązane z jego właściwościami.
Wszystkie minerały są zresztą bardzo chętnie wykorzystywane w eksperymentach. O ile nie znajdują się na liście składników i/lub przedmiotów, mogą zostać zdobyte w dowolny sposób przez postać. Należy jednak przyjąć, że dany minerał jest surowy, pozbawiony magicznych efektów, które będzie można uzyskać dopiero po praktycznym zastosowaniu alchemii.

Agat - jest kamieniem równowagi fizycznej, emocjonalnej i intelektualnej. Harmonizuje energie yin i yang. Kamień uspokaja negatywne emocje takie jak gniew czy żal. Na poziomie duchowym agat zwiększa świadomość, zachęca do kontemplacji i akceptowania wydarzeń jakie nam się przytrafiają. Sprzyja rozwojowi duchowemu.

Akwamaryn - jest kamieniem odwagi. Dodaje odwagi ludziom nieśmiałym bądź tym, którzy mają trudności ze szczerym wyrażaniem emocji, uczuć, myśli oraz z asertywnością.

Amazonit - to minerał spokoju, odpędza on strach i zmartwienia. Pomaga przezwyciężyć trudności, dodaje odwagi oraz rozprasza smutek. Starożytni nazywali go również kamieniem młodości, gdyż odmładzał tych którzy go nosili.

Ametyst - jest znany ze swoich właściwości łagodzenia stresu oraz utrzymania harmonii ducha. Przywraca równowagę osobom podatnym na stres, przynosi spokój i uwolnienie umysłu od negatywnych myśli.

Anhydryt - to kamień przyciągający miłość, przyjaźń i sympatię.

Apatyt - jest nazywany kamieniem inspiracji. Pomaga się skupić i skoncentrować. Pomaga również w odbudowywaniu naturalnego, zdrowego poziomu energii, oczyszcza umysł z wątpliwości.

Chryzokola - to kamień, który w szczególności ma właściwości antystresowe. Równoważy, uspokaja i niweluje lęki. Neutralizuje negatywne cechy, wzmacnia cierpliwość i tolerancje.

Cytryn - jest kamieniem sukcesu. Sprzyja utrzymaniu stabilności i bezpieczeństwa w sferze materialnej oraz satysfakcji z życia zawodowego. Dodaje odwagi w negocjacjach biznesowych.

Czaroit - odsuwa i uwalnia od starych dawnych schematów. Przynosi nową energię, daje duchowe otwarcie. Przemienia negatywne wpływy oraz oczyszcza.

Dolomit - jest kamieniem cierpliwości i stałości. Łagodzi gwałtowne emocje takie jak gniew i strach. Kiedy trzymamy lub nosimy dolomit, aura natychmiast oczyszcza się z negatywnych energii i przybiera optymalną formę.

Fluoryt - to kamień uzdrowienia. Minerał ten pochłania negatywną energię oczyszczając i wprowadzając harmonię. Rozwija intuicję i pomaga w podejmowaniu decyzji. Wspomaga rozwój osobisty oraz ma właściwości uspokajające.

Granat - to kamień zmian. Pomaga znaleźć siły, dzięki którym odważymy się odejść od starych przyzwyczajeń, toksycznych relacji czy po prostu w życiowych zmianach. Pomaga przezwyciężyć nieśmiałość. Buduje poczucie własnej wartości.

Hematyt - nazywany jest kamieniem wojowników. Dodaje siły oraz odwagi. Pomaga aktywizować ukryte siły, które pomagają nam przezwyciężyć trudności. Wzmacnia pewność siebie i poczucie własnej wartości.

Howlit - jest kamieniem mądrości. Otwiera nasz umysł na wiedzę, rozszerza naszą wiedzę intuicyjną, mobilizuje nas do nauki, możemy z nim medytować. Pozwala też osiągnąć założone przez nas cele.

Jadeit - to kamień, któremu przypisywano wiele właściwości. Mówi się, że to kamień szczęścia, dobrobytu i miłości. Jest również symbolem władzy. Wprowadza harmonie i spokój oraz pomaga w podejmowaniu decyzji.

Jaspis czerwony - jest kamieniem o właściwościach uspokajających. Wycisza nasz umysł i system nerwowy ale również pochłania negatywną energię. Czerwony jaspis wzmacnia naszą wolę i sprzyja realistycznemu myśleniu.

Kamień księżycowy - nazywany jest często kamieniem miłości. Mówi się, że podarowany ukochanej osobie sprawi, że uczucia zostaną przez nią odwzajemnione. Ma również właściwości uspokajające - wycisza i koi nerwy. Wzmacnia poczucie bezpieczeństwa.

Kamień słoneczny - ma działanie antydepresyjne. Przynosi pogodę ducha, wzmacnia psychicznie, pomaga przywrócić radość życia, przezwyciężyć lęki oraz odgania złe duchy. Kamień ten ujawnia ukryte talenty.

Koral - to kamień ochronny. Posiada również właściwości zmniejszające stres i lęki, redukuje stany nerwowe, eliminuje panikę. Strzeże przed złą energią. Pomaga również rozwijać wyobraźnię i intuicję. Sprzyja tworzeniu i realizacji. Dodaje odwagi i wzmacnia życiową witalność. Ma również działanie wyciszające. Pomaga uspokoić zbyt rozbudzone emocje.

Kryształ górski - to kamień o najsilniejszym działaniu oczyszczającym zarówno umysł, ciało jak i pomieszczenia. Umysł oczyszczony z negatywnych myśli może efektywnie pracować nad pozytywnymi zmianami wewnętrznymi oraz tymi, które chce przeprowadzić w swoim otoczeniu.

Kwarc - jest kamieniem, który harmonizuje energię w naszym ciele. Mówi się, że kamień ten pochłania negatywną energię oraz łączy świadomość z podświadomością.

Kwarc dymny - pomaga w podejmowaniu decyzji. Dodaje motywacji i odwagi do podjęcia odpowiednich decyzji oraz pomaga szybko przystosować się do zmian. Kwarc dymny jest kamieniem wskazanym dla osób, którym szczególnie trudno jest dokonywać zmian w życiu z obawy przed nieznanym.

Kwarc mleczny - jest to kamień pozytywnego myślenia. Kwarc mleczny polecany jest do odnawiania naszej codziennej energii. Uważa się, że ten kamień wzmacnia pozytywne nastawienie, pomaga uspokoić się, zebrać myśli i poprawia pamięć.

Kwarc niebieski - jest kamieniem porządku. Wytwarza on intensywnie uspokajającą energię pozwalającą na pozbycie się napięcia stresującego co pozwala nam na uporządkowanie myśli. Pomaga też w uporządkowaniu ludzkich relacji, poprawia komunikację międzyludzką.

Kwarc różowy - jest nazywany kamieniem miłości. Przez swoje właściwości popycha nas do altruistycznych czynów oraz otwiera w nas gotowość na bezgraniczną miłość. Kwarc różowy pomaga budować harmonijne i pełne relacje z innymi ludźmi i naturą.

Kwarc zielony - jest to kamień zmian. Energia tego minerału sprzyja rozpoczynaniu nowych, pozytywnych etapów życia oraz nowych wyzwań. Dodaje również pewności siebie, szczególnie w realizacji nowych przedsięwzięć czy podejmowanych decyzjach.

Kyanit czarny - pomaga w znalezieniu odpowiedzi na nurtujące nas pytania. Dzięki niemu łatwiej wejść głęboko w podświadomość i powrócić z odpowiedzią na zadawane pytanie. Dlatego też doskonale nadaje się do medytacji.

Kyanit niebieski - jest nazywany kamieniem dyplomacji. Pomocny w życiu zawodowym, szczególnie przy negocjacjach różnego rodzaju, np. warunków współpracy. Wzmacnia siłę perswazji oraz pewność siebie.

Labradoryt - to kamień twórczości i kreatywności. Obdarza oryginalnością i pomaga w tworzeniu nowych pomysłów. Przynosi jasność umysłu, uwalnia od natłoku dręczących myśli. Pomaga w walce z nieśmiałością- dodaje pewności siebie i uwalnia pokłady pozytywnej energii.

Lapis lazuli - to kamień ochronny. Zwany jest również kamieniem lazurowym. Ma piękną niebieską barwę z dodatkami mieniącego się pirytu. Uważa się, że chroni on przed złem, urokiem i negatywnymi energiami. Jest symbolem duchowej miłości oraz szlachetnej kobiecości. Sprzyja również harmonii międzyludzkiej. Kamień ten również dodaje odwagi i pozwala lepiej wyrazić siebie.

Larimar - jest kamieniem rozwoju duchowego. Otwiera świadomość, pozwala okryć prawdziwe powołanie. Pomaga odzyskać kontrolę nad własnym życiem i podjąć decyzję odmieniające nasz los. Wzmacnia siłę aby wziąć życie we własne ręce. Pomaga odnaleźć się w teraźniejszości.

Larvkit - to kamień łączący przeszłość z teraźniejszością. Pomaga w stanach niepewności oraz lęku. Działa odprężająco i przynosi dobre oraz spokojne sny.

Lawa - to kamień ochronny i wzmacniający. Umożliwia pozostanie sobą nawet w ciężkich sytuacjach. Ugruntowuje i nasyca człowieka pasją i miłością. Polecana jest także osobom, które potrzebują pobudzić umysł. Zmienia negatywną energię w pozytywne działanie.

Lepidolit - jest to kamień stabilizacji emocjonalnej. Minerał ten pomaga ustabilizować nastrój i uwolnić się od negatywnych czy natrętnych myśli.

Malachit - jest kamieniem transformacji. Pomoże on dokonać zmian w naszym życiu, asystuje, dodaje odwagi i podtrzymuje rozwój duchowy.

Morganit - to kamień ochronny i dający bezpieczeństwo. Chroni przed złymi intencjami oraz nieszczęśliwymi wydarzeniami. Odpycha od nas ludzi, którzy chcą wyrządzić nam krzywdę duchową i emocjonalną. Dodaje pewności siebie, równoważy stany emocjonalne oraz pomaga w podejmowaniu decyzji. Daje możliwość duchowego i intelektualnego rozwoju. Uwalnia od bólu i smutku.

Noc Kairu - to kamień szczęścia. Minerał wytworzony ze szkła awenturynowego oraz kwarcu z dodatkiem miedzi, która pięknie połyskuje ale ma też właściwości antybakteryjne. Mówi się, że pomaga w generowaniu energii życiowej.

Obsydian - to kamień ochronny. Chroni przed negatywnymi i wibracjami z zewnątrz jak i tych wewnątrz nas samych. Mówi się również, że kamień ten pomaga zapamiętać i zrozumieć sny. Wspiera rozwój duchowy i pomaga w samoakceptacji.

Obsydian śnieżny - to kamień odwagi i wytrwałości. Polecany szczególnie dla tych, którzy chwilowo tracą nadzieję. Kamień ten namawia aby w każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji odnaleźć dobre strony. Oczyszcza od niszczących myśli i pomaga w odnalezieniu lepszej drogi.

Onyks - jest nazywany kamieniem wytrwałości. Pogłębia on poczucie kontroli nad swoim życiem, obdarza takimi cechami jak: determinacja, wytrwałość, odwaga i stanowczość.

Opal - to kamień kreatywności. Według wielu źródeł symbolizuje zaufanie oraz wiarę. Jest też uważany za kamień rozwijający wyobraźnię i kreatywność. Pomaga ujawnić nasze zdolności oraz pobudza zmysły.

Opal różowy - ma energię podnoszącą samopoczucie i dodającą radości. Pomaga na okresy stresu, żeby wnieść z powrotem światło w swoje życie. Zachęca aby przestać się martwić i widzieć rzeczy takimi jakie są naprawdę, nie wracać do przeszłości i nie mierzyć rzeczywistości miarą dawnych przekonań.

Perły - pogłębiają poczucie własnej wartości, samoakceptację, atrakcyjność i kobiecość. Są pomocne w rozpoczynaniu nowych etapów w życiu. Pozwalają poczuć się pięknym i spokojnym.

Piasek pustyni - to kamień dodający sił. Minerał wytworzony ze szkła awenturynowego oraz kwarcu z dodatkiem miedzi, która pięknie połyskuje ale ma też właściwości antybakteryjne. Podobno minerał ten dodaje na siły do działania, wzmacnia wiarę.

Piryt - jest minerałem bogactwa, niezależności i równowagi. Minerał ten łączy w sobie pierwiastek męski i żeński (Yin i Yang). Piryt daje motywację i energię niezbędną do zapoczątkowania i przeprowadzenia zmian w naszym życiu oraz pomaga uporać się z wszelkimi problemami.

Rodochrozyt - jest kamieniem związków uczuciowych. W medytacji używa się go do energetycznego przyciągania "drugiej połówki" i podkreślania swojej żeńskiej lub męskiej atrakcyjności. Podobno położony pod poduszką oddala koszmary senne i leczy bezsenność.

Rubin - to kamień miłości. Minerał szlachetny o pięknych różowych barwach. Znany jest z przywracania energii, pasji i chęci działania. Jest symbolem miłości, której towarzyszy wielka namiętność. Wpływa pozytywnie na wszelkie relacje: rodzinne, przyjacielskie, miłosne jak i zawodowe. Potęguje takie cechy jak entuzjazm, odwagę oraz niezależność.

Skrzemniałe drewno - to minerał rozwoju. Zwiększa siłę i wytrzymałość, jego energia stabilizuje i popycha do działania.

Spektrolit - to kamień zabezpieczający. Chroni nas przed wampirami i ogólną utratą energii. Usuwa negatywne wpływy innych ludzi oraz własne destrukcyjne myśli.

Sodalit - nazywany jest kamieniem twórców. Przede wszystkim dlatego, że pomaga on rozjaśnić umysł, poprawia koncentrację i wspiera logiczne myślenie. Kolor niebieski ma uspakajające właściwości i pomaga radzić sobie z lękami.

Spinel - to kamień szlachetny dodający nam energii życiowej. Dzięki niemu chętniej zadbamy o nasz rozwój sprawności fizycznej jak i intelektualnej. Pomocny w walce o samego siebie, w chorobach i życiowych problemach. Pozwala odciąć się od przeszłości i dodaje siły do budowania przyszłości.

Szafir - nazywany jest kamieniem miłości. Pomaga on znaleźć miłość i stworzyć silny, trwały związek. Mówi się również, że jest to minerał czystości - jest uosobieniem skromności, cnoty, miłości i prawdy. Sprzyja szlachetności serca i umysłu.

Szmaragd - jest kamieniem niosącym energię Wenus, czyli energię piękna, miłości oraz harmonii. Łączy nas z siłami przyrody i pozwala przeżywać w pełni jej piękno. W dawnych czasach szmaragd był wykorzystywany do odmładzania i regeneracji.

Topaz - to kamień posiadający wiele pozytywnych właściwości. Jest znany ze swojej świetlistości i dobrej przejrzystości. Przyciąga zdrowie, miłość, pomyślność, obfitość, uznanie oraz szczęście. Pomaga w rozwiązywaniu problemów oraz w realizacji celów. Dodatkowo chroni przed negatywnymi wpływami i fałszem.

Turkus - niegdyś był to szczęśliwy kamień dla jeźdźców, dzisiaj polecany kierowcom. Wzmacnia refleks, zapewnia jasność umysłu i sprzyja myśleniu analitycznemu.

Turmalin czarny - to kamień ochronny. Pomaga on nam usuwać, oczyszczać i przetwarzać negatywne energie które są w nas i wokół nas. Czarny turmalin jest więc dla nas ochroną zarówno zewnętrzną jak i wewnętrzną.

Turmalin różowy - to kamień leczący rany emocjonalne. Symbolizuje żeńską energię ying. Turmalin różowy pomaga uporać się z emocjami wywołanymi przez negatywne związki lub bycie wykorzystanym przez kogoś. Podobno noszenie różowego turmalinu uwalnia od nagromadzonego napięcia.

Tygrysie oko - jest kamieniem obfitości. Sprzyja przejrzystości myśli, skupieniu i koncentracji, a także wzmacnia naszą wolę. Zalecany jest osobom mającym problemy z trwonieniem pieniędzy, gdyż oko tygrysa pozwala rozsądnie gospodarować naszym majątkiem.

Zoizyt - to kamień idealny dla osób po przejściach. Pomaga uwolnić się od negatywnych wspomnień z przeszłości, pozbierać się po kryzysie i wrócić do normalności. Noszony na ciele uspokaja i dodaje energii.

W tworzeniu spisu minerałów opierano się o artykuł firmy Brazi.

Mechanika alchemii

Poziom zerowy

Na tym poziomie bez podręczników się nie obejdzie. Zresztą wyniki z całą pewnością nie będą zbyt satysfakcjonujące. Można co prawda spróbować oddziaływać na surowce, ale będą to niewielkie zmiany i nie można zmienić ich stanu w sposób trwały, w tym uzyskać proszku alchemicznego. O tworzeniu nowych obiektów czy gwałtowniejszych zmianach nie ma co mówić. Osoby, które nie osiągnęły przynajmniej niskiego poziomu w tworzeniu eliksirów, a będą próbowały swoich sił w alchemii, spowodują wybuch.
Należy rzucić dwiema kośćmi k50. Pierwszy wynik to zrozumienie przepisu, drugi to jego wykonanie. Obie części składają się na efekt końcowy. Jeśli suma oczek wynosi 2-79, surowiec, na którym się ćwiczy, zostaje zniszczony. 80-100 mówi o tym, że minerał ulegnie lekkiej zmianie, czyli najpewniej zmieni swój kolor albo twardość, przykładowo kwarc różowy może stać się fioletowy i bardzo plastyczny, podatny na drobne manipulacje.
Na tym poziomie nie ma możliwości wybrania swojego minerału.
Umiejętności można użyć raz na sesję. Trzykrotne wyrzucenie ilości oczek 2-44 skutkuje wybuchem. Dochodzi do niego w trzecim wątku, w którym nastąpił pechowy rzut.

Poziom niski

Na początek każdy młody alchemik musi się dobrze zapoznać z minerałem, który wybrał. Umacnia on alchemika duchowo i stanowi element wyjściowy do jego działań. Szanse na to, by wpłynąć na zmianę właściwości surowca i by ukształtować z niego coś ciekawego, wzrastają.
Można też spróbować uzyskać proszek alchemiczny.
Wykonuje się rzut dwiema kośćmi k50. Pierwszy wynik to zrozumienie przepisu, drugi to jego wykonanie. Obie części składają się na efekt końcowy. Jeżeli suma oczek to 2-64, występuje skutek uboczny, na przykład surowiec staje się zwykłym kamieniem (przykładowo - turmalin czarny zmieni się w prosty kamień o czarnym zabarwieniu, który można byłoby znaleźć gdzieś na zewnątrz). Wynik 65-84 powoduje, iż, efekt końcowy jest słabej jakości, ale działa, a zmiany w właściwościach są wyczuwalne (przykładowo - topaz może mimowolnie przyciągnąć uwagę każdego, kto tylko na niego zerknie). Uzyskany wynik 85-100, nadaje surowcowi, oprócz zmian w jego właściwościach, również upragniony kształt (przykładowo - topaz przyciąga wybrane jednostki do siebie, a swoim kształtem przypomina prawdziwe oko). Można również ze zmodyfikowanego surowca uzyskać proszek alchemiczny.
Trzykrotne wyrzucenie 2-25 przy próbie zmodyfikowania surowca w jednej sesji oznacza dostanie drgawek i potrzebę konsultacji z uzdrowicielem.
Od tego poziomu alchemik wybiera jeden minerał z powyższej listy z którym będzie powiązany.

Poziom średni

Od poziomu średniego pojawia się możliwość łączenia składników z surowcami, głównie składnikami powszechnie dostępnymi lub rzadko spotykanymi.
Wykonuje się rzut dwiema kośćmi k50, niezależnie od tego czy chce się zmienić właściwości, czy stworzyć kompletnie nowy surowiec poprzez eksperymentowanie.
W przypadku już gotowego surowca, któremu poddaje się modyfikacjom, proszek alchemiczny można uzyskać niezależnie od tego jaki będzie wynik.

Zmiana właściwości
Pierwszy wynik to zrozumienie przepisu, drugi to jego wykonanie. Obie części składają się na efekt końcowy. Jeśli suma oczek wynosi 2-44, występuje skutek uboczny, na przykład zyskanie przeciwnych właściwości przez surowiec (przykładowo - perły, zamiast umacniać poczucie własnej wartości, osłabiają ją). Wynik 45-69 powoduje, iż efekt końcowy jest słabszy, ale działający i można wyczuć spore zmiany w właściwościach (przykładowo - perły dają sugestię do jakiego miejsca należy się udać, by być szczęśliwszą osobą). Uzyskany wynik 70-100 nadaje surowcowi, oprócz zmian w jego właściwościach, upragniony kształt (przykładowo - perły same kierują trasą ich właściciela, by nie trafił na żadne nieprzyjemności, a ich kształt przypomina gruszki).  

---

Tworzenie nowych surowców
Pierwszy wynik to możliwość łączenia, drugi to tworzenie. Obie części składają się na efekt końcowy. Jeśli suma oczek to 2-69, występuje negatywny efekt końcowy, na przykład składniki nie połączyły się dobrze z minerałem i w efekcie uzyskuje się miękkie, śmierdzące kawałki. Wynik 70-85 powoduje, iż efekt końcowy jest słabszy, ale owocuje powstaniem nowego surowca - choć nie ma on praktycznie żadnych specjalnych właściwości, może jednak mieć ładny kolor i kształt. Uzyskany wynik 86-100 daje możliwość stworzenia dość porządnego, nowego surowca o niewielkich magicznych właściwościach - na przykład przez miesiąc może leczyć małe obrażenia u osoby, która go nosi czy wydzielać zapach szkodzący wybranym osobom. Można również ze stworzonego surowca uzyskać proszek alchemiczny.

Poziom wysoki

Na poziomie wysokim nie trzeba rzucać kośćmi na zmianę właściwości surowca. Uznaje się, że wszelkie zaplanowane zmiany wyszły. Tak zaawansowany alchemik może łączyć składniki legendarne z surowcami, tworząc nowe surowce z wyższej półki.
Proszek alchemiczny można uzyskać niezależnie od tego jaki będzie wynik.
Alchemik ma również wiedzę jak spróbować przygotować proszek Fiuu.
Wykonuje się rzut dwiema kośćmi k50. Pierwszy wynik to możliwość łączenia, drugi to tworzenie. Obie części składają się na efekt końcowy. Jeśli suma oczek to 2-50, następuje porażka - na przykład składniki nie połączyły się dobrze z minerałem i po chwili traci on swoje magiczne właściwości. Proszek Fiuu także nie wychodzi. Wynik 51-68 powoduje, iż efekt końcowy jest słabszy, ale powstaje nowy surowiec, a jego specjalne właściwości utrzymują się przez fabularny miesiąc. Proszek Fiuu działa, ale zdarzają się skutki uboczne. Uzyskany wynik 69-100 daje możliwość stworzenia dość porządnego, nowego surowca o mocnych, magicznych właściwościach, na przykład mogącego na stałe leczyć rany czy poprawiającego samopoczucie. Proszek Fiuu wychodzi tak jak powinien, a jego ilość wystarcza na 10 użyć.

Przed czarodziejem z wysokim poziomem zaawansowania otwierają się także nowe możliwości związane z eksperymentami. Może on wybrać jedną z dwóch specjalizacji, dzięki której będzie mógł wykorzystać bardzo zaawansowane techniki alchemii.
Do wyboru jest:
- alchemia starożytna:
nakierowana na próby wytworzenia kamienia filozoficznego, lekarstwa na każdą chorobę, nowego żywiołu czy miniaturowego człowieka. Alchemik może wybrać tylko jeden starożytny obiekt, któremu się poświęci. Próbę można podjąć raz na dwa fabularne miesiące. Wówczas należy rzucić dwiema kośćmi k50. Wynik 2-79 to porażka, suma 80-92, że udało się, ale tylko na chwilę, gdyż potem obiekt się rozpada, a wynik 93-100 owocuje całkowitym sukcesem, kiedy udaje się wytworzyć obiekt.

- alchemia zakazana:
aby móc praktykować tę specjalizację, trzeba osiągnąć minimum 2 poziom spaczenia
nakierowana na próby tworzenia nowych istot, nie tylko ludzi, ale i magicznych stworzeń czy bytów niematerialnych. Ze względu na jej charakter, większość społeczeństwa naukowego uważa alchemików wybierających tę specjalizację za szarlatanów łączących nekromancję z alchemią. Alchemik może wybrać tylko jedną istotę, której wytworzeniu się poświęci. Potrzebuje esencji, którą może zdobyć albo od żywej istoty, albo od ducha. Wszystko zależy od tego, co chce stworzyć. Próbę można podjąć raz na dwa fabularne miesiące. Wówczas należy rzucić dwiema kośćmi k50. Wynik 2-70 to porażka i potencjalne skutki uboczne dla alchemika, suma 71-88 powoduje, iż istota przez chwilę żyje, lecz później umiera, a wynik 89-100 skutkuje sukcesem - alchemikowi udaje się stworzyć nową istotę.

Wymagania ogólne

Posiadanie minimum poziomu niskiego z tworzenia eliksirów.

Propozycje zastosowania

Podane poniżej opcje nie są obligatoryjne. Służą jedynie temu, żeby nakierować, w jaki sposób można wykorzystać alchemię.

Rozwiń

1) Wytwarzanie elementów do: biżuterii, różdżek, rzeźb, mebli, mechanizmów, pojazdów, broni, instrumentów, ubrań

2) Tworzenie narkotyków

3) Tworzenie nowej materii i eksperymentowanie z prawami świata oraz wszechświata

4) Wzmacnianie/Osłabianie działania poszczególnych umiejętności

5) Wpływ na inne istoty

6) Bomby

7) Przetrwanie w trudnych warunkach

Skrócenie fabularnej nauki

• Umiejętność Tworzenie eliksirów na poziomie średnim - o 1 post mniej na naukę poziomu niskiego i o 2 posty mniej na naukę poziomu średniego
  
• Umiejętność Tworzenie eliksirów na poziomie wysokim - o 1 post mniej na naukę poziomu niskiego, o 3 posty mniej na naukę poziomu średniego i o 4 posty mniej na naukę poziomu wysokiego
  
• Przynajmniej 80% opanowania księgi transmutacyjnej z poziomu niskiego - o 1 post mniej na naukę poziomu niskiego
  
• Przynajmniej 65% opanowania księgi transmutacyjnej z poziomu średniego - o 3 posty mniej na naukę poziomu średniego
  
• Przynajmniej 45% opanowania księgi transmutacyjnej z poziomu trudnego - o 5 postów mniej na naukę poziomu wysokiego
  

Posiadający umiejętność

Liczba osób posiadających umiejętność jest ograniczona. Zostało 7 wolnych miejsc.

---

Yu Tian Liu
Alistaire Mulciber
Elisa Monte
Itsuki Moriyama
Leonora Caruso

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Animagia

Umiejętność skomplikowana

Animagia to rzadka umiejętność związana z transmutacją, która pozwala czarodziejowi przybrać formę zwierzęcą na określony bądź nieokreślony czas, w zależności od stopnia zaawansowania czarodzieja. Jest to czynność wyjątkowo trudna, a dojście do tego, jak poprawnie ją wykonać, zajmuje długie lata - nie każdy jest w stanie okiełznać tę sztukę, a nierozsądne korzystanie z niej może sprawić niezłego psikusa. Ministerstwo Magii od wielu lat prowadzi spis wszystkich animagów, jednakże nie każdy z nich decyduje się na dobrowolną rejestrację. Zatajanie przed urzędnikami swojej zwierzęcej formy jest uznawane za przestępstwo i karane wysoką grzywną lub umieszczeniem w jednym z magicznych aresztów lub nawet Azkabanie, dlatego jeżeli ktoś zdecyduje się na niezgłaszanie nowej umiejętności, powinien dobrze dobrać sobie przyjaciół. Przybieranie form magicznych zwierząt wiąże się narastającymi problemami natury fizycznej lub psychicznej, co utrudnia chociażby kontrolowanie swoich emocji pod zmienioną fomą czy zwiększony wpływ zwierzęcego insynktu na życie codzienne. Niejednokrotnie tacy animagowie są słabsi od oryginałów i nie posiadają typowych atutów bądź specjalnych właściwości danej grupy wyjątkowych stworzeń. Ludzkie smoki są mniejsze, ich krew nie ma nadzwyczajnych właściwości i nie mają w sobie tyle siły ani pokładów ognia, ludzkie feniksy nie leczą za pomocą swoich łez, nie mogą przenosić ciężkich przedmiotów i się nie odradzają, zaś krew ludzkich jednorożców nie gwarantuje przedłużenia życia, a ich róg nie ma żadnego zastosowania w rzemieślnictwie. Wynika to z ograniczeń ludzkiego ciała, które nie jest w stanie wiernie oddać ich natury. Dodakowo, im większe jest zwierzę, tym zwiększają się trudności w dokonaniu przemian. Dotyczy to także powrotu do swojej ludzkiej postaci. Stan psychiczny i fizyczny czarodzieja ma również odbicie w jego zwierzęcej formie. Zwierzę posiada te same blizny, braki w uzębieniu, przeraźliwą wrażliwość na dotyk i inne wyróżniające ludzką wersję animaga detale.

Historia animagii sięga jeszcze czasów zamierzchłych, kiedy magia nie była narzędziem tak zrozumiałym jak dzisiaj, stąd wrażenie, że umiejętność ta związana jest z pierwotnymi potrzebami i rytuałami. Do teraz panuje przekonanie, że animagia jest darem zesłanym przez bóstwa za uczynione modlitwy w ich stronę. Również za te nie w pełni uświadomione. Krążą legendy o tym, jakoby ulubieńcy bogów zyskiwali możliwość zamiany w więcej niż jedno stworzenie. Zachowane zapiski wspominają o potężnych czarodziejach i czarownicach z poprzednich wieków, których odkrywano pod różnymi zwierzęcymi postaciami.
Duchowe, wewnętrzne zwierzę, w jakie przemienia się czarodziej, nie jest wykształcane w momencie nauki tejże umiejętności - jest zapisane w gwiazdach i żyje w każdym człowieku, nawet mugolu, przez cały czas. Czeka jedynie, aż czarodziej nauczy się je wyzwalać i wykorzystywać w swoich czarach. Jest także ściśle powiązane z siłą charakteru i wartościami, jakimi czarodziej kieruje się w życiu. Bardzo wiele zdradza o człowieku, chociaż nie każdy potrafi przyznać przed samym sobą, że nie jest to zwykła losowość. Nawet jeżeli czarodziej nie prezentuje cech symbolizowanych przez przypisaną mu istotę, jego duchowy przewodnik przybędzie wskazać mu odpowiednią ścieżkę. Jeśli czyimś przewodnikiem jest magiczne zwierzę, może zdarzyć się tak, że przyjmowaną formą animaga będzie jego mugolski odpowiednik, np. zamiast w jednorożca czarodziej będzie zamieniał się w konia czy zamiast stać się smokiem będzie jaszczurką.
W przypadku znaczących, najczęściej nieodwracalnych zmian w życiu czarodzieja, jego duchowny przewodnik może ulec zmianie, tak jak potencjalnie forma jaką przybiera po użyciu animagii. Są to jednak przypadki niezwykle rzadkie, wymagające zaistnienia niejednokrotnie wstrząsających wydarzeń i rozwiniętych umiejętności animaga w zakresie przemian*.

Zwierzęta

Rozwiń

Zwierzęta są źródłem głębokiej wiedzy, mądrości, wielkiego wsparcia i ochrony. Towarzyszą czarodziejom, wspierając ich na każdym kroku. Chronią ich pełnią swojej siły i miłości. Z tego też powodu ani zwierzę totemiczne ani animag nie przyjmuje formy zwierzęcia czarnomagicznego. Wybranie zwierzęcia magicznego na formę w jaką zmienia się animag wymaga zawsze zgody administracji. Każde z nich ma zupełnie inne znaczenie (można zaproponować nowe wraz z krókimi charakerystykami):

WILK - SIŁA PRZYWÓDCZA, NIEOMYLNY INSTYNKT. Wilk ukazuje tajemnicę pokory, tylko ten, kto potrafi służyć, umie rządzić. Wspiera w odkrywaniu siły w osamotnieniu, w budowaniu zaufania do wewnętrznego prowadzenia, precyzowaniu komunikatów i jasnych zasad. Przestrzega przed chciwością, pożądaniem i uleganiu naciskom grupy.

ORZEŁ - WYŻSZE JA, POTĘGA, ZWYCIĘSTWO, PANOWANIE. Orzeł uczy zaufania do boskiego prowadzenia i głosu własnego serca. Ukazuje potencjał i moment, w którym człowiek potrzebuje przejąć pełną odpowiedzialność za własne życie i każde poczynione działanie. Prowadzi do czyjegoś przeznaczenia i wzywa, by człowiek zaczął żyć w zgodzie z nim. Przestrzega przed zarozumiałością, bezwzględnością i egoizmem w dążeniu do władzy, izolacją i wewnętrznym osamotnieniem. Może ukazywać konflikty z ojcem.

DELFIN - RADOŚĆ ŻYCIA, TELEPATIA, SUBTELNE ODCZUWANIE. Delfin przynosi błogosławieństwo i uzdrowienie. Obdarowuje zdolnością połączenia się siłami wyższymi. Przynosi miłość, spokój i ukojenie. Utrzymuje energię na wysokim poziomie. Delfin przestrzega przed zbytnią oceną, wielkimi wymaganiami, krytycyzmem, naiwnością oraz oszukiwaniem samego siebie.

BORSUK - UZDRAWIANIE, RÓWNOWAGA, INTUICJA. Borsuk przypomina o tym, by mieć dobre myśli i strzec się tego, co złe. Uczy harmonizowania siły. Przynosi prastarą wiedzę o świecie natury, korzeniach i przodkach. Wspiera w rozpoznaniu wewnętrznych prawd i uzdrowieniu ich. Borsuk przestrzega przed trzymaniem w zamknięciu swej ciemnej strony. Ona jednak prędzej czy później i tak się objawi, długo tamowana może wylać się z impetem, siejąc wielkie spustoszenie. Borsuk przestrzega również przed demonami i ciemną magią.

KROWA - OBFITOŚĆ, POMYŚLNOŚĆ, MACIERZYŃSTWO, BYCIE KARMIONYM Z INNEGO ŹRÓDŁA, BŁOGOSŁAWIEŃSTWO. Krowa przypomina o tym, że szczęście jest już obecne w danej osobie. Krowa przynosi współczucie i łaskę. Przebaczenie samemu sobie. Połączenie się na powrót ze źródłem. Wyrażanie kreatywnie swoje wnętrza to ukazanie światu swego piękna. Krowa przychodzi do człowieka z wielką akceptacją i miłością. Karmi i odżywia. Krowa przestrzega przed postawą ofiary, wygodą, chęcią niedostrzegania trudnych spraw, wyręczaniem się, niewykorzystywaniem własnych sił przy realizacji swoich zamierzeń.

ŚWINIA - SZCZĘŚCIE, DOBROBYT, SUKCES. Świnia daje siłę do obrony. Nawołuje do tego, by zaznaczyć swój teren i chronić go. Świnia uczy radości życia, przypomina o zabawie, świętowaniu, pofolgowaniu sobie. Każdy jest tu, by radować się życiem! Świnia uczy odnaleźć bogactwo w różnorodności, jakie przynosi codzienne życie. Przestrzega przed chciwością, żądzą, lenistwem i pożądaniem.

SOKÓŁ - SZYBKOŚĆ, ELEGANCJA, NOWE DROGI. Sokół przynosi czujność i wnikliwe spojrzenie na całość sytuacji. Przejmuje odpowiedzialność za swoje życie. Przywraca harmonię i realizuje drogę danego życia, daną misję. Sokół pewnie i zdecydowanie prowadzi i pozostaje wiernie u danego boku. Sokół przestrzega przed niecierpliwością, impulsywnością, gwałtownością i egocentryzmem.

PIES - WYCZUCIE, OCHRONA, WIERNOŚĆ, BEZWARUNKOWA MIŁOŚĆ, PROWADZENIE. Pies przypomina o tym, że każdy dzień jest nowym początkiem. Niezależnie od samopoczucia, należy odnaleźć się w istnieniu. Codzienne wykonywanie zadań i obowiązków, poddanie się rytmowi dnia prowadzą do uzdrowienia. Pies mówi, by bez względu na wszystko, nie chować się, wyjść dniu naprzeciw i zaakceptował go takim, jaki jest. Pies stoi na straży energii i chroni przed siłami, które próbują kogoś atakować. Przestrzega przed niepohamowaną złością i agresją, pesymizmem, izolacją, brakiem elastyczności. Może ukazywać niebezpieczeństwo okradania kogoś z jego energii życiowej przez członka rodziny, przodka bądź istoty ze Świata Podziemnego.

KOT - SAMOSTANOWIENIE, NIEZALEŻNOŚĆ, UMIŁOWANIE WOLNOŚCI, SIÓDMY ZMYSŁ. Kot zachęca do zadbania i troszczenia się o siebie. Mówi, by zapewnić sobie wszystko, czego potrzebuje dana osoba, by czuła się dobrze sama ze sobą, w każdym swoim wydaniu. Kot przestrzega przed egocentryzmem, manipulacją, atakami czarnej magii i podstępnością.

WĄŻ - MOWA CIAŁA, PRZEMIANA, ENERGIA ŻYCIOWA, UDUCHOWIENIE SIŁ INSTYNKTÓW. Wąż łączy ze starymi, żeńskimi misteriami. Przypomina, by słuchać swego ciała. Szanować je i uczyć się dbać o nie i o swoją energię życiową. Wąż przestrzega przed zazdrością, dwulicowością, pożądaniem seksualnym i zdradą samego siebie.

SŁOŃ - MĄDROŚĆ, POMOC, CIERPLIWOŚĆ, STABILNOŚĆ. Słoń uczy mądrości uniwersalnej. Przynosi siłę i łagodność. Chroni i uczy miłości do wszystkiego, co żywe. Słoń przestrzega przed ociężałością, lenistwem, pomniejszaniem siebie oraz lękiem przed nieznanym.

FENIKS - ODRODZENIE, ODNOWA, PRZEMIANA. Feniks przynosi światło Słońca i Ziemi, prastarą wiedzę i siły magiczne. Obdarza człowieka siłą przemiany, by zagoił stare rany i odrodził się na nowo. Wzywa do tego, by co jakiś czas wycofać się do swego wnętrza, oczyścić się i odbudować swoje siły. Feniks jest strażnikiem jedności, o czym przypomina swoim pojawieniem się. Feniks wspiera człowieka tylko wówczas, gdy działa w szacunku do prawd i praw wszechświata. (Możliwość tej formy animagii wymaga zgody administracji.)

PTAK - ZNAKI, OLŚNIENIE, WĘDRÓWKA DUSZ, ŚWIATŁO, ASPEKT DUSZY. Ptak jest zwiastunem nowiny, wiadomości, która zawsze ma świetlisty przekaz. Należy być uważnym, czytać znaki, obserwować sny. Ktoś chce powiedzieć danej osobie coś dobrego. Ptak przestrzega przed byciem nieobecnym “tu i teraz” i zamknięciem na ciemną stronę życia.

WIEWIÓRKA - KOMUNIKACJA, OTWARCIE, RADOŚĆ ŻYCIA. Wiewiórka uczy komunikować się w jasny i przejrzysty sposób. Przynosi pomoc w rozwiązywaniu trudnych spraw. Pobudza radość w sercu i łączy z intuicją. Przestrzega przed niepokojem intelektualnym uniemożliwiającym realizację czyiś zamiarów, chaosem i plotkami.

ŻÓŁW - CIERPLIWOŚĆ, SAMOREFLEKSJA, POKÓJ, WYCOFANIE SIĘ, MEDYTACJA. Żółw uczy panowania nad umysłem, ciałem i emocjami. Prowadzi do wnętrza, uczy cierpliwości i stałości. Przestrzega przed skłonnością do unikania wyzwań, lenistwem i ociężałością.

SMOK - DYNAMICZNA SIŁA, MOC, INICJACJA, UWOLNIENIE, ROZWIĄZANIE. Smok jest zapowiedzią czegoś wielkiego. Gdy się zjawia, oczekuje pełnego zaangażowania całego ludzkiego potencjału. Przynosi szansę zmierzenia się z uśpioną dotąd drugą naturą, by w pełni można było rozbudzić swą moc. Ukazuje dostęp do prastarej wiedzy Ziemi. Prowadzi do wtajemniczenia, po którego poznaniu będzie można dokonać wielkich rzeczy. Smok uczy również opanowania wielkiej mocy, jaką jest siła fantazji. Przestrzega przed samolubstwem, kontrolą, materializmem, zawiścią oraz brutalnym egoizmem. (Możliwość tej formy animagii wymaga zgody administracji.)

BIZON - SPOKÓJ, OBFITOŚĆ, WYTRWAŁOŚĆ. Bizon pojawia się po to, by ukazać czyjąś rolę jako nauczyciela lub przewodnika. Przypomina o wolnej woli i odsłania tajemnice wspólnoty. Bizon przestrzega przed uporem, bezmyślnością, flegmatycznością i brakiem celu.

NIEDŹWIEDŹ - OCHRONA, BEZPIECZEŃSTWO, ODWAGA, KRZEPKOŚĆ. Niedźwiedź przypomina o smakowaniu życia i rozkoszowaniu się jego słodyczą. Przywołuje do powrotu życia w zgodzie z własnym rytmem, cyklami i w połączeniu z naturą. Przynosi ochronę i wsparcie. Z nim u swojego boku można bezpiecznie kroczyć swoją drogą. Niedźwiedź przestrzega przed brakiem harmonii, niezadowoleniem, marudzeniem oraz obojętnością.

TYGRYS - SIŁA PRZEBICIA, NATCHNIENIE, SIŁA TWÓRCZA, ZACHWYT, BUNT. Tygrys przynosi przemianę. Uczy, jak można być człowiekiem niezależnym i wolnym,  jednocześnie otaczając innych miłością, troską i ochroną. Pokazuje jak stać się wojownikiem światła. Przestrzega przed tyranią, agresywnością i bezwzględnością.

JEDNOROŻEC - PRAWDOMÓWNOŚĆ, CZYSTOŚĆ, KOSMICZNA SIŁA, SAMOODNOWA. Jednorożec wzywa do przypomnienia sobie, kim naprawdę ktoś jest. Jednorożec utożsamia subtelną, a zarazem potężną, krystalicznie czystą moc. Przychodzi, gdy ktoś jest już gotowy, otwiera czyjeś oczy i pokazuje świat takim, jaki jest naprawdę. Jednorożec przestrzega przed wypieraniem ciemnych aspektów życia, koncentrując się jedynie na tym, co jasne. Przestrzega również przed przyjmowaniem postawy ofiary, bezsilnością i pochopnym działaniem. (Możliwość tej formy animagii wymaga zgody administracji.)

LIS - SAMOROZPOZNANIE, SPRYT, MASKOWANIE SIĘ, OSTROŻNOŚĆ. Lis  przynosi połączenie z wewnętrznym głosem, przewodnikiem. Pokazuje mocne strony i talenty. Przestrzega przed chytrością, podstępnością i fałszem.

KACZKA - POKRZEPIENIE, OTUCHA, ZAUFANIE, RÓWNOWAGA, CIEPŁO. Kaczka uczy człowieka połączenia ciała, umysłu i ducha. Przynosi umiejętność zdystansowania się od opinii i emocji innych ludzi. Pokazuje drogę do siły twego serca i uczy współczucia dla innych. Przestrzega przed iluzją, kłamstwem, plotkowaniem oraz odtrąceniem.

KOZIOROŻEC - SIŁA WOLI, SIŁA WZROSTU, STABILNOŚĆ. Koziorożec przynosi siłę, by odważnie podążać swoją drogą nawet w jej najtrudniejszych odcinkach. To jedyna droga człowieka do siebie samego. Chroni i wspiera, idąc z nim u swego boku, można czuć się bezpiecznie. Koziorożec przestrzega przed nadmierną wiarą w autorytet i utrzymywaniem swego nienagannego wizerunku.

KOLIBER - GŁOS SERCA, RADOŚĆ, WOLNA ENERGIA. Koliber przychodzi do jako posłaniec serca. Głosi by żyć w radości, pięknie i harmonii. Przestrzega przed próżnością, nieustannym stresem i brakiem spokoju.

KOŃ - WOLNOŚĆ, WYZWANIE, NOWY POCZĄTEK, START, ZACHWYT, INICJACJA. Koń jest pomocnikiem, który prowadzi kogoś do jego mistrzostwa. Otwiera drogi do tajemnych światów i prowadzi do poznania wszystkich aspektów wszelkiego życia, łącznie z jego mroczną stroną. Przestrzega przed porywczością, uporem, niestałością i próżnością.

LEW - AUTORYTET, SIŁA, ZAUFANIE DO SIEBIE SAMEGO. Lew wzywa do zaufania mądrości środka, odnalezienia w nim spokoju, siły, mocy, opanowania i koncentracji. Uczy, by reagować wtedy, gdy jest to konieczne, wtedy, gdy naprawdę ktoś czuje, że wie, co ma zrobić. Należy zaufać sobie i swojemu istnieniu. Człowiek rozpoznaje światło w swoim sercu i daje się mu poprowadzić. Lew utożsamia siłę, odwagę, waleczność i autorytet. Lew rozjaśnia również cienie ciemności. Przestrzega  przed samowolą, rozpustą, brakiem zaufania do samego siebie i swoich sił oraz niepohamowanymi wyrazami złości i agresji.

ŁABĘDŹ - PIĘKNO, SIŁA WYRAZU, PRZEMIANA, INTEGRACJA. Łabędź przynosi inspirację. Upomina, by obudzić w sobie artystyczną część swej duszy i ukazać jej piękno światu. Obdarza umiejętnością wyrażania siebie w ciszy, odwagą i wytrwałością. Przestrzega przed brakiem wiary w siebie, lękiem, głębokim smutkiem i zwlekaniem z realizacją swych marzeń.

SOWA - WTAJEMNICZENIE, MĄDROŚĆ, INICJACJA, WIZJE. Sowa przypomina o kontakcie ze swoją podświadomością. Przypomina o zaufaniu do własnej intuicji i wspiera w rozwoju czyjegoś potencjału. Przestrzega przed wywyższaniem się, surowością i uciekaniem energii z czyjegoś ciała.

MAŁPA - ELASTYCZNOŚĆ, RUCHLIWOŚĆ, ŻART, ORYGINALNOŚĆ. Małpa przypomina o radości życia. Będąc elastycznym, można odnaleźć szczęście i zabawę w każdej sytuacji. Należy się bawić. Małpa przestrzega przed próżnością, materializmem i fałszem.

MOTYL - METAMORFOZA, RADOŚĆ, LEKKOŚĆ. Motyl jest posłańcem przemiany. Mówi o tym, że jest się gotowym przejść do kolejnej fazy swojego rozwoju. Człowiek jest niepowtarzalny. Należy iść pewnie swą drogą, bo na niej czeka pełnia obfitości. Motyl przestrzega przed niepewnością, kruchością i niestałością.

MYSZ - PRAWORZĄDNOŚĆ, KOMPLEKSOWOŚĆ, RÓWNOWAGA, POŁĄCZENIE. Mysz przynosi równowagę i umiejętność sprawnego poruszania się po sprawach życia. Przypomina o sile i wartości. Przestrzega przed brakiem zaufania do siebie, chaotycznością i izolacją.

NIETOPERZ - ORIENTACJA W CIEMNOŚCI, NIEŚMIERTELNOŚĆ, MĄDROŚĆ CIENIA. Nietoperz dopinguje człowieka do tego, by szukał nowych, niestandardowych dróg życia, jednocześnie bezpiecznie prowadząc go przez najgłębsze ich zakamarki. Przypomina o kontakcie z własną intuicją. Przestrzega przed obłudą, melancholią i zazdrością.

PAJĄK - SIŁA STWÓRCZA, PRZEZNACZENIE, MARZENIA I WIZJE. Pająk przypomina o magicznej, łagodnej, żeńskiej stronie. Dopinguje, by człowiek odnalazł swą nić w świecie życia. Człowiek jest niepowtarzalny i gotowy do tego, by ukazać to światu. Pająk przestrzega przed poczuciem winy, lękiem, podłością i nadużywaniem magicznych mocy.

SZCZUR - CHARYZMA, INTELIGENCJA, PRZYSTOSOWANIE. Szczur obdarza instynktem, uwagą i precyzją w wyborze “dobrego momentu“. Pokazuje tajemnice pewnego poruszania się po krętych, ciemnych drogach. Uczy pewności i bycia w sobie, będąc w grupie. Przestrzega przed egoizmem, zamknięciem w sobie i ciemnymi siłami.

WIELBŁĄD - SIŁA WYTRWAŁOŚCI, UMIARKOWANIE, UMIEJĘTNOŚĆ PRZETRWANIA. Wielbłąd przynosi wiarę we własne siły. Pewność, że zawsze i wszędzie jest się dobrze zaopatrzonym. Uczy by wytrwale i we własnym tempie kroczyć drogą swego życia, a zawsze dojdzie się do celu. Przestrzega przed lenistwem, zastojem, złym humorem i brakiem zaufania do siebie.

W tworzeniu spisu zwierząt opierano się o artykuł Odkrywamy Zakryte

Mechanika Animagii

Poziom zerowy

Na tym poziomie czarodziej może próbować transmutować się w zwierzę, jednakże może to zakończyć się porażką, a także przynieść ze sobą niechciane skutki uboczne. Musi napisać przynajmniej jedną na przestrzeni jednego miesiąca fabularnego sesję, w której opisze trzymanie w ustach liścia mandragory, a następnie wypicie eliksiru na jego bazie i użycie zaklęcia Amato Animo Animato Animagus. Aby spróbować zmienić się w zwierzę, należy trzymać różdżkę na wyciągniętej ręce i skupić się na użyciu umiejętności, rzucając przy tym kością k100.

Forma niemagicznego zwierzęcia
Wyrzucenie 1-15 oznacza krytyczną porażkę i skutek uboczny, na przykład wypluwanie futra lub wydawanie z siebie sporadycznego gulgania, pisków czy nieznośnego jazgotu. W przypadku 16-70 nie zyskuje się żadnych efektów. Przy 71-89 czarodziej czuje się dziwnie, jakby ktoś rozbił mu na głowie jajko. 90-100 pozwala na przemianę na kilka minut, czyli na jakieś 2 posty.
Umiejętności można użyć raz na 3 posty. Trzykrotne wyrzucenie 1-40 w jednej sesji skutkuje omdleniem ze zmęczenia.

Forma magicznego zwierzęcia
Wyrzucenie 1-35 oznacza krytyczną porażkę i skutek uboczny, na przykład wypluwanie futra lub wydawanie z siebie sporadycznego gulgania, pisków czy nieznośnego jazgotu. W przypadku wyrzucenia 36-80 nie zyskuje się  żadnych efektów. Przy 81-95 czarodziej czuje się dziwnie, jakby ktoś rozbił mu na głowie jajko. 95-100 pozwala na przemianę na kilkanaście sekund, na 1 post, a następnie boleśnie wracają do ludzkiej postaci.
Umiejętności można użyć raz na 3 posty. Dwukrotne wyrzucenie 1-55 w jednej sesji skutkuje utratą przytomności.

Poziom niski

Na poziomie niskim postać może już dokonać całkowitej przemiany w zwierzę do kilku godzin. Należy rzucić kością k100 przy przemianie. Przemiany dokonuje się tak, jak na poziomie zerowym, czyli z koniecznością użycia do tego różdżki i z możliwością wystąpienia krytycznej porażki.

Forma niemagicznego zwierzęcia
Wyrzucenie 1-5 powoduje krytyczną porażkę. W większości przypadków przemiany w zwykłe stworzenie występują znikome niechciane efekty - najczęściej wyrasta ogon, uszy lub inna część ciała staje się zwierzęca, przypominająca zwierzę, z którym czarodziej jest najbardziej związany. W przypadku przemiany w stworzenie o większych gabarytach (np. słoń, nosorożec) następuje zjawisko niepełnej animizacji, czyli część ciała pozostaje człowiecza, a druga zmienia się w zwierzęcą. Wymaga to natychmiasowej intewencji kogoś, kto zna się na magicznej medycynie, żeby uniknąć komplikacji zdrowotnych. Przy wyrzuceniu 6-40 większości animagom nic się nie stanie. Przemiana w stworzenie o większych gabarytach (np. słoń, nosorożec) powoduje pojawienie się niewielkich skutków ubocznych. Najczęściej są to małe pojawiające się elementy w stylu wyrastającego ogona, przekształconych uszu lub innej części ciała, która zaczyna kojarzyć się z wybranym zwierzęciem. Znika to jednak samoistnie po jednej sesji. Uczucie rozbijanego na głowie jajka towarzyszyć będzie przy wyrzuceniu 41-65 bez dodatkowych efektów. 66-79 to już udana przemiana, choć na krótko, bo góra na godzinę, czyli maksymalnie na 10 postów. 80-90 pozwala na przebywanie pod postacią zwierzęcą do dwóch godzin, czyli trwa całą sesję, a 91-100 do trzech, co może przenieść się na dwie sesje.
Można spróbować przemienić się raz na 2 posty, a trzykrotne wyrzucenie 1-15 przy przemianie w jednej sesji oznacza utratę przytomności z wyczerpania.

Forma magicznego zwierzęcia
Wyrzucenie 1-15 daje efekt krytycznej porażki. Następuje zjawisko niepełnej animizacji, czyli część ciała pozostaje człowiecza, a druga zmienia się w zwierzęcą. Wymaga to natychmiasowej intewencji kogoś, kto zna się na magicznej medycynie, żeby uniknąć komplikacji zdrowotnych. Brak takiej pomocy skutkuje utrwaleniem małego fragmentu przemienionej skóry do czasu, aż animag nie osiągnie wyższego poziomu umiejętności. Przy wyrzuceniu 16-55 powoduje pojawienie się niewielkich skutków ubocznych. Najczęściej są to małe pojawiające się elementy w stylu wyrastającego ogona, przekształconych uszu lub innej części ciała, która zaczyna kojarzyć się z wybranym zwierzęciem. Znika to jednak samoistnie po dwóch sesjach. Uczucie rozbijanego na głowie jajka towarzyszyć będzie przy wyrzuceniu 56-80 bez dodatkowych efektów. 81-90 to już udana przemiana, choć na krótko, bo na niecałe pól godziny, czyli maksymalnie na 3 posty. 91-100 pozwala na przebywanie pod postacią zwierzęcą do godziny, czyli maksymalnie na 10 postów.
Można spróbować przemienić się raz na 5 postów, a dwukrotne wyrzucenie 1-30 przy przemianie w jednej sesji oznacza utratę przytomności z wyczerpania.

Poziom średni

Poziom średni pozwala na przemianę w zwierzę na długi czas przy pomocy różdżki. Nie występuje już krytyczna porażka, ale i tak należy rzucić kością k100 przy przemianach, które mają trwać maksymalnie do miesiąca lub dotyczą formy magicznego stworzenia.

Forma niemagicznego zwierzęcia
Przemiany, które trwają do 20 godzin, nie wymagają rzutu kością i uznawane są za udane. Nie mają już znaczenia gabaryty zwierzęcia. W przypadku tych, co trwają dłużej, wyrzucenie wyniku 1-49 skutkuje porażką i nieprawidłową przemianą, najczęściej objawiającą się częściową transmutacją w zwierzęcą postać po upływie jednego dnia. 50-89 to sukces i przyjęcie pełnej zwierzęcej postaci na określony czas. 90-100 daje ponadprzeciętne rezultaty i możliwość większego wczucia się w zwierzę, co wydłuża nie tylko czas trwania o kilka dodatkowych dni, ale i nadaje realistycznych reakcji, mniej ludzkich, a bardziej zwierzęcych. Pozwala także na lepsze rozumienie zwierząt z danego gatunku. Im jednak dłużej czarodziej będzie znajdował się w swojej zwierzęcej formie, tym trudniej będzie mu wrócić do postaci człowieka. Częste przemiany skutkują też nabraniem pewnych zwierzęcych nawyków, jak na przykład potrzeba drapania się, dziobania chleba czy porannego muczenia.
Nie ma ograniczeń co do możliwości przemiany, ale trzykrotne wyrzucenie 1-20 skutkuje wyczerpaniem i problemami z układem pokarmowym.

Forma magicznego zwierzęcia
Za każdym razem jest wymagany rzut. Wyrzucenie wyniku 1-40 skutkuje porażką i nieprawidłową przemianą, najczęściej objawiającą się częściową transmutacją w zwierzęcą postać po upływie jednego dnia. 41-65 to krótkotrwały sukces i przyjęcie pełnej zwierzęcej postaci na całą sesję. 66-95 pozwala na przyjęcie  formy na kilka dni, maksymalnie na 3 sesje. 96-100 pozwala na krótkotrwałe wyostrzenie zwierzęcych zmysłów i przemianę trwającą najwyżej 2 tygodnie. Jest też w stanie lepiej zrozumieć pojedynczego osobnika z tej samej grupy gatunkowej. Częste przemiany skutkują nabraniem pewnych zwierzęcych nawyków, jak na przykład potrzeba drapania się, dziobania chleba, czucia ognia w gardle czy porannego muczenia.
Nie ma ograniczeń co do możliwości przemiany, ale dwukrotne wyrzucenie 1-25 skutkuje wyczerpaniem i problemami z układem pokarmowym oraz nerwowym.

Poziom wysoki

Poziom wysoki umożliwia swobodną przemianę w zwierzę bez użycia różdżki nawet na długie lata. Przemiany w niemagiczne zwierzęta, które trwają do tygodnia, nie wymagają rzutu kością i uznawane są za udane. W przypadku tych będących powyżej i przemian w magiczne stworzenia powyżej jednego dnia, wymagany jest rzut kością k100. 

Forma niemagicznego zwierzęcia
W przypadku zranień i utraty przytomności nie wracają do swojej pierwotnej postaci, jeśli tego nie chcą.
Wyrzucenie 1-29 skutkuje porażką i nieprawidłową transmutacją, mającą częściową postać danego zwierzęcia. 30-79 to przemiana zakończona sukcesem, ale trwająca góra jeden rok. 80-100 pozwala na szybszą i bardziej zjawiskową transmutację, w której dodatkowo występuje  poprawienie kontaktu ze zwięrzetami poza danego gatunku i istotami magicznymi. Czas przemiany nie jest ograniczony, a dodatkowo zyskuje się także wzmocnione zdolności charakteryzujące dany gatunek (przykładowo - ostrzejsze pazury pod postacią kota, bardziej pojemny dziób pod postacią ptaka, zwiększona wytrzymałość pod postacią wierzchowca).
Im dłużej jednak animagia trwa, tym większe ryzyko, że odbije się ona na czarodzieju poprzez utrwalenie jego zwierzęcych nawyków i wyglądu w ludzkiej formie, dlatego nie zaleca się przemian na dłużej niż rok, żeby zbyt boleśnie nie odczuć tych zmian. Przebywanie pod zwierzęcą postacią pozwala również na komunikację ze zwierzętami różnych gatunków.

Forma magicznego zwierzęcia
W przypadku poważniejszych zranień i utraty przytomności natychmiastowo wracają do swojej pierwotnej postaci.
Wyrzucenie 1-45 skutkuje porażką i nieprawidłową transmutacją, mającą częściową postać danego zwierzęcia. 46-88 to przemiana zakończona sukcesem, ale trwająca góra 3 miesiące. Po powrocie do swojej pierwotnej postaci, czarodziej potrzebuje przynajmniej 2 miesięcy odpoczynku. 89-100 pozwala na niesamowity pokaz transmutacji, w której dodatkowo występuje możliwość poprawienia relacji z okazami z tego samego gatunku. Czas przemiany nie jest ograniczony, ale jeśli przemiana trwa powyżej jednego roku, istnieje szansa, że czarodziej nie będzie mógł sam wrócić do swojej ludzkiej postaci i będzie potrzebował pomocy potężnej magii.
Im dłużej jednak animagia trwa, tym większe ryzyko, że odbije się ona na czarodzieju poprzez utrwalenie jego zwierzęcych nawyków i wyglądu w ludzkiej formie, dlatego nie zaleca się przemian na dłużej niż miesiąc, żeby zbyt boleśnie nie odczuć tych zmian. Przebywanie pod zwierzęcą postacią pozwala głównie na komunikację z przedstawicielami tego samego gatunku.

Propozycje zastosowania

Podane poniżej opcje nie są obligatoryjne. Służą jedynie temu, żeby nakierować, w jaki sposób można wykorzystać animagię.

Rozwiń

1) Walki, gdzie może posłużyć do: wzmocnienia ataku, obrony, szybszej ucieczki

2) Próba komunikacji z wybranym gatunkiem

3) Ukrycie się, uniknięcie zagrożenia

4) Ochrona kogoś lub czegoś

5) Odciągnięcie czyjeś uwagi

6) Przetrwanie w trudnych warunkach

Skrócenie fabularnej nauki

• Przynajmniej 70% opanowania księgi transmutacyjnej z poziomu niskiego - o 1 post mniej na naukę poziomu niskiego
  
• Przynajmniej 55% opanowania księgi transmutacyjnej z poziomu średniego - o 3 posty mniej na naukę poziomu średniego
  
• Przynajmniej 35% opanowania księgi transmutacyjnej z poziomu trudnego - o 5 postów mniej na naukę poziomu wysokiego
  

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona. Jest 8 wolnych miejsc.

---

Yu Tian Liu - feniks
Ava Romeo - lampart
Rudolf Lestrange - wilk
Diana Urquhart - pies
Bethany Jones - niedźwiedź
Dmitrij Woronow - pustułka
Rhys Travers - smok
Grazía de Hermés - lew

---

* Zmiana formy animaga wymaga podania z uzasadnieniem podjętej decyzji przy uwzględnieniu wstrząsających wydarzeń fabularnych, mających wpływ na postać

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Czarowanie bez różdżki

Umiejętność skomplikowana*

Jest to umiejętność czarowania bez użycia różdżki, ale wymagająca werbalnego użycia formułek, po jakie chce się sięgnąć. Opanowanie jej wymaga wrodzonego potencjału magicznego i z tego też powodu jest zarezerwowana wyłącznie dla ambitniejszych i skrupulatniejszych czarodziejów. Nie każdy jest w stanie się jej nauczyć - zgłębianie tajników magii bezróżdżkowej wymaga bowiem wielu lat ciężkiej pracy.
Magia z dziedziny transmutacji oraz uroków jest szczególnie trudna do opanowania bez pomocy różdżki. Często się zdarza, że najmłodsi czarodzieje pod wpływem silnych emocji nieświadomie sięgają po ten rodzaj magii. W tej dziedzinie szczególnie istotne są cztery żywioły, które stanowią podstawę kreowania znanych czarodziejom czarów za pomocą samych dłoni. Z uwagi na ilość wykorzystywanej magii, ciało szybciej ulega zmęczeniu i potrzebuje więcej czasu na odpoczynek.

W historii znalazły się przypadki kultur, w których nigdy nie używano czarowania różdżkowego. Taka sytuacja ma miejsce do dzisiaj u czarodziejów pochodzenia afrykańskiego, australijskiego, indyjskiego, rodowitych Finów i rdzennych Amerykanów. Sama różdżka jest wynalazkiem typowo europejskim i dopiero aspekt kolonializmu w XV wieku doprowadził do rozpowszechnienia jej na świecie. Mówi się, że różdżki są przekaźnikami potencjału magicznego, który drzemie w każdym czarodzieju i przyczyniają się do wzmacniania jego możliwości. Przy okazji mają funkcję kontrolującą przetwarzanie energii oddawanej na zewnątrz i pozyskiwanej ze źródeł magicznych oraz wytworzonych sztucznie. Magia bezróżdżkowa jest postrzegana jako nieokiełznana siła, która może doprowadzić do dużych szkód, szczególnie gdy jest stosowana przez impulsywnego czarodzieja.

Mechanika czarowania bez różdżki

Poziom zerowy

Postać posiada wiedzę na temat czarowania bez różdżki, zgłębiając księgi, które są tej umiejętności poświęcone. Na tym poziomie ćwiczy przede wszystkim koncentrację i wykonywanie odpowiednich gestów rękoma. Może również kreślić symbole, żeby łatwiej wyobrazić sobie poszczególne skutki uboczne. Żeby sprawdzić, czy nauka idzie w dobrym kierunku, należy wykonać rzut kością k10. Wyrzucenie 1-5 daje krytyczną porażkę, czyli dezorientację, bóle głowy i samoistne zniszczenie części materiałów. 6-8 to brak jakichkolwiek efektów ubocznych, nie licząc pogrubienia i powiększenia poszczególnych elementów na pergaminie. Wynik 9-10 gwarantuje mały, ale satysfakcjonujący sukces, którym będzie drżenie dłoni i wrażenia zmysłowe nawiązujące do jednego z żywiołów, z którym powiązane są ćwiczenia.
Umiejętności można użyć raz na dwie sesje. Trzykrotne wyrzucenie ilości oczek 1-5 skutkuje poważnymi problemami z rękoma i ograniczeniami z czarowaniem. Czarodziej otrzymuje karę -25 oczek do rzutów kością k100 na czas pierwszej rozgrywającej się sesji po odnotowanych porażkach.

Poziom niski

Postać wykorzystuje swoje własne zasoby magiczne, nie będąc w stanie korzystać z magii z otoczenia. Może podjąć próbę rzucenia zaklęcia na poziomie łatwym z każdej księgi zaklęć poza księgą transmutacyjną, która nie jest dostępna dla magii bezróżdżkowej. Żeby rzucić jakiekolwiek zaklęcie za pomocą samych rąk, musi rzucić kością k100 i wykonać serię skomplikowanych gestów. Wynik 1-47 skutkuje porażką i bólem głowy oraz rąk przez całą sesję. 48-71 daje krótkotrwały efekt zaklęcia, który zaraz się kończy, ale przy dodatkowej próbie użycia magii bezróżdżkowej dodaje +10 do rzutu. 72-100 daje sukces, choć czarodziej potrzebuje przerwy, by odpocząć (nie jest w stanie rzucić żadnego zaklęcia za pomocą tej umiejętności w przeciągu najbliższych 5 postów). Dodatkowo umacnia powodzenie czaru, dodając +5 do podstawowego rzutu na powodzenie zaklęcia.
Umiejętności można użyć raz na 3 posty. Trzykrotne wyrzucenie 1-30 przy próbie użycia magii bezróżdżkowej skutkuje osłabieniem rąk, a także problemy z czarowaniem. W przypadku braku konsultacji z uzdrowicielem czarodziej otrzymuje karę -15 oczek do rzutów kością k100 na czas dwóch pierwszych rozgrywających się sesji po odnotowanych porażkach.
Dotyczy go też procentowe opanowanie. Oznacza to wymóg rzucenia dwoma kośćmi.

Poziom średni

Czarodziej uczy się wykorzystywać otaczającą go naturę. Czerpie energię z miejsc, które są magiczne, wzmacniając tym samym swoje własne zasoby. Nie musi wykonywać rzutu w przypadku chęci rzucenia jakiegokolwiek zaklęcia z poziomu łatwego poza czarami z księgi transmutacyjnej, która nie jest dostępna dla magii bezróżdżkowej.
Postać musi jednak rzucić kością k100, jeśli chciałaby podjąć próbę rzucenia zaklęcia z poziomu średniego. Wynik 1-36 skutkuje porażką i poważnym drżeniem rąk, które uniemożliwia rzucanie zaklęć w najbliższym czasie (podczas trwania danej sesji). 37-65 daje tymczasowy sukces, ale zaklęcie działa słabiej i trwa połowę krócej niż powinno. Przy dodatkowej próbie użycia magii bezróżdżkowej dodaje +15 do rzutu. 66-100 to pełny sukces, choć czarodziej potrzebuje chwili odpoczynku (nie jest w stanie rzucić żadnego zaklęcia za pomocą tej umiejętności przez 3 najbliższe posty). Dodatkowo umacnia powodzenie czaru, dodając +10 do podstawowego rzutu na powodzenie zaklęcia.
Trzykrotne wyrzucenie 1-17 skutkuje wyczerpaniem i problemami z rękoma, które mogą odmówić posłuszeństwa.
Dotyczy go też procentowe opanowanie. Oznacza to wymóg rzucenia dwoma kośćmi.

Poziom wysoki

Na poziomie wysokim wykorzystuje się nawet niewielkie elementy przyrody, by móc naładować się ich energią magiczną. Oprócz  tego można sięgać do źródeł wytworzonych sztucznie. Czarodziej może wykonywać zaklęcia z poziomu łatwego lub średniego przy minimalnej ilości ruchów rękoma. Nie musi więc rzucać kością. Przy poziomie trudnym z każdej księgi zaklęć, poza księgą transmutacyjną, która nie jest dostępna dla magii bezróżdżkowej, należy wykonać rzut kością k100. Wynik 1-26 skutkuje porażką i tymczasowym paraliżem rąk przez krótki czas, który uniemożliwia nawet użycie różdżki (przez 4 najbliższe posty w danej sesji). Wynik 27-58 to krótki, niepełny efekt czaru i bunt wykorzystywanego źródła magicznego (nie jest się w stanie rzucić żadnego zaklęcia za pomocą tej umiejętności przez 2 najbliższe posty). Przy dodatkowej próbie użycia magii bezróżdżkowej dodaje +20 do rzutu. 59-100 to pełny sukces, dający także zwiększenie mocy użytego czaru, poprzez zwiększenie o +15 podstawowego rzutu na powodzenie zaklęcia.
Dotyczy go też procentowe opanowanie. Oznacza to wymóg rzucenia dwoma kośćmi.

Wymagania ogólne

Należy uzyskać zgodę administracji poprzez napisanie podania z uzasadnieniem, dlaczego postać powinna mieć tę umiejętność. Warto odnieść się do sytuacji życiowej, autorytetów, które mogły mieć na postać wpływ, a także źródeł gwarantujących dobre poznanie czarowania bezróżdżkowego.

Propozycje zastosowania

Podane poniżej opcje nie są obligatoryjne. Służą jedynie temu, żeby nakierować, w jaki sposób można wykorzystać czarowanie bez różdżki.

Rozwiń

1) Walki, gdzie może posłużyć jako alternatywa bądź zamiennik dla różdżki

2) Codzienne czynności

3) Nawiązanie silniejszej więzi z naturą

4) Korzystanie z magii pierwotnej, z naciskiem na źródła magiczne

5) Wzmocnienie używanych zaklęć

6) Przetrwanie w trudnych warunkach

Skrócenie fabularnej nauki

• Przynajmniej 60% opanowania księgi pradawnej z poziomu niskiego - o 1 post mniej na naukę poziomu niskiego
  
• Przynajmniej 45% opanowania księgi pradawnej z poziomu średniego - o 3 posty mniej na naukę poziomu średniego
  
• Przynajmniej 30% opanowania księgi pradawnej z poziomu trudnego - o 5 postów mniej na naukę poziomu wysokiego
  

Posiadający umiejętność

Liczba osób posiadających umiejętność jest ograniczona. Zostało 7 wolnych miejsc.

---

brak

Emery Reeves

---

* Umiejętność przeznaczona tylko dla wybranych postaci za zgodą administracji!

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Eksterioryzacja

Umiejętność łatwa

Eksterioryzacja polega na postrzeganiu świata spoza własnego ciała fizycznego. Pozwala to na poruszanie się, dokonywanie obserwacji i komunikowanie z innymi istotami inteligentnymi, podczas gdy ciało pogrążone jest w śnie lub w głębokim relaksie. W wyjątkowych sytuacjach również i dotknąć. Wymaga to niebywałej koncentracji i zrozumienia własnego ja, by móc jak najlepiej rozbudzić w sobie drzemiący potencjał tworzenia projekcji astralnej. Początki bywają trudne, ale dobre przygotowanie samego siebie i zadbanie o warunki zewnętrzne przed zapadnięciem w sen sprzyjają podjęciu eksterioryzacji. Należy jednak pamiętać, że jeśli jakiś czarodziej się zapomni i będzie zbyt mało uważny, to jego powrót do swojego ciała może być utrudniony. Niematerialne byty bądź niektóre stworzenia magiczne i demoniczne siły mogą wywierać wpływ na projekcje astralne, które mogą od razu zobaczyć bądź wyczuć ich obecność.
Osoby, które posiadają trzecie oko, widzą osoby znajdujące się poza swoimi ciałami od razu.

Z eksterioryzacją eksperymentowano już w dawnych czasach, kiedy czarodzieje musieli uciekać i ukrywać się przed depczącymi im po piętach mugolami oraz osobami, które swoją magię wykorzystywały w celu pomocy niemagicznym w polowaniach. Mówi się, że pierwszymi, którzy w pełni odkryli potencjał drzemiący w eksterioryzacji, byli Indianie. To właśnie oni zapoczątkowali porozumiewanie się ze swoimi sprzymierzeńcami na odległość i to między innymi ta umiejętność pomogła im przetrwać liczne kolonizacje, powstania i niewolnictwo.
Liczne doniesienia wynikające ze starych zapisków wskazują, że wraz z częstym używaniem tej umiejętności wiąże się ryzyko przyciągania do siebie niematerialnych bytów i niebezpiecznych istot, skuszonych wizją pożywienia się potencjałem życiowym i magicznym czarodzieja opuszczającego własne ciało. Są i tacy, co wierzą, że eksterioryzacja tworzy dziury międzywymiarowe, pozwalające na przedostanie się obcych istot do ludzkiego świata.

Można wybrać jedną z dwóch specjalizacji, dzięki której możliwe będzie zwiększenie swojej eksterioryzacji.
Do wyboru jest:
- zjawa - można ukazać się innym ludziom pod postacią błękitnej zjawy, jednakże bez możliwości mówienia i podnoszenia przedmiotów. Jest jednak możliwe wskazanie komuś drogi lub miejsca, w którym znajduje się ciało.
- szept - żywi ludzie słyszą każde słowo, które zostaje wypowiedziane przez projekcję astralną. Nie jest jednak ona widoczna.

Mechanika eksterioryzacji

Poziom zerowy

Osoba świadomie śni, jest w stanie w jakimś stopniu kontrolować swój płytki sen, ale nic poza tym. Jeśli będzie jednak długo ćwiczyć, będzie miała szansę manipulować poszczególnymi elementami. Nie dotyczy to snów, nad którymi przejęto kontrolę. Może jednorazowo, za każdym razem, gdy zasypia, rzucić kością k10. 1-3 to gwałtowne wybudzenie się. 4-6 to świadomy sen, który można na przeciętnym poziomie kontrolować, ale i tak można stać się łatwą ofiarą tkaczy snów. 7-10 to doświadczenie oderwania się od własnego ciała przez kilkanaście sekund, góra na 1 post.
Umiejętności można użyć raz na 5 postów. Trzykrotne wyrzucenie ilości oczek mniejszej niż 5 w jednej sesji skutkuje bezsennością przez najbliższy tydzień i koniecznością spożycia eliksirów nasennych.

Poziom niski

Można opuścić swoje ciało, ale jedynie na odległość danego pomieszczenia czy najbliższej okolicy, tak do 50 kroków. Należy przy tym często patrzeć na swoje ciało, bo w innym przypadku następuje przebudzenie. Osoba słyszy i widzi wszystko, co dzieje się wokół jej ciała. Powoli stają się widoczne nietypowe elementy, mogące ułatwić tropienie kogoś. Dotyczy to aktywności, która miała miejsce w przeciągu ostatniego tygodnia. Równocześnie duchy, zjawy i poltergeisty mają ułatwione opętanie opuszczonego przez duszę ciała. Żeby zwiększyć swoje możliwości, należy rzucić kością k100. Wynik 1-35 skutkuje natychmiastowym obudzeniem i bezsennością przez 3 najbliższe dni. 36-70 pozwala na namierzenie niewielkiej aktywności przy przedmiocie, który pożądany cel długo dotykał. 71-100 zwiększa zasięg ruchu o 10 kroków, równocześnie pozwalając wyłapać odciski w podłożu i zidentyfikować czy należały do poszukiwanej istoty czy też nie.

Poziom średni

Możliwości na poziomie średnim się zwiększają. Osoba może opuścić swoje ciało i przenieść się w miejsca, które są jej znane, o ile nie są za daleko. Obszar poruszania dotyczy maksymalnie 2 miejsc, które są ze sobą powiązane (przykładowo - kuchnia z łazienką, polana z rzeką płynącą niedaleko). Nie wymaga to rzutu kością. Słyszy i widzi więcej, jest w stanie również na chwilę doświadczyć też innych bodźców, co zwiększa też ryzyko przyciągnięcia do siebie niebezpieczeństwa. Dotyczy to w szczególności duchów, zjaw, widm i poltergeistów, ale także tkaczy snów.

Specjalizacja szept:
Żeby zwiększyć swoje możliwości i spróbować wytworzyć dźwięk podobny do szeptu, który ktoś będzie w stanie usłyszeć, rzuca się kością k100. Wynik 1-30 skutkuje bólem i natychmiastowym powrotem do miejsca, gdzie znajduje się ciało. 31-60 umożliwia z pomocą dźwięku odkrycie położenia przydatnych pomocy i pozostałości po nieznanych osobach z przeciągu ostatniego miesiąca. 61-100 pozwala na wyzwalanie dźwięków, które przypominają świszczące podmuchy wiatru atakujący czyjeś ucho. Mogą utrudnić, w tym spowolnić, ruchy bytów niematerialnych. Są w stanie wyodrębnić konkretne ścieżki, którymi poruszały się różne istoty, maksymalnie 3, w przeciągu ostatniego miesiąca, o ile są one w obrębie znanych czarodziejowi miejsc.

---

Specjalizacja zjawa:
Żeby zwiększyć swoje możliwości i spróbować objawić się jako zjawa podobna do mglistego ducha, którą ktoś będzie mógł ujrzeć, rzuca się kością k100. Wynik 1-30 skutkuje bólem i natychmiastowym powrotem do miejsca, gdzie znajduje się ciało. 31-60 umożliwia wytworzenie lekkiej poświaty wokół siebie, która stanie się widoczna dla osób pod wpływem eliksirów lub narkotyków. Dodatkowo podświetlone zostaną miejsca, które zostały poddane niewielkim manipulacjom magicznym. 61-100 pozwala na stworzenie lekko mglistej postaci o nierównych konturach, która przypomina bezkształtnego patronusa. Może również utrudnić widoczność bytom niematerialnym. Są w stanie wyodrębnić maksymalnie 3 najczęściej dotykane przedmioty przez różne istoty w przeciągu ostatniego miesiąca, o ile są one w obrębie znanych czarodziejowi miejsc.

Poziom wysoki

Osoba opanowała eksterioryzację do tego stopnia, że może iść gdzie tylko chce, nawet do miejsc, w których nigdy nie była, ale o których istnieniu posiada wiedzę. Obszar poruszania dotyczy maksymalnie 1 miejsca, które jest nieznane i 3 miejsc, które są znane. Nie wymaga to rzutu kością. Widzi innych, którzy też przebywają poza swoimi ciałami. To ma jednak i swoją wadę, bo staje się lepiej dostrzegalna dla duchów, zjaw, widm i poltergeistów. Dodatkowo przyciąga do siebie różne siły i stworzenia magiczne, z naciskiem na stworzenia czarnomagiczne. By iść do miejsca stworzonego magicznie lub otoczonego silną magią, należy rzucić kością k100. Wynik 1-35 skutkuje problemem powrotu do swojego ciała i wymaga wsparcia kogoś z zewnątrz. 36-75 powoduje, że pojawiają się problemy i przejście do wybranego miejsca jest krótkotrwałe. Można przebywać w nim maksymalnie przez 2 posty. 76-100 skutkuje swobodnym przeniesieniem w wybrane miejsce.

Specjalizacja szept:
Żeby zwiększyć swoje możliwości i spróbować wytworzyć dźwięk podobny do szeptu, który ktoś będzie w stanie usłyszeć, rzuca się kością k100. Wynik 1-10 skutkuje potężną migreną i natychmiastowym powrotem do miejsca, gdzie znajduje się ciało. 11-50 umożliwia wytworzenie słyszalnego dla żywych szmeru, dodatkowo wskazując potencjalne ścieżki, którymi poruszał się interesujący czarodzieja cel, a którymi reszta bytów i kiedy to mniej więcej było w przeciągu ostatnich 3 miesięcy. 51-100 pozwala na wyzwalanie dźwięków, które przypominają zniekształcony głos czarodzieja. Mogą utrudnić, w tym zmylić byty niematerialne, ale i żywe na 1 post. Jest w stanie wyodrębnić szczegóły, takie jak płeć, wagę czy wielkość poszczególnych istot, maksymalnie 2, w przeciągu 3 ostatnich miesięcy, o ile dzieje się to w obszarze miejsca, w którym projekcja przebywa. Dodatkowo, czarodziej jest w stanie szybko namierzyć faktyczne położenie tkacza snów, jeśli ten znajdzie się w jego śnie. Jest to uznawane za automatyczny sukces.

---

Specjalizacja zjawa:
Żeby zwiększyć swoje możliwości i spróbować objawić się jako zjawa podobna do mglistego ducha, którą ktoś będzie mógł ujrzeć, rzuca się kością k100. Wynik 1-10 skutkuje potężnymi zaburzeniami równowagi oraz wzroku i natychmiastowym powrotem do miejsca, gdzie znajduje się ciało. 11-50 umożliwia wytworzenie lekko mglistej postaci, przypominającej widmo, która staje się widoczna dla wszystkich. Dodatkowo miejsca, które zostały poddane znaczącym manipulacjom magicznym, przyciągają duszę do siebie. Ze szczególnym naciskiem na wpływ magiczny pochodzący od interesującego czarodzieja celu. 51-100 pozwala na stworzenie mglistej postaci przypominającej ducha. Może również zaciemnić na 1 post pole widzenia bytom niematerialnym i żywym. Jest w stanie w stanie wyodrębnić maksymalnie 5 najczęściej dotykanych przedmiotów przez różne istoty w przeciągu 3 ostatnich miesięcy, o ile dzieje się to w obszarze miejsca, w którym projekcja przebywa. Dodatkowo, czarodziej jest w stanie wpłynąć i zmylić tkacza snów, jeśli ten znajdzie się w jego śnie. Jeśli tkacz snów posiada poziom średni lub wysoki umiejętności, oboje wykonują wtedy rzut kością k100. Na poziomie wysokim, tkacz snów zyskuje dodatkowo +25 do swojego rzutu. Przewagę ma ten, którego wynik rzutu jest wyższy.


Dotyk na tym poziomie jest faktycznie wyczuwalny i może na 2 posty sparaliżować dowolną żywą istotę. Równocześnie projekcja astralna staje się dobrze widoczna i łatwa do namierzenia dla ożywieńców, czarnomagicznych stworzeń, a także wszelkich bytów niematerialnych.

Propozycje zastosowania

Podane poniżej opcje nie są obligatoryjne. Służą jedynie temu, żeby nakierować, w jaki sposób można wykorzystać eksterioryzację.

Rozwiń

1) Przeniesienie swojej duszy w inne miejsce, w tym miejsce magiczne

2) Namierzenie tropów, śladów bytów żywych i martwych

3) Przenikanie do miejsc strzeżonych, zapoznanie się z tym, co się tam dzieje

4) Ściągniecie pomocy

5) Oddziaływanie na inne umiejętności, z naciskiem na tkanie snów

6) Komunikacja z innymi istotami

7) Przetrwanie w trudnych warunkach

Skrócenie fabularnej nauki

• Przynajmniej 55% opanowania księgi ochronnej z poziomu niskiego - o 1 post mniej na naukę poziomu niskiego
  
• Przynajmniej 45% opanowania księgi ochronnej z poziomu średniego - o 3 posty mniej na naukę poziomu średniego
  
• Przynajmniej 30% opanowania księgi ochronnej z poziomu trudnego - o 5 postów mniej na naukę poziomu wysokiego
  

Posiadający umiejętność

Igor Karkarow
Ambrosia Weasley
Danielle Perks
Gethen H. Scamander
Nevan Fraser
Otto Flint
Tiarnán Flint
Larissa Noble

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Egzorcyzmy

Umiejętność skomplikowana

TU JESTEM

You must reply in order to see the hidden content!

Egzorcyzmy są umiejętnością, która służy do uwolnienia człowieka, zwierzęcia, miejsca lub przedmiotu spod wpływu wampira, demona, upiora, zjawy, ducha czy poltergeista. Powinna być używana do pozbywania się jedynie tych niematerialnych bytów, które swoim istnieniem stanowią zagrożenie dla żywych. Praktyka pokazuje, że egzorcyście może sprawiać trudność stwierdzenie, czy wywierany wpływ wyrządza faktyczną szkodę, czy wręcz przeciwnie — pomaga komuś bądź czemuś przetrwać. Najczęściej wykorzystuje się symbole różnych wiar czy starych wierzeń, by móc najpierw wyciągnąć niebezpieczną istotę z jej kryjówki, a potem, za pomocą magii, złapać ją w pułapkę i unicestwić. Wierzy się, że w przypadku duchów, odzyskują one spokój, trafiając na drugą stronę. Egzorcyzmy mocno osłabiają i przeciążają organizm czarodzieja, który się ich podejmuje.

W wyniku wybuchu licznych wojen i buntów, na świecie pojawiło się mnóstwo istot, które albo powróciły z zaświatów, albo powstały przez skumulowanie się bardzo potężnych emocji i skupisk ludzi w jednym miejscu. Chociaż większość okazała się być pokojowo nastawiona, część robiła wszystko, byleby tylko utrudnić życie żywym, a nawet przeciągnąć powstały na świecie chaos. Pierwsi czarodzieje, którzy znaleźli sposób by poradzić sobie z niematerialnym zagrożeniem, pochodzili z Indii, gdzie magia do dzisiaj stanowi jedność z energią duchową. Ich wiara i przekonania pozwoliły pozbyć się wielu problemów, a nabyta przez nich wiedza mogła przysłużyć się także innym krajom.

Mechanika egzorcyzmów

Poziom zerowy

Postać potrafi zrozumieć książki mówiące o egzorcyzmach i może zacząć działać na własną rękę. Nie jest jednak w stanie pozbyć się ducha czy poltergeista ani zmusić ich do wyjścia z ukrycia. Użyte przedmioty mające związek z religią czy wierzeniami, z którymi postać czuje największą więź, mogą przynieść niewielki skutek. Można wtedy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 5 kończy się porażką i zagrożeniem ze strony ducha lub poltergeista. Wynik 5 i 6 skutkuje krótkim sukcesem - duch lub poltergeist zaczyna czuć się w swojej kryjówce nieswojo.

Poziom niski

Poziom niski to opanowane podstawy, które pozwalają na pozbycie się mniej groźnych duchów lub poltergeistów ze zwierząt lub przedmiotów. Co prawda istnieje duże prawdopodobieństwo, że w końcu i tak powrócą, ale na jakiś czas zapanuje spokój. By pozbyć się intruza, należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje chwilowym wyciągnięciem istoty niematerialnej ze zwierzęcia lub przedmiotu, ale nic jej nie robi. Wynik 4 i wyższy skutkuje sukcesem i pozbyciem się ducha lub poltergeista na przynajmniej miesiąc. Zbyt częste używanie egzorcyzmów może prowadzić do osłabienia odporności, a nawet utraty przytomności.

Poziom średni

Przy poziomie średnim możliwe staje się uwolnienie spod wpływu groźniejszych duchów i poltergeistów nie tylko zwierząt i przedmiotów, ale i ludzi. Co prawda nieśmiertelnych istot nie można unicestwić, ale egzorcyzmy stają się na tyle skuteczne, że duchy i poltergeisty nie mają już szansy wrócić w to samo miejsce. By pozbyć się intruza, należy rzucić kością k6. Wynik mniejszy niż 3 skutkuje skutecznym wyciągnięciem istoty niematerialnej z człowieka, zwierzęcia lub przedmiotu, ale porządnie wyczerpuje czarodzieja, który tego dokonuje, a także grozi potencjalnym atakiem ze strony poltergeista lub ducha. Wynik 3 i wyższy skutkuje sukcesem i natychmiastowym pozbyciem się ducha lub poltergeista, który nie ma szans ponownie opętać dany obiekt. Zbyt częste używanie egzorcyzmów może doprowadzić do utraty sił i do poważnego magicznego przeziębienia, przez które czarodziej nie będzie mógł korzystać z tej umiejętności przez miesiąc.

Poziom wysoki

Umiejętność na wysokim poziomie sprzyja możliwości przepędzania duchów lub poltergeistów z konkretnych obszarów, a nawet daje możliwość ich unicestwienia. Czarodziej jest jednak w stanie wykonać jedno unicestwienie ducha czy poltergeista na miesiąc. By na stałe pozbyć się istoty niematerialnej z tego świata, należy rzucić kością k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje porażką i padaczką, która daje możliwość duchowi czy poltergeistowi na ucieczkę lub atak. Wynik 4 i wyższy skutkuje sukcesem i pozbyciem się ducha lub poltergeista na zawsze.

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona.

---

Amaya Patil
Gianna Arcoraci
Gereon Rockers

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Fale

Umiejętność skomplikowana

Umiejętność fal to nic innego jak świadome wykorzystywanie pasma Theta, który odpowiada za koncentrację i pamięć. Pozwala też na pełne pokierowanie swoją uwagą, kiedy czarodziej znajduje się w stanie głębokiej medytacji, przez co możliwe staje się połączenie z wybraną osobą. Ta więź staje się swoistym kanałem do komunikacji między ludźmi. Czarodziej posługujący się falami nie ma jednak dostępu do myśli i wspomnień osoby, z którą podejmuje rozmowę. Wszystko rozgrywa się w tym drugim umyśle, z którym następuje połączenie stworzone przez osiągniętą częstotliwość nastrojoną magią. Konwersacja nie jest możliwa do usłyszenia przez postronnych obserwatorów. Połączenie w każdej chwili może zostać zerwane przez jedną lub drugą stronę.

Ekspertami od fal stali się Niemcy, którzy od wczesnych lat dwudziestych XX wieku, eksperymentowali z częstotliwościami i możliwościami ludzkiego mózgu, starając się nagiąć istniejące dotąd prawa fizyki i biologii do swoich potrzeb. Mugolom nie udało się jednak uzyskać takich wyników jak czarodziejom pracującym w podziemiach i nieraz bojkotującym badania niemagicznych czy Rosjan. To właśnie ta umiejętność pozwoliła uniknąć całkowitej zagłady zarówno narodu niemieckiego, jak i czarodziejów pochodzenia żydowskiego. Rozmowy prowadzone za pomocą fal były bezpieczniejsze, pozbawione ryzyka podsłuchu i potencjalnego namierzenia przez wrogów współpracujących z III Rzeszą.

Mechanika fal

Poziom zerowy

Próby osiągnięcia stanu głębokiej medytacji w większości kończą się porażką lub bólami głowy. Możliwe jest, by raz na fabularny tydzień, przy dobrym skupieniu i ćwiczeniach, osiągnąć krótkie połączenie z osobą, która siedzi tuż obok. Należy wtedy rzucić k6. Wynik 1 to zapadnięcie w sen, 2 i 3 wywołuje migrenę, która może udzielić się osobie, z którą próbuje się nawiązać kontakt, 4 i 5 to osiągnięcie głębokiej medytacji i doświadczenie połączenia na kilka sekund, a 6 to pokierowanie falami jak na poziomie niskim.

Poziom niski

Możliwe staje się krótkie połączenie między czarodziejem, a osobą znajdującą się w jego pobliżu (do 70 kroków). Wystarczy jednak jedno małe rozproszenie, by utracić tę więź i całą swoją energię. Jeśli jednak nie pojawi się żadna przeszkoda, rozmowa może potrwać nawet 15 minut, gdzie zarówno jedna, jak i druga strona będą siebie słyszały w swoich głowach. Żeby zwiększyć swoje możliwości, można rzucić k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje uczuciem senności i mocnymi bólami głowy. Wynik 4 i wyższy skutkuje stabilniejszym połączeniem, które nie zostanie zerwane przez pierwszy lepszy bodziec lub wyjście drugiej osoby z pomieszczenia.

Poziom średni

Oprócz zwiększonej siły połączenia, następują mniej odczuwalne skutki uboczne. Osoba z umiejętnością fal może nawiązać więź z osobami, które przebywają z dala od niej, ale w miejscach, w których wie, że tam je spotka. Nie może jednak przekraczać granic danego miasta, bo inaczej połączenie może okazać się zbyt ryzykowne ze względu na swoją niestabilność i powodować nieoczekiwane skutki uboczne, takie jak zwiększone ciśnienie u czarodzieja posługującego się falami. Rozmowa słyszana przez obie strony zazwyczaj trwa około 30 minut. Uderzenie lub grożące niebezpieczeństwo kończy połączenie. Żeby zwiększyć swoje możliwości, można rzucić k6. Wynik mniejszy niż 3 skutkuje problemami z równowagą i psychicznym wyczerpaniem. Wynik 3 i wyższy to mocniejsze połączenie, które jest w stanie potrwać dłużej nawet poza granicami miasta.

Poziom wysoki

Poziom opanowania umiejętności fal jest tak wysoki, że przy dużej koncentracji postać jest w stanie porozumieć się z każdą osobą, którą zna, na terenie danego kraju. Możliwe staje się nawiązanie połączenia z osobą znajdującą się w niebezpieczeństwie lub ukrytą w jakimś miejscu za pomocą magii, choć połączenie jest wtedy zdecydowanie krótsze. Skutki uboczne w takiej sytuacji są poważniejsze i wymagają sięgnięcia po odpowiednie eliksiry mentalne. By nawiązać połączenie z osobą, którą ciężko jest namierzyć, należy rzucić k6. Wynik poniżej 4 skutkuje odrzuconym połączeniem między umysłami i krótkim krwotokiem. Wynik 4 i wyższy skutkuje sukcesem i nawiązaniem krótkiego połączenia, dzięki któremu jedna i druga strona się słyszą.

Można wybrać jedną z dwóch specjalizacji, dzięki której możliwe będzie zwiększenie siły wytwarzanych fal.
Do wyboru jest:
- chodząca antena - postać, po osiągnięciu stanu głębokiej medytacji i nawiązania połączenia, może się poruszać i tym samym zwiększać swój zasięg działań. Skutkuje to co prawda problemem pojawienia się hałasu w rozmowie, ale i daje szansę lepszego zrozumienia rozmówcy, który znajduje się daleko.
- sieć - postać jest w stanie w tym samym czasie prowadzić rozmowę z dwiema osobami w całkowicie innych miejscach, pod warunkiem, że wszystkie trzy nie znajdują się w różnych od siebie krajach.

Posiadający umiejętność

Henry Williams
Luca Martinelli
Danielle Perks
Otto Flint
Tiarnán Flint

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Gra na instrumencie

Umiejętność łatwa

Muzyka to sztuka organizacji struktur dźwiękowych w czasie, a także jedna z dziedzin sztuk pięknych, która wpływa na psychikę człowieka poprzez dźwięki. Jest obecna niemalże od początku istnienia człowieka, będąc nieodłącznym towarzyszem jego trudów dnia codziennego. Gra na instrumencie jest nieco bardziej zaawansowaną techniką muzyczną, zdecydowanie nienadającą się dla wszystkich - wymaga bowiem nie tylko znakomitego słuchu, ale także dokładnej znajomości przedmiotu, z którego można wydobyć dźwięki składające się później na jednolitą melodię. Czarodziejskie instrumenty fizycznie nie różnią się niczym od tych mugolskich - dopiero sposób ich użycia stanowi znaczną odmienność. Czarodzieje bowiem, grając na instrumencie, mogą wydobyć zeń zaklęcia - bez użycia słów, a za pomocą muzyki. Instrumenty wykorzystane przez wyspecjalizowanych w ich używaniu czarodziejów sprawiają, iż muzyk, grając nań, będzie w stanie zmienić nastrój słuchających go osób, wpływać na nich, a nawet sterować nimi. Czarodziejska gra na instrumentach z oczywistych względów nie wpływa na osoby, które opanowały umiejętność oklumencji.

W mugolskim świecie krąży legenda o niejakim szczurołapie, który został zatrudniony do tego, aby za pomocą muzyki płynącej z cudownego fletu wywabić szczury z miasta zmagającego się z ich plagą. Mężczyzna ten uczynił to, sprawiając, że zwierzęta utopiły się w rzece. Gdy jednak po wykonanej pracy odmówiono mu obiecanej zapłaty za pozbycie się gryzoni, ten w podobny sposób wyprowadził w nieznane wszystkie dzieci z miasta.
Mało kto wie, że historia ta jest oparta o prawdziwe wydarzenia - choć w rzeczywistości szczurołapem był czarodziej, który otrzymał zapłatę za swoje zasługi. W mieście urządzono znakomitą ucztę z okazji pozbycia się dotychczasowego problemu, a muzyk przygrywał okolicznym mieszkańcom na flecie, magicznie sprawiając, że ani na chwilę nie opuszczały ich dobre humory.

Mechanika gry na instrumencie

Poziom zerowy

Polega na ujęciu gry w typowo mugolski sposób - osoba posiadająca ten stopień zaawansowania jest w stanie najzwyczajniej w świecie zagrać na instrumencie, bez jakichkolwiek magicznych efektów. Oczywiście o ile w ogóle potrafi grać.

Poziom niski

Osoba z tym stopniem umiejętności może spróbować zagrać na instrumencie w taki sposób, aby ten, wydobywając z siebie melodię, sprawił, że nastrój wybranej osoby polepszy się lub pogorszy. Aby to uczynić, należy rzucić kością k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje porażką, w tym przypadku brakiem efektu magicznego. Wynik 4 i wyższy skutkuje sukcesem.

Poziom średni

Osoba z tym stopniem zaawansowania jest w stanie już nie tylko wpływać na jedną osobę, ale na większą grupę ludzi. Chęć zmiany nastroju danej jednostki za pomocą muzyki zawsze skutkuje sukcesem. Muzyk może także spróbować zagrać na instrumencie w taki sposób, aby ten, wydobywając z siebie melodię, wpływał na decyzje wybranej osoby lub grupy osób. Aby tego dokonać, należy rzucić kością k6. Wynik poniżej 3 skutkuje porażką - brakiem efektu magicznego. Wynik 3 oraz wyższy skutkuje sukcesem.

Poziom wysoki

Osoba, która bezproblemowo wpływa na decyzje całych grup osób i modyfikuje ich nastroje. Muzyk z tym stopniem zaawansowania może podjąć próbę sterowania innymi ludźmi, zmuszając ich do ruchu, mówienia określonych rzeczy i wykonywania najróżniejszych czynności. Aby tego dokonać, należy rzucić kością k6. Wynik poniżej 2 skutkuje porażką - brakiem efektu magicznego. Wynik 2 oraz wyższy skutkuje sukcesem.

Posiadający umiejętność

Charles Myrnin Hucksberry (fortepian)
Caroline Lestrange (gitara)
Luca Martinelli (gitara)
Gethen H. Scamander (kontrabas)
Remus Weasley (gitara)
Otto Flint (pianino)
Emery Reeves (fortepian)
Alex Deiu (kalimba)
Diana Urquhart (pianino)
Violette Baudelaire (fortepian)
Aeneas Avery (skrzypce)
Abrielle Mallory (trąbka)
Jules Nox (harfa)
Elioana Pelletier (flet poprzeczny)
Eridanus Black (skrzypce)
Gereon Rockers (gitara)

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Hipnoza

Umiejętność skomplikowana

Hipnoza wśród czarodziejów, w odróżnieniu od hipnozy prezentowanej przez mugoli, jest czymś o wiele poważniejszym i zdecydowanie nie należy jej lekceważyć. Sztuka magiczna polega na dosłownej ingerencji w drugą osobę. Magiczna hipnoza wiąże się z zasianiem swoistego ziarna w głowie hipnotyzowanego. Wówczas zarówno on, jak i osoby wokół, bardzo często nie mają pojęcia, że mieli styczność z hipnotyzerem, gdyż ofiara hipnozy zachowuje się jak zawsze - jest sobą, jest przytomna i świadoma, lecz jednocześnie wciela w życie treści, które podał jej hipnotyzujący. Może to być sugestia albo coś, co sprawi, że dana osoba zmieni swoje nawyki, przekonania, stronnictwo, a nawet całkowicie odmieni uczucia danej osoby. Naturalnie osoby świadome istnienia hipnotyzerów mogą niekiedy zaobserwować tak drastyczne zmiany w takiej osobie, ale wybudzenie z hipnozy niestety nie jest takie proste, jak mogłoby się to wydawać.

Istnieje pogłoska, która mówi, że w Ameryce, a konkretniej w Appalachach nadal żyją podobne do pum koty, których oczy mają zdolności hipnozy i legilimencji. Stworzenia te zwie się wampusami. Wiedza na ich temat jest dość skromna - niektórzy twórcy różdżek twierdzą, że byli w stanie zdobyć trochę ich włosów, natomiast Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Ilvermorny posiada jeden z domów pod znakiem wampusa.
W 1920 roku cyrk Arcanus posiadał w swym repertuarze niejakiego Brutalnego Borysa, który był “hipnotyzerem”. Problem polegał na tym, że mężczyzna nie był nikim  niezwyczajnym… wszak był jedynie mugolem - nie posiadał niezwykłej, magicznej zdolności hipnozy, która odkrywa prawdziwe zdolności tej sztuki.

Mechanika hipnozy

Poziom zerowy

Na poziomie zerowym używa się przede wszystkim podstawowych sztuczek pozbawionych magii. Korzysta się wtedy głównie z wahadełka, które ma za zadanie ewentualnie wprowadzić w błąd wybrany cel. Możliwe jest tworzenie krótkich haseł, takich jak “jesteś śpiący”, “usiądź” czy “połóż się”. Żeby zadziałały, należy rzucić kością k6. Wynik 1 to zaśnięcie podczas przeprowadzania hipnozy, 2 i 3 kończy się zwykłą porażką, 4 i 5 daje krótkotrwały sukces, a 6 pełny sukces.

Poziom niski

Na tym poziomie hipnotyzujący nie do końca wie co robi, ani jak. Wszystko jest dla niego nowością, a ofiara hipnozy często jest w ogromnym niebezpieczeństwie. Hipnoza może zadziałać w zupełnie inny, przeciwny sposób. Wymagane jest, by czarodziej był świadomy tego, co chce uzyskać, a jego myśli zawierały jak najwięcej szczegółów dotyczących celu. Bezwzględnie wymaga się utrzymania długiego kontaktu wzrokowego z ofiarą hipnozy i krótkiego kontaktu fizycznego. Pojawiają się też problemy ze wzrokiem - głównie podrażnienia, rozmazywanie obrazu czy kłopoty z zaśnięciem. Należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje szybkim wyschnięciem oczu i łatwym zerwaniem połączenia między hipnotyzerem a hipnotyzowanym. Wynik 4 i wyższy to sukces i możliwość zmuszenia celu do wykonywania prostych poleceń, jak na przykład udawanie zwierzęcia.

Poziom średni

Czarodziej na poziomie średnim nie potrzebuje już kontaktu fizycznego, a oczy są na tyle przyzwyczajone, że skutki uboczne są właściwie nieodczuwalne. Nie zmienia to jednak faktu, że im dłużej korzysta się z tej umiejętności, tym bardziej jest się zmęczonym. Kontakt wzrokowy nie musi być utrzymywany przez cały czas, a kontakt fizyczny jest niepotrzebny. Przy długim korzystaniu z hipnozy, hipnotyzer może mieć zaburzenia snu. Może też dojść do pewnego uzależnienia osoby hipnotyzowanej od hipnotyzera. Należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 3 skutkuje krótkotrwałym działaniem hipnozy, zadziałają tylko proste komendy. Wynik 3 i wyższy to osiągnięty sukces, podczas którego można zmusić cel do wykonywania trudniejszych poleceń, na przykład zdradzenia jednej ze swych tajemnic.

Poziom wysoki

Poziom wysoki świadczy o dużych umiejętnościach czarodzieja w zakresie hipnozy. Jest on w stanie przekazać polecenie ledwie poruszając swoimi ustami podczas procesu hipnotyzowania. Wręcz mistrzowsko używa przedmiotów takich jak wahadełko czy moneta zawieszona na sznurku, które mogą okazać się bardzo przydatne przy hipnozie. Istnieje duże ryzyko, że osoby, które zahipnotyzuje, będą odczuwać skutki hipnozy do końca życia, dopóki hipnotyzer się ich nie pozbędzie. W przypadku nadużywania tej umiejętności mogą pojawić się poważne omamy wzrokowe u hipnotyzera. W przypadku krótkich, niezobowiązujących komend, nie trzeba rzucać kością, chyba że ma się do czynienia z oklumentą. Przy trudniejszych, bardziej wymagających poleceniach, należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje niepełną hipnozą i może spowodować pojawienie się odmiennych reakcji u wybranej osoby. Wynik 4 i wyższy to sukces w zaprogramowaniu myślenia hipnotyzowanego i wymuszenia na nim określonego zachowania.

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona. Jest 6 wolnych miejsc.

Enzo Martinelli
Regis Talbott
Ava Romeo
Rhys Travers
Alistaire Mulciber
Luigi Romeo
Jerome Jenkins
Violette Baudelaire
Eridanus Black
Ann Fraser
Elijah Dominic Williams
Larissa Noble

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Kształtowanie magii

Umiejętność skomplikowana

Kształtowanie magii to nic innego jak umiejętność tworzenia nowych zaklęć czy klątw. Osoby, które są świadome swojego potencjału, mogą go odpowiednio wykorzystać i uzyskać kompletnie nowe rozwiązania za pomocą magii różdżkowej. Stają się wówczas swoistymi pionierami, którzy nie boją się zaryzykować i jeszcze bardziej rozwinąć drzemiącą w nich magię. Najczęściej nowe zaklęcia czy klątwy mają wiele wspólnego z ich osobistymi preferencjami dotyczącymi zaklęć. Osoby, które, na przykład, nie potrafią wykorzystywać zaklęć ochronnych czy uzdrowicielskich w praktyce, nie będą też mogły ukształtować magii na tyle, by te dziedziny zaklęć usprawnić nowymi, autorskimi urokami lub za ich pomocą zakląć wybrane przedmioty.

Trudno stwierdzić, kto na dobrą sprawę rozpoczął całe szaleństwo z zapisywaniem i tworzeniem zaklęć, które zagościły na pierwszych, odkrytych pergaminach, przekazywanych sobie z rąk do rąk. Wiadomym jest, że wszystko zaczęło się już za czasów pisma piktograficznego, w drugiej połowie IV tysiąclecia p.n.e., kiedy to proste rysunki symbolizujące osoby, zwierzęta, przedmioty oraz czynności, posłużyły również pierwszym czarodziejom do przekazywania sobie instrukcji rzucania czarów. Były to jednak proste zaklęcia, takie jak stworzenie ognia czy znalezienie źródła wody, dzięki którym możliwe stało się przetrwanie.
Jedno z podań mówi wprost o tym jak niegdyś czarodzieje żyli w zgodzie z niemagicznymi i razem pomagali sobie, wykorzystując posiadane umiejętności, by budować pierwsze osady i walczyć z drapieżnikami.

Mechanika kształtowania magii

Poziom zerowy

Na tym poziomie postać może sprawdzać różne wariacje nazw dla swoich zaklęć i pracować nad ruchami nadgarstka przy korzystaniu z różdżki. Osiągnięcia na ten moment są niewielkie, a sam proces tworzenia w większości kończy się porażką. Możliwa jest jednak jedna sensowna próba stworzenia niewielkiego zaklęcia użytkowego na fabularny tydzień. Należy wtedy rzucić k6. Wynik 1 to zwichnięcie nadgarstka, 2 i 3 to spowodowanie małego pożaru, wybuchu lub odrzutu na wysokość kilku metrów, 4 i 5 to odkrycie inkantacji, która przy kolejnych treningach może dawać efekty, a 6 to zakończone sukcesem wymyślenie zaklęcia użytkowego o niewielkiej mocy, na przykład takiego, które sprawia, że pojawia się mnóstwo małych świetlików.

Poziom niski

Należy wybrać księgę zaklęć, z którą najlepiej radzi sobie postać. Ułatwi to prace nad nowymi inkantacjami i uzyskiwaniem konkretnych wyników, ale tylko z poziomu łatwego. Co prawda, moc stworzonych czarów będzie raczej niewielka, ale wraz z kolejnymi użyciami stanie się bardziej stabilna. Pojawią się też alternatywy dla stworzonych zaklęć. By stworzyć nowe zaklęcie, należy rzucić k6. Wynik poniżej 4 skutkuje porażką i skutkami ubocznymi, takimi jak plamy na ciele czy problemy z rzucaniem zaklęć do końca dnia. 4 i wyżej daje sukces i prawidłowe stworzenie zaklęcia z księgi, którą wybrało się wcześniej, choć stworzenie nowego zaklęcia będzie niemożliwe przez najbliższe fabularne 2 tygodnie.

Poziom średni

Zaklęcia tworzone z wybranej przez siebie księgi zaklęć są bardziej skomplikowane, ale przy tym dające mocniejsze efekty. Oprócz tego możliwe jest dobranie drugiej księgi zaklęć, jednakże można tworzyć w niej zaklęcia wyłącznie z poziomu łatwego. Pojawiają się drobne skutki uboczne w postaci osłabienia organizmu i ewentualnych zaburzeń czarowania, jeśli postać przesadzi z produkcją nowych inkantacji. By stworzyć nowe zaklęcie, należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 4  dla poziomu średniego z pierwszej wybranej księgi kończy się porażką, zaklęcie może wyrządzić szkody w najbliższym otoczeniu, jest niestabilne. Wynik 4 i wyższy to sukces stworzenia zaklęcia poziomu średniego z pierwszej wybranej księgi, choć stworzenie kolejnego nowego zaklęcia będzie niemożliwe przez najbliższy fabularny miesiąc. Żeby stworzyć zaklęcie poziomu łatwego z pierwszej lub drugiej księgi, należy uzyskać wynik 3 lub wyższy, inaczej taka próba kończy się porażką. Ilość zaklęć z poziomu łatwego, które można stworzyć na jeden fabularny miesiąc, wynosi 3.

Poziom wysoki

Osiągnięcie tego poziomu zwiększa pole działania u postaci, która zajmuje się kształtowaniem magii. Oprócz tworzenia zaklęć poziomu trudnego z księgi, w której postać czuje się najlepiej, zaklęć poziomu średniego z drugiej księgi, to może dobrać jeszcze trzecią. Zaklęcia z trzeciej księgi będą jednak słabe i o niewielkich skutkach. Skutki uboczne są zależne od siły stworzonej inkantacji. Im potężniejsze zaklęcie postać będzie chciała stworzyć, tym bardziej przeciąży swój organizm i możliwości, co może się skończyć nawet wylądowaniem w szpitalu. By stworzyć nowe zaklęcie, należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 5 dla zaklęć z poziomu trudnego pierwszej księgi kończy się porażką i stworzeniem zaklęcia o przeciwnym działaniu. Wynik 5 lub 6 to sukces i stworzenie zaklęcia z poziomu trudnego pierwszej księgi. Żeby stworzyć zaklęcie z poziomu średniego pierwszej lub drugiej księgi, należy uzyskać wynik 3 lub wyższy, inaczej taka próba kończy się porażką. Żeby stworzyć zaklęcie łatwe z pierwszej, drugiej lub trzeciej księgi, nie trzeba rzucać kością. Limit zaklęć, które można stworzyć na jeden fabularny miesiąc, to 6 łatwych, 3 średnie lub 1 trudne.

Można wybrać jedną z dwóch specjalizacji, dzięki której możliwe będzie zwiększenie możliwości kreowania magii.
Do wyboru jest:
- zaklęte przedmioty - postać jest w stanie na stałe przypisać z pozoru zwykłym przedmiotom magiczne właściwości, których nie będzie można ot tak cofnąć. Ta umiejętność może zostać użyta w trakcie tworzenia czegoś, co od początku do końca ma być magiczne.
- odtworzone inkantacje - postać może spróbować odtworzyć czyjeś zaklęcie, nawet nie posiadając o nim wielkich informacji. Może to być urok, który został zapomniany albo jest tak stary, że współczesnym czarodziejom sprawia problem. Nie dotyczy to jednak zaklęć pradawnych.

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona.

---

Charles Myrnin Hucksberry
Rudolf Lestrange
Ann Fraser
Elijah Dominic Williams
Edward Tonks

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Krawiectwo

Umiejętność łatwa

Krawiectwo to nic innego jak umiejętność tworzenia nowych strojów i dodatków z materiałów, które na co dzień są wykorzystywane przez mugoli, ale i takich, których nie sposób znaleźć ot tak. Osoby z tą umiejętnością są wizjonerami, które ciężką pracą i kreatywnością tworzą niecodzienne kreacje pod okiem swoich mistrzów lub w zaciszu własnych domów. Korzystają z instrukcji, które mogą znaleźć w książkach traktujących o szyciu. Łączą codzienność z magią, nadając niezwykłości z pozoru prostym ubraniom. Często dzięki zwykłym zaklęciom i eliksirom są w stanie wnieść modę czarodziejów na wyższy poziom. Manipulują tym, co jest znane, nie bojąc się często eksperymentowania i wzorowania na trendach wypromowanych przez niemagicznych.

Początki tworzenia ubrań sięgają 30 tysięcy lat przed naszą erą. Mówi się o równoczesnym pojawieniu się pierwszego odzienia zarówno u mugoli, jak i u czarodziejów. Ich funkcja była jednakże inna, nakierowana przede wszystkim na ochronę przed zimnem i zwiększenie szans na przeżycie w niekorzystnych warunkach. Wiek XII jest uznawany za narodziny krawiectwa. Średniowiecze dało zaplecze pod pierwsze oficjalne stroje czarodziejów, które bywały mocno inspirowane szatami liturgicznymi. Zresztą wtedy zarówno twórcy mugolscy, jak i magiczni byli na podobnym poziomie, a stroje jednych i drugich aż tak bardzo się między sobą nie różniły. Obecnie z wielkim oddaniem i zaangażowaniem krawcy tworzą ubrania przede wszystkim na podstawie mody z XVII i XVIII wieku, która stanowi fundament kreacji rodów błękitnej i czystej krwi. Oczywiście zauważalne są nowe trendy i elementy w ubiorach czarodziejów, ale stanowią one bardziej urozmaicenie w codziennym przebraniu, by nie wzbudzać podejrzeń mugoli.

Materiały

Rozwiń

Osoby zajmujące się krawiectwem na początku zawsze wybierają jeden materiał, od którego zaczną naukę i będą mogły szlifować swoje umiejętności. Wyroby z danego tworzywa stają się ich wizytówką, są najbardziej okazałe. Nie oznacza to jednak, że nie mogą sięgać po inne.

Bawełna - włókno naturalne pochodzenia roślinnego. Miękkie w dotyku, znakomicie wchłania wilgoć. Powstają z niej aksamit, atłas, batyst czy nankin. Czysta bawełna gniecie się.

Jedwab - naturalne włókno zwierzęce pozyskiwane z kokonów jedwabników. Jego koszt produkcji jest dosyć wysoki, dlatego ubrania z jedwabiu są drogie. Tkaniny są gładkie, śliskie, połyskliwie, zwiewne i miękkie, nie elektryzują się. Niestety jedwab się gniecie i jest trudny w prasowaniu. Powstają z niego brokat, lama, mora i tafta.

Len - naturalne włókno roślinne. Odporne na wysokie temperatury, idealne na upały, przewiewne, chłonie wilgoć. Ma właściwości antyalergiczne. Len się gniecie i jest trudny do wyprasowania.

Wełna - włókno naturalne pochodzenia zwierzęcego, pozyskiwane z sierści owiec, lam czy wielbłądów. Posiada właściwości termoizolacyjne, jest przewiewna, ogrzewająca, pochłania wilgoć. Jest odporna na deformację. Najlepsza wełna pochodzi z owiec rasy merynos. Chociażby kaszmir to materiał wysokiej jakości, cienki i miękki, pozyskiwany z wełny kóz kaszmirskich. Tkanina bardzo przyjemna w dotyku.

W tworzeniu spisu materiałów opierano się o wpis Kameralnej

Mechanika krawiectwa

Poziom zerowy

Osoba posiadająca ten stopień zaawansowania jest w stanie bez używania żadnych zaklęć, eliksirów czy innych magicznych pomocy posługiwać się igłą i nicią, a także tworzyć niewielkie, nie do końca dopracowane szkice. Co prawda rzeczy spod jej rąk nie wychodzą idealnie, ale dzięki ciężkiej pracy jest w stanie osiągnąć widoczne rezultaty w postaci uszycia chociażby paska czy torebki.

Poziom niski

Na tym poziomie staje się możliwe używanie zaczarowanych przedmiotów, takich jak igła czy nić w sposób poprawny. Oprócz tego, osoba wybiera materiał, na którym będzie ćwiczyła, starając się opanować do perfekcji wszelkie kroje i techniki. Przy pomocy podręczników jest w stanie stworzyć bardzo fachowe szkice, a szycie większych elementów, takich jak suknie czy szaty, wychodzi jej bez problemów. Aby móc zacząć zwiększać magiczne możliwości danego materiału, należy rzucić kością k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje porażką i pojawieniem się skutków ubocznych, takich jak różnokolorowe plamy na materiale czy dziury. Wynik 4 i wyższy to sukces i stworzenie ubrania mającego niewielkie właściwości magiczne, na przykład efekt różnokolorowego połysku czy kołnierza, który sam się dopasowuje do tego, kto go nosi.

Poziom średni

Poziom średni pozwala na biegłe używanie zaczarowanych przedmiotów do szycia, które stanowią niebywałą pomoc przy tworzeniu ubrań. Materiał, który został wybrany przez osobę z umiejętnością krawiectwa, został poznany bardzo dokładnie. Taki czarodziej wchodzi też na nowy poziom tworzenia szkiców - stają się one bardziej nietypowe, a odpowiednie pociągnięcia zaczarowanego pióra od razu dają znać jakiego materiału powinien użyć do stworzenia poszczególnych elementów kreacji. Przy pomocy zaklęć z nieco wyższej półki, ale i też niektórych eliksirów, jest w stanie stworzyć ubrania, które będą robić odpowiednie wrażenie czy to w sklepie, czy na pokazach czarodziejskiej mody. Aby użyte eliksiry lub zaklęcia przyniosły oczekiwany efekt, należy rzucić kością k6. Wynik mniejszy niż 3 skutkuje porażką, a ubranie może się na przykład pomniejszyć, zacząć płonąć lub skończyć w kawałkach. Wynik 3 oraz wyższy daje sukces i stworzenie ubrania z takimi magicznymi elementami jakimi się chce, na przykład efekt wyszczuplenia lub pogrubienia, ochrona przed ogniem czy z regulacja długości.

Poziom wysoki

Osoba zna wszystkie techniki i modyfikacje ubrań. Przedmioty do szycia pod jej kierownictwem robią prawdziwe cuda, często absolutnie oderwane od rzeczywistości i znanych trendów. Szkice stają się często przejawem innowacyjności, czarodziej bowiem zaczyna eksperymentować z nowymi możliwościami włókien, po które sięga. Przenoszenie zaklęć czy eliksirów, o ile nie są specjalistyczne, nie sprawia mu najmniejszych problemów. Aby jednak otrzymać efekty, które będą widoczne i wyróżniające się wśród innych kreacji, należy rzucić kością k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje niewielkimi komplikacjami, takimi jak ubrania, które zaczynają mówić i robią co chcą lub efektami odwrotnymi od tych, które chciało się uzyskać. Wynik 4 i wyższy daje sukces, a stworzone ubranie ma efekty, które wzbudzają zachwyt i podziw, jak na przykład pojawienie się skrzydeł, które uniosą czarodzieja czy ognia na materiale, który nie będzie parzył tego, kto daną kreację nosi.  

Posiadający umiejętność

Reine Delaunay
Rhys Travers
Lucy Gamp
Bethany Jones
Amelie Nolan
Leonora Caruso

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Kowalstwo

Umiejętność łatwa

Kowalstwo to umiejętność tworzenia, głównie z metali szlachetnych, nowych przedmiotów, takich jak podkowy, krzesiwa, zapadki, pogrzebacze, ogrodzenia, kraty, bronie czy biżuterie. Polega na kształtowaniu metali na gorąco, po ogrzaniu ich do temperatury mięknięcia. Najczęściej zajmują się nim gobliny, które są niejako uznawane  za mistrzów w tej dziedzinie obok legendarnych krasnoludów. Do kowalstwa często wykorzystywana jest numerologia i starożytne runy, by sprawić, że stworzony przedmiot przybierze odpowiednie właściwości magiczne i nie ulegnie łatwemu zniszczeniu. W świecie magicznym ta sztuka nie została zapomniana, nawet pomimo wpływu mugoli i ich technologii. Mówi się zresztą, że dzięki temu kowalstwo zaczęło przeżywać na nowo swój rozkwit, wykorzystując współczesne możliwości.
Nadal wykorzystuje się palenisko, kowadło, młotek, kleszcze i fartuch oraz rękawice. Wszystko zostaje odpowiednio zaczarowane i dostosowane pod wymagające warunki pracy czarodziejskich kowali.

Uznaje się, że początek kowalstwa nastąpił w epoce brązu, kiedy to zaczęto tworzyć z brązu takie narzędzia jak siekiery, młoty, sierpy, noże, miecze czy topory. Ludzie przejawiający magiczne zdolności zaczęli je wtedy w sobie odkrywać i to właśnie dzięki nim zostały zlokalizowane złoża chociażby miedzi. Istnieje jednak legenda, która mówi, że to dzięki krasnoludom i goblinom ludzie dowiedzieli się jak obchodzić się z metalem. W późniejszym czasie poznali oni nawet tajniki łączenia kruszców z magią. Gobliny i krasnoludy miały, w zamian za udostępnione ziemie (w większości podziemia) i pożywienie, podzielić się swoją wiedzą.

Metale

Rozwiń

To właśnie metale i stopy, które zostają otrzymane głównie przez stapianie i obróbkę ciepłą, są wykorzystywane przez kowali w procesie tworzenia nowych przedmiotów czy elementów. Każdy czarodziej znający się na kowalstwie wybiera na początku jeden metal, z którym będzie najbardziej związany. Pozwoli mu to uzyskać lepsze wyniki w pracy z danym kruszcem.

Metale posiadające przy swojej nazwie "*" są dostępne dla czarodziejów, którzy mają osiągnięty przynajmniej poziom średni.

Kharid - metal szlachetny, ciężki, bardzo twardy, barwa matowoczarna, nie rdzewieje, utlenia się bardzo słabo, tzw. metal rzadki, ma wielorakie zastosowanie, przede wszystkim używany do produkcji przedmiotów magicznych czy metalowych elementów szat.

Miedź - metal półszlachetny, ciężki, miękki, barwa miedziana, nie rdzewieje, utlenia się. Sama miedź jest chętnie wykorzystywana w produkcji klasycznej biżuterii.
a) Brąz - bardzo ciężki, średnio twardy i kruchy, barwa ciemnomiedziana. Stop, choć w wytwórstwie broni wyparty przez żelazo, stosowany jest do dziś w kowalstwie prymitywnym, również ze względu na większą wrażliwość na magię.
b) Spiż królewski - bardzo ciężki, średnio twardy, barwa miedzianozłota. Stop w technice bitewnej stosowany rzadko ze względu na wysoki koszt wytworzenia w porównaniu z mniejszą jakością ataków. Używany zazwyczaj w formie reprezentacyjnej lub typowo magicznej ze względu na swój wygląd.

Mithril* - metal szlachetny, ciężki, twardy, ale sprężysty, barwa srebrna, najszlachetniejsza odmiana srebra występująca w przyrodzie niezwykle rzadko. Jako potrójnie kute srebro metal oczyszczony wytwarzany poprzez niezwykle skomplikowany i długotrwały proces hutniczy w najwyższych temperaturach. Nieczyszczony metal ma potężne właściwości magiczne, dlatego jest to najlepszy stop służący do działań magicznych, jaki istnieje, ale głównie do wytwarzania przedmiotów.
a) Mithrandryl - stop stali z mithrilem, ciężki, twardy, barwa srebrnostalowa. Powstaje z niego znakomita zaczarowana broń krótka i magiczne uzbrojenie ochronne.

Platyna - metal szlachetny, bardzo ciężki, twardy, barwa bladozłota, nie rdzewieje, utlenia się bardzo słabo, jeden z najcenniejszych wydobywanych metali. Bardzo chętnie wykorzystywany chociażby do produkcji krat.
a) Plat haeryjski - stop stali z platyną, wyjątkowo ciężki, twardy, lecz sprężysty o barwie bladosrebrnej. Jeden z najlepszych i najdroższych stopów bojowych używanych do wyrobów broni ciężkiej.
b) Stal lustrzana* - stop stali niskowęglowej z dodatkiem wszystkich metali podstawowych szlachetnych, ciężki, twardy, barwa stalowolustrzana. Najrzadziej występujący gatunek stali, obecnie nieprodukowany, występuje wyłącznie w przypadku dawnych najpotężniejszych broni magicznych.

Rial* - metal szlachetny, ciężki, bardzo twardy, barwa śnieżnobiała, nie rdzewieje, utlenia się bardzo słabo, tzw. metal rzadki, ma wielorakie zastosowanie, głównie w tworzeniu pancerzy.
a) Biała stal - stop stali niskowęglowej z rialem, średnio ciężki, bardzo twardy, barwa mlecznostalowa. Broń każdego rodzaju, niezwykle piękna, znakomita bojowo.

Ruda żelaza - materiał średnio ciężki, średnio twardy, barwa ciemno stalowa, rdzewieje, utlenia się. W formie oczyszczonej jest najpopularniejszym metalem na świecie. Jest podstawą do wyrobu każdego rodzaju stali. Używana przede wszystkim do tworzenia broni niemagicznych.
a) Stal irydowa - stop stali niskowęglowej z rzadko spotykanym metalem irydem. Bardzo ciężka, twarda, barwa błękitnawa. Jest całkowicie odporna na utlenianie, częściowo odporna na wpływ magii.
b) Stal fechtownicza - stop stali niskowęglowej, średnio ciężka. Stal wyjątkowo dobrze kowalna, stosowana do wąskich bardzo elastycznych głowni jak pałasz, rapier czy szpada. Również do wyrobu strun czy lin stalowych.
c) Stal mieczowa - stop stali niskowęglowej, średnio ciężka, twarda, znakomita, jeśli chodzi o wyrób głownie broni siecznej, takiej jak miecze, szable czy glewie. Daje bardzo giętkie i elastyczne klingi.
d) Stal niskowęglowa - średnio ciężka, twarda, barwa błękitnostalowa, jedna z najlepszych rodzajów stali, podobno dorównująca osiągnięciom krasnoludzkim w tej dziedzinie. Niezwykle twarda i sprężysta, nadaje się do każdego rodzaju broni, lecz szczególnie do lekkich mieczy, które można owinąć nawet wokół własnego pasa.
e) Terden* - stop stali niskowęglowej, ciężka, twarda, jedna z najlepszych, ponoć krasnoludzkich, stopów stali, służąca do wyrobu toporów, szczególnie tych o większej masie.
f) Vaaldiańska stal* - stop stali niskowęglowej, średnio ciężka, średnio twarda, barwa zgniłozielonostalowa. Wykuwana przy użyciu dziwnych materiałów naturalnych ma właściwości zakażające ranę a nawet trujące. Obrażenia zadane taka bronią, jeśli od razu nie są śmiertelne, powodują jątrzące się i podatne na gangrenę rany.
g) Ziemista stal* - stop stali niskowęglowej, ciężka, bardzo twarda, barwa stalowoziemista. Stop używany do wyrobów doskonałej jakości pancerzy i karacen, masywnych i wyjątkowo odpornych na ciosy.

Sarin - metal szlachetny, ciężki, bardzo twardy, barwa czerwonozłota, nie rdzewieje, utlenia się bardzo słabo. Tak zwany metal rzadki, ma wielorakie zastosowanie, głównie do pancerzy podatnych na zwykłe bronie i uderzenia.

Srebro - metal szlachetny, ciężki, miękki, barwa srebrna, nie rdzewieje, utlenia się słabo. Wykorzystywany do produkcji pancerzy i przedmiotów magicznych.
a) Paldan - ciężki, średnio twardy, barwa matowosrebrna. Jest to stop srebra z materiałami wzmacniającymi jego twardość i sprężystość, służy do wyrobu broni specjalnej, najczęściej na jakieś magiczne stworzenia. Szeroko stosuje się w tym przypadku różnego rodzaju magię wzmacniającą działanie.

Trokalcyt* - minerał, średnio ciężki, bardzo miękki i gąbczasty, barwa krwistoczerwona, jeden z najrzadziej występujących minerałów na świecie mających zastosowanie bitewne. Jest to forma skały wapiennej, naciekowej występującej w niewielkich formacjach najczęściej przy złożach siarki. Po odpowiednim przygotowaniu, najczęściej jako grot strzały, stanowi broń, która przy silnym uderzeniu wybucha z siłą zdolną rozerwać dorosłego człowieka na kawałki.

Tytan - metal przejściowy o białym zabarwieniu i wysokiej wytrzymałości mechanicznej. Jest lekki, twardy i odporny na korozję. Stosowany głównie w przemyśle militarnym i medycznym. Występuje na całym świecie głównie pod postacią minerałów.

Żelazo meteorytowe* - metal średnio ciężki, średnio twardy, barwa ciemnostalowa, właściwości: nie rdzewieje, nie utlenia się. Jest to czyste żelazo powstałe pod wpływem wysokiej temperatury i ciśnienia. W naturze występuje wyłącznie w pokładach pometeorytowych i to niezwykle rzadko. Jest to słaby metal bojowy, ale jedyny, który jest całkowicie niewrażliwy na magię.

Złoto - metal szlachetny, ciężki, miękki, barwa złota, nie rdzewieje, utlenia się słabo. Wykorzystywany głównie do zdobień, tworzenia przedmiotów i zwykłych i magicznych lub biżuterii.

W tworzeniu spisu metali opierano się o artykuł z RPG Gildii.

Mechanika kowalstwa

Poziom zerowy

Osoba poprzez uczenie się (najczęściej poprzez obserwowanie kogoś, kto zna się na kowalstwie) jest w stanie wyciągnąć sporo informacji o tym, jak przebiega cały proces tworzenia. Zapoznaje się z przedmiotami wykorzystywanymi przez kowali, zaczyna też pojmować jak należy ich używać. Na tym etapie można stworzyć niewielkie elementy, takie jak klamry, choć wychodzą one dość krzywo.

Poziom niski

Postać na początek wybiera metal, na którym będzie się uczyć, by w przyszłości móc wykorzystywać go w sposób fachowy. Tworzy raczej niewielkie, choć solidne przedmioty, a nawet broń, choć nie będzie można zadać nią większych obrażeń. Raz na fabularny tydzień jest szansa, by na wybrany obiekt nałożyć cyfry, które go magicznie wzmocnią. Należy wtedy rzucić kością k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje porażką, a z wybranym przedmiotem nic się nie dzieje. Wynik 4 i wyższy to sukces i sprawienie, że cyfry wtapiają się w metal, co może doprowadzić do tego, że przedmiot będzie trwalszy, zmieni kolor lub stanie się odporny na drobniejsze zaklęcia.

Poziom średni

Na poziomie średnim czarodziej jest bardzo dobrze zapoznany z wybranym przez siebie metalem. Może on dobrać drugi, z którego będzie tworzyć wyroby, lub dobrać jeden ze specyficznych podtypów z gwiazdką. Wyroby osoby na tym poziomie robią wrażenie, są precyzyjne i posiadają ładne zdobienia. Każdy kowal jest zobligowany do wybrania grupy wyrobów, na których zamierza się skupić: bronie, pancerze, przedmioty (w tym ozdoby, konkretne elementy lub biżuteria). Oprócz numerologii, można wykorzystywać także runy, które nadadzą konkretne magiczne właściwości. Należy wtedy rzucić kością k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje porażką, a wybrany przedmiot może zostać zniszczony lub zyskać nieoczekiwane skutki uboczne, takie jak zmiana kształtu czy wydawanie piskliwych dźwięków. Wynik 4 i wyższy to sukces i sprawienie, że runy wtapiają się w metal, choć jeśli kowal ma takie życzenie, mogą pozostać widoczne. Przedmiot zyskuje wybrane właściwości magiczne, takie jak odbijanie niegroźnych zaklęć czy niezniszczalny zamek na hasło.

Poziom wysoki

Na poziomie wysokim czarodziej opanował wszystkie techniki związane z jego metalem. Potrafi też bardzo dobrze wykorzystywać resztę kruszców, jeśli zachodzi potrzeba, by coś z nich stworzył. Zauważalna jest innowacyjność w jego wyrobach, ma szansę tworzyć własne oryginalne wyroby lub spróbować odtworzyć zaginione artefakty. Właściwości magiczne, które nadaje przedmiotom za pomocą cyfr lub run, nie znikają ot tak. Raz na fabularny miesiąc ma szansę stworzyć obiekt o silnej mocy, przypominający twory goblinów lub legendarnych krasnoludów. Należy wtedy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 5 skutkuje porażką, przedmiot może ulec zniszczeniu lub zyskać takie nieoczekiwane efekty uboczne jak zastygnięcie w podłożu. Wynik 5 i 6 to sukces i udane stworzenie przedmiotu o silnych właściwościach magicznych, takich jak szansa odbicia większości trudnych zaklęć czarnomagicznych.

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona.

---

Alex Deiu
Lucy Gamp
Ann Fraser
Leonora Caruso (biżuteria)

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Legilimencja

Umiejętność skomplikowana

Legilimencja polega na zgłębianiu obcych uczuć, odkrywaniu tajemnic zarówno przyjaciół, jak i wrogów; przede wszystkim ich najskrytszych sekretów. Działaniem może przypominać eliksiry prawdy, acz jest to sztuka bardziej wymagająca i bardziej praktyczna. To jedna z trudniejszych umiejętności, która wymaga bardzo dużo poświęconego czasu, żeby mogła przynieść jakiekolwiek skutki. Należy zaznaczyć, że wydobywanie obcych uczuć bywa nieprzyjemne, a nawet niebezpieczne. Legilimencja jest czymś więcej niż czytaniem w myślach - jest umiejętnością poznawania zarówno najgłębiej skrywanych pragnień, jak i słabości.

Nikt do końca nie wie, kto i kiedy po raz pierwszy posłużył się legilimencją, aczkolwiek istnieje przekonanie, że wiekowa Tiara Przydziału na niej właśnie bazuje, przydzielając uczniów do danego domu. Wykorzystuje ona to, co kryje zarówno mózg, jak i serce człowieka, z którym będzie miała styczność. Istnieją pogłoski, że to właśnie najpotężniejsi czarodzieje są w stanie operować legilimencją na bardzo wysokim poziomie, który pozwala nawet na manipulację wspomnieniami czy myślami.

Mechanika legilimencji

Poziom zerowy

Podstawowa wiedza o legilimencji i jej istnieniu, skupiająca się przede wszystkim na tym, czym legilimencja jest i jakie trudności może sprawiać. Jeśli postać nie miała do czynienia z żadnym legilimentą czy oklumentą, nie ma w pełni usystematyzowanej wiedzy na ich temat. Czarodziej nie potrafi wpływać na emocje drugiej osoby, ani zasadniczo czytać w myślach. Czarodziej wykazuje pewną tendencje zachowawczą do ułatwienia nauki legilimencji (skupienie, wrażliwość na punkcie mimiki i gry słów innych ludzi).

Poziom niski

Osoba rozpoczynająca przygodę z legilimencją jest świadoma odpowiedzialności, która na nią spoczywa. Może spróbować odkryć wspomnienia i część myśli z pamięci krótkotrwałej do dwóch miesięcy. Należy rzucić kością k6. Wynik niższy niż 5 skutkuje porażką i automatycznym wyrzuceniem z czyjeś głowy. Wynik 5 i 6 oznacza sukces i możliwość szybkiego i dość powierzchownego poznania wspomnień innej osoby.
W przypadku gdy legilimenta próbuje dostać się do myśli oklumenty, należy rozpatrzyć na jakim poziomie umiejętności znajdują się obie postacie. Jeśli są na tym samym poziomie umiejętności (np. na niskim), obie muszą wykonać rzut k6. Wówczas sukces osiąga ta postać, u której liczba oczek jest wyższa (przy identycznym wyniku, wymagany jest jeszcze jeden rzut kością k6). Jeśli jednak jedna z nich posiada wyższy poziom umiejętności niż druga, automatycznie wygrywa ona starcie (np. jeśli oklumenta posiada średni poziom umiejętności, a legilimenta łatwy, to takie starcie skończy się szczęśliwie dla oklumenty).

Poziom średni

Czarodziej na średnim poziomie zdaje sobie większą sprawę z ograniczeń, dzięki czemu jest w stanie umiejętniej korzystać z legilimencji. Od czasu do czasu myśli czarodziejów pozbawionych jakichkolwiek zahamowań czy barier zdają się same do niego napływać, choć są to zaledwie ich strzępki. Skuteczne wydobycie wspomnień mających od 3 do 6 miesięcy jest trudne. Odkrycie myśli ofiary wymaga rzutu kością k6. Wynik poniżej 4 skutkuje porażką oraz tym, że postać, po szybkim przewinięciu się różnych wspomnień danej osoby, zostaje wyrzucona z głowy swej ofiary. Wynik 4 i wyższy to osiągnięty sukces i możliwość lepszego zapoznania się z wspomnieniami, choć w bardzo krótkim czasie.
W przypadku gdy legilimenta próbuje dostać się do myśli oklumenty, należy rozpatrzyć na jakim poziomie umiejętności znajduje się obie postacie. Jeśli są na tym samym poziomie umiejętności (np. na średnim), obie muszą wykonać rzut k6. Wówczas sukces osiąga ta postać, u której liczba oczek jest wyższa (przy identycznym wyniku, wymagany jest jeszcze jeden rzut kością k6). Jeśli jednak jedna z nich posiada wyższy poziom umiejętności niż druga, automatycznie wygrywa ona starcie (np. jeśli oklumenta posiada wysoki poziom umiejętności, a legilimenta średni, to takie starcie skończy się szczęśliwie dla oklumenty).

Poziom wysoki

Legilimenta potrafi wykorzystywać, a nawet niekiedy naginać, legilimencję do swoich celów. Nie musi rzucać kością na dostęp do najświeższych myśli czy wspomnień, o ile nie ma do czynienia z oklumentą. Płynniej wychwytuje istotne dla niego elementy, potrafi też próbować nimi manipulować, przekształcać lub narzucać swoje myśli ofierze. Przy próbie wydobycia wspomnień powyżej 9 miesięcy, należy rzucić k6. Wynik poniżej 4 to porażka i postać, choć wyłapie jeden znaczący fragment, nie będzie mogła poznać treści rozmów czy też wpływać na wspomnienia i w końcu zostanie szybko wyrzucona.
W przypadku gdy legilimenta próbuje dostać się do myśli oklumenty, należy rozpatrzyć na jakim poziomie umiejętności znajduje się obie postacie. Jeśli są na tym samym poziomie umiejętności (np. na wysokim), obie muszą wykonać rzut k6. Wówczas sukces osiąga ta postać, u której liczba oczek jest wyższa (przy identycznym wyniku, wymagany jest jeszcze jeden rzut kością k6). Jeśli jednak jedna z nich posiada wyższy poziom umiejętności niż druga, automatycznie wygrywa ona starcie (np. jeśli legilimenta posiada wysoki poziom umiejętności, a oklumenta średni, to takie starcie skończy się szczęśliwie dla legilimenty).

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona. Jest 6 wolnych miejsc.

---

Elias Martinelli
Caroline Lestrange
Bellatrix Black
Violette Baudelaire
Andromeda Tonks
Raleigh Greengrass
Dmitrij Woronow

Udo Shacklebolt (nauka fabularna)

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Malarstwo

Umiejętność łatwa

Jedna z gałęzi sztuk plastycznych, funkcjonująca od samych początków istnienia człowieka. Malarstwo w świecie magicznym nie jest jednak postrzegane wyłącznie jako element sztuki - bardzo często służy do uchwycenia różnych sytuacji, osób, a co za tym idzie, informowania swoich odbiorców na temat różnych rzeczy i zapisywania dziejów historii, a także wspomnień. Dla czarodziejów poruszające się osoby z portretów nie są niczym dziwnym - niejednokrotnie korzystają z możliwości podjęcia rozmowy z osobami przedstawionymi na ruchomych obrazach, korzystając z ich rad i zdobytego doświadczenia. Ponadto, namalowane na magicznych obrazach istoty są w stanie przemieszczać się pomiędzy innymi dziełami.

W czarodziejskim świecie istnieje stara historia dotycząca zaklętych obrazów. Wspomina ona o młodym czarodziejskim malarzu, który, jak to powszechnie bywa, zakochał się w innej czarownicy. Kobieta jednak nie odwzajemniała jego uczuć. To mocno zraniło mężczyznę, jednakże, jako, iż nie należał on do osób nachalnych, zdecydował się poprosić wybrankę swego serca o zapozowanie. Ta zgodziła się. Wówczas malarz uchwycił ją na tle ogrodu pełnego kwiatów. Po stworzeniu dzieła, kobieta na zawsze odeszła z życia czarodzieja, zostawiając mu po sobie jedynie pamiątkę w postaci obrazu, co okazało się w zupełności wystarczające. Od tego momentu bowiem młody malarz spędzał noce i dnie wpatrując się w obraz, który zaklął w taki sposób, aby modelka spoglądająca zeń na zawsze pozostawała wpatrzona tylko w niego.

Mechanika malarstwa

Poziom zerowy

Polega na ujęciu obrazów w typowo mugolski sposób - osoba posiadająca ten stopień zaawansowania jest w stanie stworzyć wyłącznie typowo statyczny obraz, bez możliwości tworzenia ruchomych elementów. Oczywiście o ile w ogóle potrafi malować.

Poziom niski

Osoba z tym stopniem zaawansowania, tworząc obraz, może spróbować dodać mu za pomocą czarów typowo magicznych elementów, na przykład delikatnie lśniącej tafli jeziora, poruszających się skrzydeł ptaków, mrugania u człowieka. Należy zaznaczyć, iż osoba z tym poziomem umiejętności nie będzie w stanie sprawić, aby namalowane przez nią istoty mogące wydawać dźwięki i rozmawiać czyniły to, ani też umożliwić im przemieszczanie się pomiędzy innymi obrazami. Aby tego dokonać, należy rzucić kością k6. Wynik mniejszy niż 5 skutkuje porażką - farby mieszają się, powstają niechciane plamki, które przemieszczają się po całym obrazie, psując jego odbiór. Wynik 5 i wyższy skutkuje sukcesem.

Poziom średni

Osoba z tym stopniem zaawansowania może za pomocą czarów stworzyć obraz w pełni ruchomy, z całkowicie dynamicznym tłem i postaciami, które będą w stanie porozumiewać się ze swymi odbiorcami, a także przemieszczać pomiędzy innymi dziełami. Aby tego dokonać, należy rzucić kością k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje porażką - wówczas namalowane postacie mogą całkowicie zniknąć z obrazu, a elementy otoczenia rozmazać i po czasie wyblaknąć. Wynik 4 i wyższy skutkuje sukcesem.

Poziom wysoki

Osoba z tym poziomem zaawansowania bez trudu maluje obrazy w pełni ruchome i nie musi wykonywać na to rzutu kością. W jej rękach płótna stają się prawdziwymi dziełami sztuki. Wysoce wyspecjalizowany malarz jest w stanie zakląć w płótnie własne lub czyjeś wspomnienia, tworząc zeń swego rodzaju myślodsiewnię i dzięki temu sprawiając, że już na zawsze pozostaną żywe. Ponadto, potrafi zapewnić całkowitą trójwymiarowość obrazu, a także samodzielnie wejść do obrazu - nie tylko namalowanego przez siebie samego, ale i każdego innego - co może być znakomitą drogą ucieczki w kryzysowych sytuacjach. Aby tego dokonać, nie trzeba rzucać kością.

Posiadający umiejętność

Reine Delaunay
Ambrosia Weasley
Emery Reeves
Ian Ard
Laurent Reeves
Larissa Noble

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Miotlarstwo

Umiejętność łatwa

Miotlarstwo to umiejętność tworzenia mioteł, które są dopasowane do potrzeb czarodziejów. Każda miotła przeznaczona do czynnego użytkowania składa się z rączki i umocowanego do niej ogona. Te dwa elementy dostosowane są do lotów sportowych na dużych prędkościach lub podróży na duże dystanse. Rękojeść pokryta jest najczęściej magicznie wzmocnionymi lakierami, zaś witki ogona upięte obręczami, aby nie wypadały i nie rozłaziły się pod różnymi kątami. Oprócz tego, czarodzieje zajmujący się tworzeniem mioteł wyposażają je w szereg zaklęć, które powinny być pomocne podczas lotu. Są to między innymi zaklęcia hamujące, przeciwwibracyjne czy przeciwurokowe.

Miotły zaczęto postrzegać jako środek transportu już w średniowieczu. Pierwsze doniesienia pochodziły z XII wieku, kiedy to Guthrie Lochrin wspominał chociażby o "zadku pełnym drzazg" czy "nabrzmiałych hemoroidach" po swoim krótkim locie z Montrose do Arboath. Pierwsze miotły nie były komfortowe, ich budowa była bardzo prymitywna, a czarodzieje poruszali się na nich jedynie do przodu i to z jednakową prędkością. Wynikało to między innymi z faktu, że wykonywano je samodzielnie, za pomocą prostych zaklęć, a wszelkie zamówienia u rzemieślników nie dość że sporo kosztowały, to wykonywane przez nich miotły nie były tak wygodne jak tego oczekiwano. Handel, który rozkwitł w XII wieku, sprawił, że nastąpiła znaczna poprawa w kunszcie osób zajmujących się miotlarstwem. Rywalizacja przyczyniła się do tworzenia coraz to lepszych modeli, a w 1820 roku Elliot Smethwyck zastosował jako pierwszy zaklęcie poduszkujące. XIX wiek dał kolejne zaklęcia, chociażby zaklęcie hamujące, które zaczęto stosować w produkcji mioteł.

Mechanika miotlarstwa

Poziom zerowy

Osoba posiada wiedzę o tym czym jest miotła i jak można ją wykorzystać. Poza tym jej wiedza pozwala na wskazanie z jakiego drzewa została wykonana rączka, jaki rodzaj witek został użyty i jakich lakierów użyto przy produkcji. Wiedza, jaką posiada, jest czysto teoretyczna.

Poziom niski

Na poziomie niskim można skonstruować zwykłą miotłę, na której będzie można latać. Po jakimś czasie straci jednak swoje magiczne właściwości i stanie się zwykłym przedmiotem, choć precyzyjnie zrobionym. By spróbować zwiększyć jej możliwości, należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje porażką i sprawieniem, że miotła w trakcie podróży będzie wpadać w turbulencje i rzucać osobą, która ją dosiada, we wszystkie strony. Wynik 4 i wyższy to sukces i sprawienie, że miotła będzie sprawniej latała i osiągała większe przyspieszenie.

Poziom średni

Poziom średni pozwala na stworzenie porządnej miotły, która nie dość, że prezentuje się naprawdę porządnie, to ma nałożone zaklęcia, które przyczyniają się do tego, że nie straci swojej mocy ot tak. Z czasem będzie działać coraz gorzej, ale wciąż bez problemu będzie wywiązywać się ze swoich zadań. By spróbować zwiększyć jej możliwości, należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje porażką w nakładaniu zaklęć - zostaje to zrobione nieumiejętnie i pojawiają się takie skutki uboczne jak przejmowanie kontroli nad lotem przez miotłę. Wynik 4 i wyższy skutkuje sukcesem i zwiększeniem funkcji miotły, chociażby o większą odporność na słabsze zaklęcia.

Poziom wysoki

Czarodziej, który osiągnął ten poziom, staje się właściwie artystą. Każda stworzona przez niego miotła jest charakterystyczna, różni się od innych czy to użytym lakierem, czy rodzajem drewna, z którego powstała rączka. Twórca mioteł ma swój oryginalny styl, może sobie pozwolić na eksperymentowanie i tworzenie własnych wzorów, które wyróżnią go spośród konkurencji. Wykorzystuje nie tylko zaklęcia, ale też eliksiry, które najczęściej nakłada się na witki. By stworzyć nowy model miotły, który będzie wyróżniał się swoimi właściwościami wśród innych, należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 5 to porażka - miotła, choć robi wrażenie czy to kształtem, czy użytymi narzędziami, wychodzi zwyczajna, a nawet z dość istotnymi defektami, takimi jak automatyczne nakierowywanie czarodzieja, który na niej lata, w sam środek najbliższych cyklonów. Wynik 5 i 6 to sukces, dzięki któremu powstaje oryginalna miotła wzbogacona o nowe funkcje lub o zwiększonej prędkości.

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona.

---

Abel Attaway
Remus Weasley
Alex Deiu

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Nekromancja

Umiejętność skomplikowana

Aby móc praktykować tę umiejętność, trzeba osiągnąć minimum 3 poziom spaczenia.

Nekromancja praktykowana jest wyłącznie przez tych czarodziejów, którzy zaczęli kroczyć najmroczniejszą odmianą czarnej magii - śmiałków, gotowych poświęcić wszystko, nawet własną duszę, byleby tylko osiągnąć swoje cele. Z tego też powodu nekromancja wymaga określonego typu charakteru - ktoś o dobrym sercu nigdy nie będzie w stanie zgłębić chociażby części z jej tajemnic.
Ten konkretny rodzaj magii opiera się przede wszystkim na próbach przechytrzenia samej śmierci. Niesie możliwości zatrzymania rozkładu, przeszczepiania poszczególnych organów, kończyn, a nawet wskrzeszenia człowieka. Takie praktyki mogą jednakże zaowocować stworzeniem gnijącego zombie lub inferiusa. Inferiusy różnią się od zombie tym, że są posłuszne swemu stwórcy i zawsze wypełniają jego rozkazy. Z kolei zombie to typowo bezmyślne istoty, których celem jest wyłącznie zaspokajanie żądzy krwi poprzez konsumpcję świeżego ludzkiego mięsa lub mózgu. Nie uznają one żadnego autorytetu i nie są nikomu posłuszne.

Najpotężniejsi nekromanci dzięki swoim praktykom są w stanie zapewnić sobie nieśmiertelność. Aby to osiągnąć, nekromanta musi zakląć swą duszę w odpowiednim pojemniku - relikwiarzu, naczyniu duszy lub filakterium. Wówczas sam umiera, stając się nieumarłym, a następnie przybiera postać licza - istoty najczęściej złożonej z samych kości, bez jakichkolwiek organów, mięśni, tkanek czy skóry, gdyż te, po upływie lat, nie mogąc oszukać natury, obracają się w pył. Licza unicestwić można jedynie poprzez zniszczenie filakterium, gdyż nawet po kompletnym zniszczeniu jego ciała licz jest w stanie odtworzyć swoją postać.

Najbardziej sławnym nekromantą w historii był naukowiec Wiktor Frankenstein, znany nawet w świecie mugolskim, w którym jednak jego historia została przedstawiona jako typowa fikcja literacka. Czarodziej ten za wszelką cenę pragnął zgłębić tajniki życia i śmierci, tak, aby móc stworzyć idealnego człowieka. W końcu osiągnął tak wysoki stopień zaawansowania, że spróbował swoich sił, jednak skutek nie spełnił jego oczekiwań. Efektowi jego pracy z pewnością daleko było do wymarzonego ideału - przypominał raczej monstrum, które, mimo iż posiadało w pełni ludzkie odruchy i odznaczało się inteligencją, nigdy nie mogło odnaleźć się w społeczeństwie.

Mechanika nekromancji

Poziom zerowy

Osoba na tym poziomie mogła co najwyżej usłyszeć o tym, że coś takiego jak nekromancja istnieje, ale z pewnością nie ma pojęcia na temat jakichkolwiek technik jej praktykowania.

Poziom niski

Osoba na tym poziomie może spróbować zatrzymać lub wznowić rozkład wybranego ciała. Aby tego dokonać, należy rzucić kością k6. Wynik niższy niż 5 skutkuje porażką i brakiem jakiegokolwiek efektu. Wynik i 5 i wyższy skutkuje sukcesem.

Poziom średni

Osoba na tym poziomie, oprócz bezproblemowego radzenia sobie z wznawianiem i wstrzymywaniem rozkładu, na które nie musi rzucać kością, może spróbować przeszczepiać organy i części ciała za pomocą magii. Aby tego dokonać, należy rzucić kością k6. Wynik niższy niż 3 skutkuje porażką - wówczas w najlepszym przypadku (wyrzucenie 2) nic się nie dzieje, ale w najgorszym (przy wyrzuceniu 1) wybrane elementy ciała (zarówno żywego, jak i martwego) zaczynają gnić. Wynik 3 i wyższy skutkuje sukcesem.

Poziom wysoki

Czarodziej, który osiągnął najwyższy poziom w nekromancji, bez problemu radzi sobie z wznawianiem i zatrzymywaniem rozkładu ciał, przeszczepianiem elementów ciała i organów. Na tego typu praktyki nie musi wykonywać rzutu kością. Nekromanta na tym stopniu zaawansowania jest w stanie podjąć próbę wskrzeszenia martwego ciała. Aby tego dokonać, należy rzucić kością k6. Wynik niższy niż 3 skutkuje porażką. Wówczas ciało zostaje wskrzeszone, ale jako bezmyślne zombie, które zaczyna atakować wszystko w polu zasięgu swego wzroku. Gdy nastąpi wynik 3 lub wyższy, nekromanta przyzywa inferiusa - bezwzględnie poddaną sobie, nieumarłą istotę, która wykonuje jego rozkazy.
Nekromanta na tym poziomie może także spróbować stać się liczem, czyli osiągnąć nieśmiertelność. Aby tego dokonać, musi spróbować zakląć swą duszę w wybranym przez siebie pojemniku. Wówczas należy rzucić kością k6. Wynik niższy niż 5 skutkuje porażką i poważnymi konsekwencjami dla nekromanty, którego dusza staje się postrzępiona i powoduje, że czarodziej z czasem popada w coraz większe szaleństwo. Wynik 5 i wyższy skutkuje sukcesem.

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona.

---

Igor Karkarow
Raleigh Greengrass

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Oklumencja

Umiejętność skomplikowana

Oklumencja, zaraz obok legilimencji, zaliczana jest w poczet jednych z trudniejszych dyscyplin magicznych. Wiąże się z wyuczoną zdolnością nakładania bariery ochronnej na umysł, by uniknąć psychicznego ataku. Służy do ukrywania myśli, wspomnień i emocji tak, by nawet potężny legilimenta nie był w stanie dotrzeć do pożądanych informacji. Zgodnie z pierwotnym założeniem oklumencji, prawdziwy mistrz potrafi sprowadzić obraz swojego umysłu do czystej kartki, nie pozostawiając dla legilimentów żadnych istotnych punktów zaczepienia. Według niektórych czarodziejów, to osobna dziedzina magii, której tajemne arkana nigdy nie zostały w pełni odkryte. Jeszcze inni uważają tę niecodzienną umiejętność za kapryśną sztukę, której opanowanie pisane jest nielicznym. W rzeczywistości oklumencja to umiejętność wysoce zależna od charakteru czarodzieja, co naturalnie zawęża liczbę osób, które byłyby w stanie należycie nią władać. Najpopularniejszą tendencją oklumentów pozostaje zdolność do ukrywania emocji pod nieczytelnym obliczem twarzy, chłodna analiza otoczenia, a także skłonność do rozdzielenia zdroworozsądkowego podejścia od przejmujących uczuć i wyrzutów sumienia. Niewątpliwie oklumencja sprawia mniejsze problemy czarodziejom, którzy w krytycznych sytuacjach zachowują zimną krew i rzadko kiedy ulegają silnym emocjom.

Chociaż oklumencja towarzyszy czarodziejom niemal od początków istnienia samej magii, niewiele wiadomo na jej temat. Nieliczne publikacje, jak choćby "Poradnik oklumencji dla zaawansowanych" pióra Maxwella Barnetta, koncentrują się wokół doskonalenia tejże umiejętności, nie wdając się w dyskusję na temat ewentualnej genezy. Przypuszcza się, że wraz z rozwojem czarnej magii, alchemii i nekromancji, czarodzieje zaczęli odkrywać podwaliny innych dyscyplin magicznych, w tym oklumencji i legilimencji. Powszechnym zainteresowaniem cieszy się teoria o naturalnym doskonaleniu oklumencji poprzez pielęgnowanie odporności emocjonalnej. Zgodnie z tą ideą eliminowanie i racjonalizowanie emocji może predysponować czarodzieja do nauki oklumencji. Do najczęściej praktykowanych metod opanowania tej dziedziny należy surowy i ostry trening pod okiem silnego legilimenty lub potężnego czarodzieja, władającego zaklęciem Legilimens. Uczeń uczestniczy w treningach o różnych porach dnia i nocy, znane są przypadki szkoleń tak intensywnych, że trwały nawet nieprzerwanie kilka dni. Z racji na specjalistyczne przygotowanie, wymęczający trening, a także literaturę źródłową ocierającą się tematyką o czarną magię, nauka oklumencji nie wpisuje się w program w żadnej ze szkół magicznych. Nie ulega wątpliwości, że niewielu jest w historii magii znamienitych oklumentów - ale, jak zauważa Maxwell Barnett, to dyscyplina zapomniana i niedoceniania, której największą zaletą pozostaje tajemnica. Oklumencja może wspomóc wyrafinowanego kłamcę, ochronić umysł przed nagłym atakiem, a także stworzyć fundamenty pod rozszerzanie wiedzy z zakresu defensywny mentalnej.

Mechanika oklumencji

Poziom zerowy

Powierzchowna wiedza na temat oklumencji, ograniczająca się w dużej mierze do świadomości jej istnienia. Jeśli postać nie miała do czynienia z żadnym legilimentą czy oklumentą, nie ma w pełni usystematyzowanej wiedzy na ich temat. Czarodziej wykazuje pewne tendencje charakterologiczne, które mogłyby mu ułatwić ewentualną naukę oklumencji (opanowanie w każdej sytuacji, oszczędność w okazywaniu emocji).

Poziom niski

Osoba na tym poziomie zaczyna wdrażać pewne elementy szkolenia z dziedziny oklumencji. Może zatrzymać tylko dla siebie wspomnienia z pamięci krótkotrwałej, głównie wspomnienia sprzed 2 miesięcy. O skuteczności ochrony wspomnień z pamięci krótkotrwałej decyduje wynik wyższy niż lub równy 5 na kości k6.
W przypadku gdy oklumenta próbuje ochronić swoje myśli i wspomnienia przed legilimentą, należy rozpatrzyć na jakim poziomie umiejętności znajdują się obie postacie. Jeśli są na tym samym poziomie umiejętności (np. na łatwym), obie muszą wykonać rzut k6. Wówczas sukces osiąga ta postać, u której liczba oczek jest wyższa. Jeśli jednak jedna z nich posiada wyższy poziom umiejętności niż druga, automatycznie wygrywa ona starcie (np. jeśli legilimenta posiada średni poziom umiejętności, a oklumenta łatwy, to takie starcie skończy się szczęśliwie dla legilimenty).

Poziom średni

Czarodziej na średnim poziomie opanowuje oklumencję pod okiem doświadczonego legilimenty. Żeby skutecznie osłonić wspomnienia z okresu 3 miesięcy wymagany jest wynik równy bądź wyższy niż 4 na kości k6.
W przypadku gdy oklumenta próbuje ochronić swoje myśli i wspomnienia przed legilimentą, należy rozpatrzyć na jakim poziomie umiejętności znajduje się obie postacie. Jeśli są na tym samym poziomie umiejętności (np. na średnim), obie muszą wykonać rzut k6. Wówczas sukces osiąga ta postać, u której liczba oczek jest wyższa. Jeśli jednak jedna z nich posiada wyższy poziom umiejętności niż druga, automatycznie wygrywa ona starcie (np. jeśli legilimenta posiada wysoki poziom umiejętności, a oklumenta średni, to takie starcie skończy się szczęśliwie dla legilimenty).

Poziom wysoki

Oklumenta na tyle swobodnie osłania swój umysł przed wizytacją intruzów, że może, bez potrzeby rzutu kością, ukryć pod barierą wspomnienia sprzed 5 miesięcy.
W przypadku gdy oklumenta próbuje ochronić swoje myśli i wspomnienia przed legilimentą, należy rozpatrzyć na jakim poziomie umiejętności znajduje się obie postacie. Jeśli są na tym samym poziomie umiejętności (np. na łatwym), obie muszą wykonać rzut k6. Wówczas sukces osiąga ta postać, u której liczba oczek jest wyższa. Jeśli jednak jedna z nich posiada wyższy poziom umiejętności niż druga, automatycznie wygrywa ona starcie (np. jeśli oklumenta posiada wysoki poziom umiejętności, a legilimenta średni, to takie starcie skończy się szczęśliwie dla oklumenty).

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona. Są 2 wolne miejsca.

---

Elias Martinelli
Bellatrix Black
Henry Williams
Luca Martinelli
Ava Romeo
Otto Flint
Raleigh Greengrass
Elioana Pelletier
Eridanus Black
Elijah Williams
Itsuki Moriyama
Leonora Caruso

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Opętanie

Umiejętność skomplikowana

Ta umiejętność zarezerwowana jest wyłącznie dla duchów i poltergeistów.

Opętanie jest stanem, podczas którego ciało człowieka lub innej istoty żywej zostaje nawiedzone przez ducha. Wiąże się z różnego rodzaju reakcjami ciała śmiertelnika, które w znacznej mierze zależą od tego, czy duch ma wobec wybranej przez siebie ofiary dobre czy złe zamiary. Zawsze jednak wiążą się one z odebraniem człowiekowi świadomości oraz własnej woli.
Opętanie przez ducha może skutkować drgawkami, miotaniem, znieruchomieniem, wywróceniem gałek ocznych, poruszaniem się bez użycia własnej woli, a nawet bólem. Nie zawsze jednak spotyka się wyłącznie negatywne konsekwencje działań duchów - w historii zdołano bowiem odnotować wiele przypadków zagubionych wędrowców, którzy w trakcie swojej tułaczki mieli okazję napotkać na swej drodze życzliwą zjawę, która następnie, za pomocą opętania, postanowiła naprowadzić ich na dobrą drogę, pozwalając na bezpieczny powrót do domu.

Mimo że świat czarodziejów już od wieków przyzwyczajony jest do równoległego funkcjonowania świata duchów, obecność tych nieśmiertelnych istot wciąż zdaje się wzbudzać u co niektórych żywych pewien rodzaj lęku i niepewności. Stąd też i opętanie jest dla społeczeństwa zjawiskiem często wywołującym nieufność i niechęć. Nie każdy czarodziej wiąże tę umiejętność duchów z czymś, co mogłoby nieść pozytywne skutki - stąd też historie o zaginionych wędrowcach, którzy zdołali odnaleźć ratunek u zjaw, bardzo często traktowane są jako typowe baśnie i legendy. Niemniej jednak z pewnością nie powinno się ignorować tego aspektu istnienia nieśmiertelnych.

Opętanie może również tyczyć się różnego rodzaju przedmiotów, choć z pewnością nie dają one tylu możliwości, co próba opętania istoty żywej. Rzeczy upodobały sobie w szczególności poltergeisty, które uwielbiają uprzykrzać życie zwykłym śmiertelnikom - zwłaszcza wtedy, gdy idzie to w parze z możliwością robienia hałasu.  

Mechanika opętania

Poziom zerowy

Istota na tym poziomie nie jest w stanie dokonać jakiegokolwiek opętania, zarówno istoty żywej, jak i przedmiotu. Przebywa tylko na określonym terenie, najczęściej będąc z nim związana własną śmiercią. Nie potrafi przemieszczać się na dalszą odległość.

Poziom niski

Istota na tym poziomie jest w stanie opętać mniejsze przedmioty (np. naczynia). Aby tego dokonać, nie musi wykonywać rzutu kością. Jest on jednak wymagany w momencie, gdy podejmie się próbę opętania istoty żywej - wówczas należy rzucić kością k6. Wynik 5 i wyższy skutkuje sukcesem - opętany człowiek lub inna istota może zostać unieruchomiona lub zmuszona do ruchu, jej ciało drga, niekiedy delikatnie się miota. Nie ma się jednak wówczas możliwości wnikania w umysł swej ofiary. Wynik mniejszy niż 5 skutkuje porażką - wówczas duch traci możliwość opętywania na okres najbliższych paru fabularnych dni.
Duch na tym poziomie jest w stanie swobodnie się poruszać, także poza obszarem, z którym związany jest własną śmiercią.

Poziom średni

Istota na tym poziomie bezproblemowo radzi sobie z nawiedzaniem większych przedmiotów, mebli, pomieszczeń, a nawet całych domostw. Nie musi również wykonywać na to rzutów kością. Aby opętać istotę żywą, należy rzucić kością k6. Wynik 3 i wyższy skutkuje sukcesem - opętany człowiek lub inna istota może zostać unieruchomiona lub wprawiona w ruch, także na dłuższe dystanse, jej ciało drga, a gałki oczne wywracają się. Duch jest również w stanie chwilowo zapoznać się z umysłem swej ofiary, poznać jej myśli i wspomnienia, ale nie ma możliwości ich modyfikacji. Wynik mniejszy niż 3 skutkuje porażką - wówczas duch traci możliwość opętywania na okres najbliższego fabularnego tygodnia, a także staje się na tyle osłabiony, iż przestaje się swobodnie poruszać i może przemieszczać się wyłącznie po obszarze, z którym został związany własną śmiercią.

Poziom wysoki

Istota na tym poziomie bezproblemowo radzi sobie z nawiedzaniem większych przedmiotów, mebli, pomieszczeń, a nawet całych domostw. Nie ma także większych problemów z opętaniem istoty żywej, które skutkować będzie możnością wpływania na jej ruchy. Jest w stanie zapoznać się z umysłem swej ofiary, poznać jej myśli i wspomnienia. Nie musi wykonywać na to rzutów kością.
Zjawa na tym poziomie dodatkowo jest stanie także wywołać u swej ofiary ogromny ból lub wręcz przeciwnie, łagodzić go, wpływać na jej wspomnienia i myśli, tworzyć halucynacje, wizje, a także modyfikować przyszłe sny. Aby tego dokonać, należy rzucić kością k6. Wynik 4 i wyższy skutkuje sukcesem. Wynik mniejszy niż 4 może spowodować znaczne osłabienie u ducha, który traci możliwość jakiegokolwiek opętywania na okres od trzech do czterech fabularnych tygodni, a także przestaje się swobodnie poruszać - może wówczas przemieszczać się wyłącznie po obszarze, z którym został związany własną śmiercią.

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona.

---

brak

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Oswajanie

Umiejętność łatwa

Oswajanie dzikich zwierząt, rozumiane przez mugoli jako tresura, w czarodziejskim świecie pozostaje tożsame ze zrozumieniem funkcjonowania fantastycznych stworzeń. To szeroko pojmowane zgłębienie zwierzęcego zachowania, umiejętność modyfikacji niechcianych reakcji, nauka prostych komend/posłuszeństwa oraz zdolność do świadomego wygaszania lęku i agresji u konkretnych osobników. Pomaga ona w domestykacji fantastycznych zwierząt na potrzeby gospodarstw domowych czarodziejów, służy również do podstawowych badań na ich magicznymi właściwościami i reakcji na różne bodźce. Warto zauważyć, że większość magów parających się oswajaniem, darzy fantastyczne zwierzęta niezwykłym szacunkiem, który zakazuje im gwałtownej ingerencji w naturalne środowisko tych stworzeń. To osoby, które poświęciły zasadniczą część swojego życia wnikliwym analizom zwierzęcych zachowań (zwykle wybranej grupy), dzięki którym potrafią wyjaśnić ich działanie, a tym samym przewidzieć poszczególne ruchy. Nie potrafią porozumiewać się z czarodziejskimi stworzeniami jak zoolingiści, ale ich empatia, zdolność obserwacji i umiejętność wyciągania wniosków sprawia, że potrafią tak podejść do dzikiego zwierzęcia, by je obłaskawić.

Pierwsze szeroko zakrojone próby oswajania fantastycznych zwierząt odnotowano w XIV wieku, gdy Rada Magów wysunęła propozycję klasyfikacji magicznych stworzeń na istoty i zwierzęta (ówczesnym kryterium rozróżniającym miała być umiejętność poruszania się na dwóch kończynach). Głównymi metodami obłaskawiania stworzeń było wymierzanie kar, zamykanie w ciasnych klatkach i powierzchowna obserwacja (niekiedy, jak w przypadku Ulrika Kaprawe Oko, również rzucanie nieinwazyjnych zaklęć). Z biegiem lat podział stworzeń ulegał zmianom, ale metody oswajania w dużej mierze pozostawały takie same. Z czasem wyszczególniono stworzenia, których nie sposób było oswoić, jak chociażby dementory. Niestety dopóki Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami nie określił jednolitej klasyfikacji wszystkich znanych zwierząt, dopóty nadgorliwi czarodzieje próbowali swoich sił w oswajaniu nundu, akromantuli, a nawet smoków. Oswajanie zaczęto kojarzyć z ostrą tresurą, a w końcu i z mistyfikacją (przyczynił się do tego Abel Treetops, który w 1832 roku oświadczył, że wynalazł metodę ujarzmienia wampusów, a, w rzeczywistości, otoczył się powiększonymi kugucharami). Przełomem okazała się dopiero kontrowersyjna publikacja Newta Skamandera, ukazana w 1927 roku, zatytułowana: „Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć”. Zebrane w książce materiały wywołały burzę w środowisku magizoologów, zmuszając kolejnych czarodziejów do przedefiniowania metod oswajania dzikich zwierząt. Według opinii naocznych świadków, Newt Skamander opanował oswajanie fantastycznych zwierząt do tego stopnia, że był w posiadaniu nundu, pikującego licha oraz zouwu. Stał się oficjalnym wzorem dla nowego pokolenia magizoologów.

Oficjalna klasyfikacja

Rozwiń

Globalnie obowiązująca klasyfikacja Ministerstwa Magii, skoordynowana przez Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami, obejmuje wszystkie znane zwierzęta, istoty i duchy. Określa stopień niebezpieczeństwa w przypadku spotkania ze wskazanym stworzeniem oraz prawdopodobieństwo jego oswojenia.

XXXXXX – Nie nadaje się do oswojenia/Newt Skamander stanowczo odradza tresury
XXXXX – Znany morderca czarodziejów/Czarodziej wyspecjalizowany w oswajaniu danego gatunku powinien sobie poradzić
XXXX – Groźne/Wymaga specjalistycznej wiedzy
XXX – Odpowiedzialny czarodziej powinien dać sobie radę
XX – Niegroźne/Może być udomowione
X – Nudne

Szczegóły klasyfikacji

Rozwiń

XXXXXX – Chropianek (szkodnik/pasożyt), Chrobotek (grzyb, nic nie robi), Gumochłon (pasożyt), Centaur, (stworzenie myślące), Goblin (stworzenie myślące), Sfinks (myśli, zbyt brutalne), Gorgona (myśli, zbyt brutalne), Testral (nie każdy je widzi), Tryton (stworzenie myślące), Wilkołak (poza pełnią - człowiek), Inferius (czarna magia), Bogin (brak jednolitej postaci), Dementor (czarna magia), Ponurak (symbol śmierci dla czarodziejów - nikt nie chciałby go oswoić), Caipora (duch - myśli), Czerwony Trutniowiec Krwiopijca (owad), Dukuwaqa (istota myśląca), Fioletowy Trutniowiec Krwiopijca (owad), Mucha siatkoskrzydła (owad), Rogate ślimaki, ognisty ślimak, Trutniowiec Krwiopijca (owad), Wielka Kałamarnica (jedyna znana jest w jeziorze z Hogwarcie), Wiedźmy.
XXXXX – Akromantula, Bazyliszek, Chimera, Kania, Kwintoped, Mantykora, Nundu, Rogaty wąż, Smoki, Śmierciotula, Wampus, Pikujące Licho, Veehal, Zombie.
XXXX – Abraksan, Buchorożec, Bystroduch, Demimoz, Erkling, Feniks, Garboróg, Gromoptak, Gryf, Jednorożec, Kelpia, Przyczajacz, Reem, Tebo, Troll, Troll górski, Troll leśny, Troll rzeczny, Widłowąż, Wodniki Kappa, Yeti, Znikacz, Żmijoptak, Zouwu, Dwurożec, Granian, Wielki nawałnik burzowy, Matagot, Trójgłowy Pies.
XXX – Bahanka, Błotoryj, Chochlik kornwalijski, Ciamarnica, Ciurek, Czerwony Kapturek, Fumi, Hipogryf, Hipokampus, Jeżanka, Kołkogonek, Korniczak, Kozłag, Kuguchar, Langustnik Ladaco, Leprokonus, Niuchacz, Ognisty krab, Plumpka, Pogrebin, Popiełek, Psidwak, Salamandra, Sklątka tylnowybuchowa, Szczuroszczet, Szpiczak, Świergotnik, Toksyczek, Trzminorek, Wąż morski, Wozak, Wsiąkiewka, Żądlibąk, Aetonan, Curupira, Dżin, Smoczognik, Czupakabra.
XX – Druzgotek, Kudłoń, Lunaballa, Memortek, Nieśmiałek, Pufek, Sowa, Topek, Ramora, Żabert
X – Dirikrak, Elf, Ghul, Gnom, Lelek Wróżebnik, Puszek Pigmejski, Traszka dwuogonowa

Brak dowodów na istnienie: Chrapak krętorogi, Akwawirusy, Ględatek Niepospolity, Gnębiwtrysk, Heliopaci, Weetimorousbeastie, Nargle

Mechanika oswajania

Poziom zerowy

Ogranicza się do książkowej wiedzy na temat fantastycznych zwierząt, niewykraczającej ponad materiały prezentowane w szkole (podręczniki takie jak: "Potworna księga potworów" czy "Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć"), o ile dany czarodziej regularnie uczęszczał na zajęcia i osiągnął zadowalające wyniki z SUM-ów i OWUT-emów.

Poziom niski

Czarodziej na tym poziomie poprawnie opiekuje się fantastycznymi zwierzętami z kategorii X, XX oraz XXX, prezentowanej przez Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami. Rozumie je na tyle, by wiedzieć, jakie smaczki czy zachowania spowodują ich ochoczą reakcję. Bliskie mu zwierzęta z podanej kategorii, z którymi spędził odpowiednią ilość czasu, mogą wykonywać proste komendy (siedzieć/leżeć/na miejsce). Aby sprawdzić skuteczność trudniejszych komend (czekaj/obrót/udawaj martwe zwierzę) należ rzucić kością k6. Wynik mniejszy niż 5 skutkuje brakiem reakcji zwierzęcia – stworzenie może co najwyżej przechylić łeb, nie rozumiejąc komendy. Nauka nowych, nieskomplikowanych komend, odbywa się za pomocą kostki k6 i jej skuteczność zależy od wyniku wyższego niż 5 (w przypadku wyrzucenia mniejszej liczby oczek, stworzenie nie zareaguje na nową komendę).
Polecenia, których osoba z niskim poziomem w oswajaniu może nauczyć zwierząt (w klasyfikacji X i XX):
- niewymagające rzutu kością: leżeć, siad, biegaj/leć, na miejsce.
- wymagające rzutu kością: czekaj, obrót/piruet, udawaj martwe zwierzę, nauka przywoływania na sygnał.

Poziom średni

Czarodziej na tym poziomie poprawnie opiekuje się fantastycznymi zwierzętami z kategorii X, XX, XXX oraz niektórymi stworzeniami z XXXX, prezentowanej przez Urząd Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami. Potrafi nakłonić zwierzęta ze wskazanej kategorii do wykonania podstawowych komend (leżeć, siad, biegaj/leć, na miejsce, czekaj, obrót/piruet, udawaj martwe zwierzę, nauka przywoływania na sygnał). Do wdrożenia bardziej skomplikowanych poleceń, wymagany jest rzut kością k6. Wynik wyższy niż 4 oznacza prawidłowe wykonanie polecenia przez fantastyczne zwierzę z kategorii X, XX i XXX. Aby zwierzę z kategorii XXXX prawidłowo wykonało polecenie, wymagany jest wynik wyższy niż 5. Do trudniejszych poleceń, wymagających rzutu kością, należą:
- spokój (wyciszenie agresywnej reakcji zwierzęcia), waruj/pilnuj (zwierzę pilnuje jednej rzeczy/osoby, jeśli się nie przemieszcza), skok na zawołanie, cisza, szczek/wycie na sygnał.

Poziom wysoki

Na wysokim poziomie oswajania czarodziej wydaje proste komendy zwierzętom z kategorii X, XX, XXX oraz XXXX bez potrzeby rzutu kością. Może szkolić stworzenia w trudniejszych zadaniach (wymagana jest jedna sesja z MG celem opanowania przez stworzenie wskazanej komendy). Zyskuje wiernych sojuszników w postaci własnych stworzeń, które oswaja. Ponadto dysponuje wiedzą z zakresu zachowań i metod tresury zwierząt z kategorii XXXXX. Może brać udział w wyspecjalizowanych wyprawach badawczych nad gatunkami klasyfikowanymi jako wyjątkowo niebezpieczne. Jeśli samodzielnie złapie fantastyczne zwierzę z kategorii XXXXX, może je ujarzmić na tyle, by było posłuszne tylko jemu (nie gwarantuje to, że wraz ze śmiercią czarodzieja, fantastyczne zwierzę okaże się lojalne jego rodzinie/dzieciom), ale wymaga to od niego determinacji, samozaparcia i nadzwyczajnej konsekwencji, by kreatura nie zaatakowała bliskich mu osób. Ponadto musi przestrzegać kodeksu tajności oraz szczególnej ochrony zagrożonych gatunków.

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona. Aktualnie jest 9 wolnych miejsc.

---

Abel Attaway
Reine Delaunay
Rhys Travers
Lucy Gamp
Bethany Jones
Itsuki Moriyama
Jules Nox
Grazía de Hermés

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie

Różdżkarstwo

Umiejętność łatwa

Różdżka jest europejskim wynalazkiem i podstawowym ośrodkiem mocy każdego czarodzieja, za pomocą którego można rzucać zaklęcia. Umiejętność tworzenia wymyślnych różdżek, które zachwycają swoją mocą i wyglądem, jest nad wyraz przydatna. Różdżkarstwo, jako jedno z najlepiej opłacalnych biznesów na magicznym rynku, cieszy się dużą popularnością wśród wszystkich czarodziejów. Jedną z wyjątkowych cech posiadania tej umiejętności jest łatwość w rozpoznawaniu drewna, rdzenia oraz długości różdżki po zwykłym zerknięciu na nią. W niektórych szkołach magicznych posiadanie jej jest obowiązkowe by aktywnie brać udział w zajęciach. Różdżkarze prosperują w większości zakątków świata jako jedni z najważniejszych i najpotrzebniejszych rzemieślników dla czarodziejskiej społeczności.

Najsłynniejszą rodziną zajmującą się różdżkarstwem w Wielkiej Brytanii są Ollivanderowie, którzy wytwarzają różdżki od pokoleń i są w tym mistrzami.
Ze względu na zróżnicowanie talentu magicznego, różdżki są tworzone z różnych rodzajów drewna, mają różną długość oraz specyficzny rdzeń. Każda właściwość różdżki odpowiada innej dyscyplinie magii, takiej jak na przykład rzucanie zaklęć użytkowych czy uroków, dlatego też różdżkarze muszą dopasowywać różdżki zgodnie z potencjałami czarodziejów.

Mechanika różdżkarstwa

Poziom zerowy

Czarodziej potrafi rozróżniać drewno różdżki, natomiast nie jest obeznany z rozpoznawaniem jej rdzenia oraz unikatowych właściwości. Opiera się na swojej wiedzy teoretycznej.

Poziom niski

Na poziomie niskim można skonstruować zwykły patyk, który będzie od czasu do czasu zdolny wytworzyć iskry czy zgiąć się wedle czyjejś woli. Na tym etapie ciężko nazywać to różdżką. By spróbować zwiększyć jego możliwości, należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje porażką i sprawieniem, że patyk podczas tej próby pęknie z głośnym trzaskiem, a drzazgi polecą w różne strony. Wynik 4 i wyższy to sukces i sprawienie, że patyk od czasu do czasu umożliwi rzucenie jakiegoś prostego zaklęcia użytkowego i będzie bardziej skłonny do różnych manipulacji.

Poziom średni

Czarodziej jest obeznany w rozpoznawaniu drewna, długości oraz rdzenia, a także posiada wiedzę o danej specyfikacji różdżki. Poziom średni pozwala na stworzenie porządnej różdżki z wykorzystaniem nabytej wiedzy. Będzie ona wytrzymała i nie od razu stanie się bezużyteczna. Z czasem będzie działać coraz gorzej, ale bez problemu będzie wywiązywać się ze swoich zadań. By spróbować zwiększyć jej możliwości, należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 4 skutkuje porażką, różdżka stanie się bardziej podatna na zaklęcia, zaczną też szybciej pojawiać się pierwsze rysy i opóźnienia w jej działaniu. Wynik 4 i wyższy skutkuje sukcesem i zwiększeniem możliwości różdżki, jest wytrzymalsza i nie złamie się od byle jakiego zaklęcia niszczącego, na dodatek będzie posiadała swoją jedną unikatową cechę.

Poziom wysoki

Wysoki poziom pozwala na urozmaicenie specyfikacji różdżek oraz konstruowania ich o przeróżnych, często abstrakcyjnych kształtach. Czarodziej, który osiągnął ten poziom, staje się artystą. Każda stworzona przez niego różdżka jest charakterystyczna, różni się od innych czy to oznaczeniami, nietypowym tworzywem lub rdzeniem, czy też dodaniem do niej chociażby metalowych zdobień lub całkowicie nowych właściwości. Twórca różdżek ma swój oryginalny styl, może sobie pozwolić na eksperymentowanie, które wyróżni go spośród konkurencji. Wykorzystuje nie tylko zaklęcia, ale też eliksiry, którymi najczęściej już traktuje suche gałęzie. By stworzyć nową, oryginalną różdżkę, która będzie wyróżniała się swoimi właściwościami spośród innych, należy rzucić k6. Wynik mniejszy niż 5 to porażka, różdżka, choć robi wrażenie czy to kształtem, czy zdobieniami, wychodzi zwyczajna, a nawet z dość istotnymi defektami, takimi jak obrywanie rykoszetem. Wynik 5 i 6 to sukces, dzięki któremu powstaje nowa, oryginalna różdżka wzbogacona o dodatkowe funkcje lub o zwiększonej wytrzymałości lub elastyczności.

Posiadający umiejętność

Liczba osób mogących posiadać tę umiejętność jest ograniczona.

---

Edward Tonks
Itsuki Moriyama
Grazía de Hermés

---

LEGENDA

Imię i nazwisko - osoby, które zajmują miejsce w limice
Imię i nazwisko - osoby, które nie zajmują miejsca w limicie